Θέλω να χτίσω ένα σπιτάκι.

   Μετά από μια δεκαετία οικονομικής κρίσης, ακολούθησε και συνεχίζεται μια υγειονομική κρίση. Επιστέγασμα όλων ξέσπασε ένας πόλεμος στην Ευρώπη και μια ενεργειακή κρίση, που μας οδηγεί πάλι άσχημα προς τα πίσω, τροφοδοτώντας τις δύο προηγούμενες κρίσεις και τελματώνοντας όνειρα, ελπίδες, σχέδια, προσδοκίες. Όλοι προσαρμοζόμαστε σε νέα δεδομένα, νέες προσπάθειες, και  αλλαγές. Αλλαγές που πρέπει να κάνουμε σε ατομικό ,οικογενειακό και κοινωνικό επίπεδο. 

   Ας εγκύψουμε να πάρουμε δυνάμεις στους πνευματικούς μας ηγέτες, στου λογοτέχνες, καλλιτέχνες, σε φωτεινά πνεύματα που πέρασαν ή υπάρχουν στον τόπο μας. Να βρούμε μικρά διαμαντάκια, να ομορφύνουμε την ζωή μας. Να αντλήσουμε κουράγιο, αγάπη, ηρεμία.

    Να πορευτούμε με σωφροσύνη, υπομονή και θάρρος.

 

Υπάρχουν  στα αναγνωστικά των παιδιών μας τέτοια ποιήματα;

  

Κωστής Παλαμάς

 

 ΘΕΛΩ ΝΑ ΧΤΙΣΩ ΕΝΑ ΣΠΙΤΑΚΙ

      Θέλω να χτίσω ένα σπιτάκι

 στη μοναξιά και στη σιωπή. 

Ξέρω μια πράσινη ραχούλα...

Δε θα το χτίσω εκεί. 

 

 Ξέρω στη χώρα τη μεγάλη

τον πλούσιο δρόμο τον πλατύ,

      με τα παλάτια και τους κήπους...

Δε θα το χτίσω εκεί.

 

Ξέρω το πρόσχαρο ακρογιάλι, 

όλο το κύμα το φιλεί,

κρινόσπαρτη είναι η αμμουδιά του... 

Δε θα το χτίσω εκεί.

 

   Ατέλειωτη τραβάει μια στράτα,

   σκίζει μια χέρσα απλοχωριά,

  σκληρά τη δέρνει το αγριοκαίρι

     κι ο λίβας τη χτυπά.

 

Μια στράτα χιλιοπατημένη,

τον καβαλάρη νηστικό,

τον πεζοδρόμο διψασμένο

 θάφτει στον κουρνιαχτό.

 

Εκεί το σπίτι μου θα χτίσω

με μια βρυσούλα στην αυλή,

πάντα η γωνιά του θα καπνίζει

   κι η θύρα του θα' ναι ανοιχτή.

 

 

…και κάποιες σκέψεις από τον συγγραφέα Ντίνο Κορδώση

    Οι περισσότεροι κατηγορούν για όλα την οικονομική κρίση, παραβλέποντας το σημαντικότερο. Πως δεν είναι αυτή η πραγματική κρίση, δεν έφερε αυτή τη μεγάλη μας χρεοκοπία. Αυτή είναι το αποτέλεσμα μιας παρατεταμένης κακοδιαχείρισης και ανήθικης σπατάλης αρκετών. Η κρίση που βιώνουμε, είναι πρώτα και πάνω από όλα ηθική, πολιτιστική και βαθιά πολιτική. Αν είχαμε τα χρήματα να ξεχρεώναμε αμέσως, αλλά συνεχίζαμε με την ίδια σάπια νοοτροπία της τελευταίας 30ετίας, θα βρισκόμασταν πολύ γρήγορα πάλι στην ίδια κατάσταση. 

  Ζούμε σε μια χώρα που έχει κρίση ταυτότητας και αξιών, με την  ψευδαίσθηση πως το μόνο της πρόβλημα είναι η οικονομική ύφεση. Τα αυθεντικά πρότυπα σπανίζουν και όταν προσπαθούν να βγουν, για να πουν κάτι, παραγκωνίζονται ή γελοιοποιούνται τόσο πολύ που ξανακλείνονται γρήγορα στη μοναχική τους σκέψη και μοιράζονται με ελάχιστους όσα τους βασανίζουν. 

  Μια μικρή αναφορά λοιπόν στους μεγάλους μας ποιητές.

  Αν θέλει ο Έλληνας να βγει από αυτό το τέλμα που τον συρρικνώνει μέρα με τη μέρα, πρέπει να παλέψει για να ξαναβρεί τον ψυχισμό του. Να επιστρέψει στις ρίζες του, στις παραδόσεις του, στο πολιτισμό του.

Φόρος Δεκάτης

 

   Για τον φόρο της Δεκάτης υπάρχει πολύ μεγάλη βιβλιογραφία. Ο αναγνώστης μπορεί να ανατρέξει για αναλυτικά  στοιχεία σε πλήθος ιστορικών, οικονομικών βιβλίων. περιοδικών  και βεβαίως το διαδίκτυο. Εδώ θα ανφέρουμε περιληπτικά τα βασικά στοιχεία του φόρου για την ιστορία.

   Η ιστορία  του φόρου της Δεκάτης χάνεται στα βάθη των αιώνων. Αναφέρεται από τον 6ο αιώνα π.Χ. επί Πεισιστράτου. Εν συνεχεία επί Ρωμαϊκού κράτους, Φραγκοκρατίας αλλά και κατόπιν και της  Οθωμανικής αυτοκρατορίας.

   Η πρωτόγονη αλλά και απλούστατη αυτή ποσοτική φορολογία εφαρμόστηκε επί της γεωργικής παραγωγής λόγω της μορφής της παλιάς οικονομίας. Ανερχόταν συνήθως στο 1/10 της ακαθάριστης γεωργικής παραγωγής. Επί Οθωμανικής αυτοκρατορίας αποτελούσε μία από τις σημαντικότερες πηγές εσόδων του κράτους. Δεν ήταν φόρος αλλά δικαίωμα ιδιοκτησίας δεδομένου ότι ο κύριος όλης της γης θεωρείτο ο Σουλτάνος. Μετά την Επανάσταση του 1821 ο φόρος συνέχισε να εφαρμόζεται. Ο Καποδίστριας όμως θέλησε  με διάταξη να εισπράττει το φόρο σε χρήμα και όχι σε προϊόντα. Έτσι το κράτος δεν επιβαρυνόταν με έξοδα συγκέντρωσης προϊόντων, αποθήκευσης και πώλησης αυτών. Αποτέλεσμα αυτού ήταν οι καλλιεργητές να γίνονται αντικείμενα εκμετάλλευσης από τους τοκογλύφους και την  κερδοσκοπία των αγοραστών αγροτικών προϊόντων. Αυτό προκάλεσε τελικά γενική αγανάκτηση και ο Καποδίστριας αναγκάστηκε να καταργήσει αυτήν την διάταξη.

   Τελικά ο νόμος αντικαταστάθηκε το 1880 με τον φόρο επί των “αροτριώντων κτηνών”. Τότε έγινε κωδικοποίηση των φόρων της γεωργικής παραγωγής. Μία φορολογία ήταν “περί εγγείου φόρου επί γεωργικής παραγωγής”.

   Για να καταλάβουμε την “αποτελεσματικότητα” και τη διαδικασία του φόρου της Δέκατης παραθέτουμε απόσπασμα από την περιγραφή του Γάλλου συγγραφέα, δημοσιογράφου και ακαδημαϊκού Ἐντμοντ Αμπού ο οποίος εγκαταστάθηκε στην Ελλάδα το 1852 σαν υπότροφος της Γαλλικής Σχολής. “ Η Ελλάδα του Όθωνα” εκδόσεις Μεταίχμιο σελ. 290.

 “ Η δέκατη η έγγειος φόρος εισπράττεται σε είδος. Ο έφορος παρίσταται στο αλώνισμα των δημητριακών, στη συγκομιδή του καπνού, στην παραγωγή του ελαιολάδου και εισπράττει αμέσως ένα δέκατο της σοδειάς. Το κράτος αναλαμβάνει την αποθήκευση και πώληση των αγαθών που έχει λάβει. Εύκολα μαντεύει κανείς ότι ένας τέτοιος τρόπος είσπραξης έχει κάτι το ανορθόδοξο, καθώς και πόσο επιζήμιος μπορεί να είναι για το συμφέρον του κράτους. Αν  είναι η σοδειά είναι πλούσια αναγκάζεται να πουλήσει σε εξευτελιστική τιμή το μερίδιο που εισέπραξε· αν η σοδειά είναι φτωχή δεν εισπράττει τίποτα. Όμως θα είναι αδύνατο να εισπραχθεί έγγειος φόρος σε χρήμα όσο τα μετρητά θα είναι τόσο δυσεύρετα στη χώρα.”

    Τέλος βλέπουμε ότι και το χωριό μας έχει την ιστορία του στην εν λόγω φορολογία. Παραθέτουμε απόφαση της Κοινότητας Κλένιας, πριν από ένα αιώνα περίπου, για την είσπραξη αυτού του φόρου που παρόλο που  σαν ονομασία και διαδικασία είχε αντικατασταθεί, στην καθημερινότητα αναφέρονταν σαν φόρος της Δεκάτης.

                                          Πρᾶξις 185/16.6.1927

Το κοινοτ. Συμβούλιον τῆς κοινότ. κλένιας συγκείμενο έκ

τῶν κάτωθι ἀναφερομένων  αὐτού μελῶν νόμιμον άποτελεί

 την ἀπαρτίαν συνελθών σήμερον την 16 Ἰουνίου ἡμέραν 

πέμπτη ᶄ΄ ὡραν 6.μμ ἐν τώ ένταύθα καταστήματι ᶄ΄  ὑπο τήν 

προεδρείαν τού κ^ου Προέδρου Ν. Ζεμπερλίγγου συνεπεία

τῆς ὑπ άριθμ. 8890 εγκυκλίου Τηλεγραφ….Νομαρχιας

 κοινοποιηθείσης νομίμως ᶄ΄  έμπροθέσμως εἰς ἔνα ἔκαστον 

τῶν κ^ων κοινοτ. Συμβούλων  προς συζητ……της ἄνω

ἐγκυκλείου διαταγῆς Τηλεγραφικης

                         Σῶμα ὁμοφώνως συσκεφθέν                                                                            Ἀποφαίνεται

Α. Έγκρίνει δια την εἴσπραξιν του φόρου της εγγείου

 (δεκάτης) τῆς γεωργικῆς παραγωγῆς τοῦ 1927 αὖτη θα 

εἰσπράττεται παρά τῶν ίδίων κοινοτ. Συμβούλων

ἐβδομαδιαίως ἤτοι Α΄ἐβδομάς ὁ Κ^ος Προεδρ. Ν .

 Ζεμπερλίγγος 2 ἐβδομάς Κος Α Μαυραγάνης. Γ΄ ἐβδομάς 

Γ.Σ.Καλαράς Δ΄ Χρήστος Καλαρᾶς κ Ε^ον Θωμᾶς Γ Δήμας.

 διά δέ την μεταφοράν των καρπών διορίζουμε τον 

Ἰωανν.Σκούπαν δι’ ἔν μῆνα ἀντί Δρχ χιλίον.διά δέ τήν 

ἀποθήκευσιν ὁρίζομεν του Χρήστου Ν Καλαρᾶ ᶄ΄  τοῦ Γ.

 Μαυραγάνη ἀντί Δρχ ἐκατόν πεντήκοντα μηνιαίως έκάστου.                                           Ἐγένετο αναγνωσθεῖσα ὑπογράφεται

ὁ Πρόεδρος                                                    Τα Μέλη

Καλά Χριστούγεννα, Ευτυχισμένο το 2023.

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ  σε όλους...

Καλά Χριστούγεννα και  Ευτυχισμένο το Νέο Έτος!!!

Με Υγεία, Αγάπη και Ελπίδα...

Νάι.

 

   Κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις “ΛΥΚΟΦΩΣ” το νέο βιβλίο του συγχωριανού μας συγγραφέα Ντίνου Κορδώση “Ο γητευτής του νάι”.

   Περιλαμβάνει 4 νουβέλες που χρονικά διαδραματίζονται από την καταστροφή της Σμύρνης μέχρι και το τέλος του 20ου αιώνα. Στην επαρχία αλλά και στην πόλη. 

   Τα διηγήματα έχουν φαντασία και πλοκή. Η σπανίως συναντώμενη  λέξη «νάι» στον τίτλο,  είναι μια πρόκληση για τον αναγνώστη και διεγείρει το διαφέρον του. Η γραφή, βιωματική, περιγράφει στο χωροχρόνο τους ανθρώπους που κινούνται μέσα σε αυτόν.   

   Το πεδίο δράσης των ηρώων είναι κυρίως η Ελληνική ύπαιθρος. Οι χαρακτήρες που διαμορφώνονται και ο τρόπος ζωής τους, δίνουν με έμφαση την εικόνα της στερημένης  ζωής, του καθημερινού μόχθου, την ασταθή ισορροπία μεταξύ αυταπάτης και πραγματικότητας, ενώ η ψυχολογική εμβάθυνση στις δράσεις και αντιδράσεις τους, έρχεται να φωτίσει το σκηνικό της πλοκής των διηγημάτων. Η περιγραφική  δεινότητα του συγγραφέα και η μυθιστορηματική τεχνική που χρησιμοποιεί, μεταπηδώντας στους χώρους, ακροβατώντας πάνω στα συναισθήματα και στους χαρακτήρες των ηρώων του, καθηλώνει τον αναγνώστη. 

   Ένα λεξιλόγιο και μία γλώσσα αναδύεται εμπρός στα μάτια του αναγνώστη. Περιγράφει τα επαρχιακά οικήματα, τα σπίτια, τις αυλές, τα ζώα, τις οι ιδιαίτερες ψυχολογικές  συνθέσεις των χαρακτήρων  στην επαρχία αλλά και στη ζωή της πόλης. Και όλα αυτά  με ένα πικρό χιούμορ χαρμολύπης σε ένα συγκινησιακό περιβάλλον.  Η αγάπη του συγγραφέα για την μουσική είναι ολοφάνερη αφού σε κάποια διηγήματά του πρωταγωνιστούν  λαϊκά μουσικά όργανα. 

   Τέλος εκτός από την φύση, τα ζώα, και τους ανθρώπους της υπαίθρου ή της πόλης ο συγγραφέας στα διηγήματα του έχει   τον έρωτα και την αγάπη ως βασικούς θεματικούς άξονες . Η εξέλιξη της αφήγησης προκαλεί στον αναγνώστη ποικίλα και πολλές φορές ακραία συναισθήματα , που κάποιες φορές παλινδρομούν από την βαθιά  συμπάθεια για τα πάθη των ηρώων, μέχρι εκείνη τη διάθεση για το αστείο  και το γελοίο, που προκαλεί  κλαυσίγελο. Τα θέματα του κάθε άλλο παρά  ανάλαφρα είναι δημιουργώντας βαθύ προβληματισμό και όλα έχουν αναπάντεχο, απρόβλεπτο τέλος. 

   Το γεγονός ότι ο συγγραφέας είναι ένας πραγματικός μάστορας του διηγήματος τεκμηριώνεται και από το γεγονός ότι αλλάζει ύφος και στυλ αφήγησης σε κάθε του διήγημα, σαν χαμαιλέοντας, που αλλάζει χρώμα μέσα στο φυσικό του περιβάλλον. Κινείται με άνεση σε όλα τα αφηγηματικά πρόσωπα από το πρώτο  μέχρι και το τρίτο. Μια ελαιογραφία του  πολυτάλαντου συγχωριανού  μας κοσμεί το εξώφυλλο του βιβλίου. 

   Ένα  απολαυστικό, ευανάγνωστο βιβλίο που κρατάει αμείωτο  και  ζωηρό το ενδιαφέρον του αναγνώστη μέχρι το τέλος. Εκτός από την αναψυχή, την χαλάρωση, την αγωνία για την εξέλιξη των υποθέσεων, ο αναγνώστης έχει την τελική χαρά και ικανοποίηση ότι άξιζε να δώσει τον πολύτιμο χρόνο του για να απολαύσει το διάβασμα του βιβλίου. 

  Ένα όμορφο δώρο για τις γιορτές.

Του ευχόμαστε καλοτάξιδο…

Υ.Γ.  Άλλη μία διάκριση!!!

Στις15 Νοεμβρίου δημοσιεύτηκαν τα αποτελέσματα  του Πανελλήνιου λογοτεχνικού διαγωνισμού Χριστόδουλος και Μαρίας Πετρίδη. Εκεί ο συγχωριανός μας απέσπασε άλλον ένα έπαινο για το θεατρικό του έργο, «Πολυχρόνης  Πολυχρονόπουλος» 

https://lifeandartmagazine.blogspot.com/2022/11/blog-post.html?spref=fb&fbclid=IwAR07xSLRj_KKg1d7hIrG_3PKOBwNAX-Bwwdz6EdR_YngsVC9bi_1K5VM20U

Ελιές θρούμπες.

 Πλησιάζει η περίοδος του μαζέματος των ελιών. Πολλοί  θα μαζέψουμε και λίγες ελιές πράσινες ή ώριμες μαύρες, που θα τις φτιάξουμε για φαγώσιμες και θα τις έχουμε όλο το χρόνο στο τραπέζι μας. Ο τρόπος που θα περιγράψουμε είναι ο σπιτικός, που έφτιαχναν οι γονείς μας. Εμείς στο χωριό μας χρησιμοποιούμε ελιές τύπου "μανάκι". Αυτό δεν σημαίνει ότι αν χρησιμοποιήσουμε άλλου είδους ελιές δεν θα γίνουν. Απλώς μπορεί να χρειαστεί μερική τροποποίηση της συνταγής και βέβαια  παίζει ρόλο η προτίμηση μας στις γεύσεις (πικρές, αλμυρές κτλ).

   Καταρχάς  για 5 κιλά περίπου ελιές ώριμες μαύρες θα χρησιμοποιήσουμε  1 έως 1,5 κιλά χοντρό αλάτι νούμερο 2. Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε και νούμερο 3 αλλά το νούμερο 2 απλώνεται καλύτερα επάνω στις ελιές.

    Πλένουμε τις ελιές μία δυο φορές και τις αφήνουμε να στραγγίξουν, χωρίς να στεγνώσουν όμως, για να  απλωθεί καλύτερα το αλάτι στην επιφάνειά τους. Εν συνεχεία τις βάζουμε σε μία πάνινη θήκη μαξιλαριού και ρίχνουμε το αλάτι. Στις φωτογραφίες φαίνεται πως πρέπει να καλύπτονται. Αν βάλουμε λιγότερο αλάτι θέλουν τακτικά έλεγχο να μη μουχλιάσουν.

   Δένουμε το μαξιλάρι και το τοποθετούμε πάνω σε μία λεκάνη σε δροσερό μέρος. Οι ελιές σε δυο-τρεις μέρες αρχίζουν να βγάζουν υγρά. Ανακινούμε το μαξιλάρι, στην αρχή κάθε μια-δυο μέρες και αργότερα σε πιο αραιά χρονικά διαστήματα. Ελέγχουμε να έχουν πάντα αλάτι. Αυτό διαρκεί κατά μέσο όρο ένα μήνα και εξαρτάται από τις προτιμήσεις μας στην γεύση και την ωριμότητα των ελιών. Μετά την τρίτη εβδομάδα τις δοκιμάζουμε και όταν μας ικανοποιεί το αποτέλεσμα αρχίζουμε τη διαδικασία τακτοποίησης - αποθήκευσης.

  Με ένα σουρωτήρι, που να έχει αρκετά μεγάλες τρύπες ώστε να φεύγει το αλάτι, παίρνουμε λίγες λίγες και τις ανακινούμε συνεχώς ώστε να φύγει εντελώς το αλάτι. Αυτή η διαδικασία είναι και η πιο χρονοβόρα σε όλη την συνταγή. Την ποσότητα που καθαρίζουμε από το αλάτι την βάζουμε στο δοχείο βαρελάκι-αποθήκευσης. Σήμερα τα βαρελάκια είναι πλαστικά διαφανή ή αδιαφανή. Στην συνέχεια αφού τελειώσουμε προσθέτουμε 1 φλιτζάνι του τσαγιού λάδι και το ανακινούμε για να  λαδωθούν όλες οι ελιές. Στο πρώτο διάστημα ανακινούμε το βαρελάκι κάθε δυό τρεις μέρες. Αργότερα σε πιο αραιά χρονικά διαστήματα. Η ανακίνηση γενικώς βοηθάει να μην μουχλιάσουν οι ελιές και να ισορροπήσει η γεύση τους. Για αποθήκευση προτιμούμε δροσερό μέρος.
    Συμβουλές:  στο τελικό στάδιο μπορούμε να ρίξουμε στο βαρελάκι και λίγο θυμάρι θρούμπι που λειτουργεί σαν αντιβακτηριδιακό αλλά και σαν άρωμα ή ακόμη και ρίγανη.

Οι φωτογραφίες που παραθέτουμε μας δίνουν μία εικόνα της πορείας που περιγράφουμε και ακολουθούμε.