Θέλω να χτίσω ένα σπιτάκι.

   Μετά από μια δεκαετία οικονομικής κρίσης, ακολούθησε και συνεχίζεται μια υγειονομική κρίση. Επιστέγασμα όλων ξέσπασε ένας πόλεμος στην Ευρώπη και μια ενεργειακή κρίση, που μας οδηγεί πάλι άσχημα προς τα πίσω, τροφοδοτώντας τις δύο προηγούμενες κρίσεις και τελματώνοντας όνειρα, ελπίδες, σχέδια, προσδοκίες. Όλοι προσαρμοζόμαστε σε νέα δεδομένα, νέες προσπάθειες, και  αλλαγές. Αλλαγές που πρέπει να κάνουμε σε ατομικό ,οικογενειακό και κοινωνικό επίπεδο. 

   Ας εγκύψουμε να πάρουμε δυνάμεις στους πνευματικούς μας ηγέτες, στου λογοτέχνες, καλλιτέχνες, σε φωτεινά πνεύματα που πέρασαν ή υπάρχουν στον τόπο μας. Να βρούμε μικρά διαμαντάκια, να ομορφύνουμε την ζωή μας. Να αντλήσουμε κουράγιο, αγάπη, ηρεμία.

    Να πορευτούμε με σωφροσύνη, υπομονή και θάρρος.

 

Υπάρχουν  στα αναγνωστικά των παιδιών μας τέτοια ποιήματα;

  

Κωστής Παλαμάς

 

 ΘΕΛΩ ΝΑ ΧΤΙΣΩ ΕΝΑ ΣΠΙΤΑΚΙ

      Θέλω να χτίσω ένα σπιτάκι

 στη μοναξιά και στη σιωπή. 

Ξέρω μια πράσινη ραχούλα...

Δε θα το χτίσω εκεί. 

 

 Ξέρω στη χώρα τη μεγάλη

τον πλούσιο δρόμο τον πλατύ,

      με τα παλάτια και τους κήπους...

Δε θα το χτίσω εκεί.

 

Ξέρω το πρόσχαρο ακρογιάλι, 

όλο το κύμα το φιλεί,

κρινόσπαρτη είναι η αμμουδιά του... 

Δε θα το χτίσω εκεί.

 

   Ατέλειωτη τραβάει μια στράτα,

   σκίζει μια χέρσα απλοχωριά,

  σκληρά τη δέρνει το αγριοκαίρι

     κι ο λίβας τη χτυπά.

 

Μια στράτα χιλιοπατημένη,

τον καβαλάρη νηστικό,

τον πεζοδρόμο διψασμένο

 θάφτει στον κουρνιαχτό.

 

Εκεί το σπίτι μου θα χτίσω

με μια βρυσούλα στην αυλή,

πάντα η γωνιά του θα καπνίζει

   κι η θύρα του θα' ναι ανοιχτή.

 

 

…και κάποιες σκέψεις από τον συγγραφέα Ντίνο Κορδώση

    Οι περισσότεροι κατηγορούν για όλα την οικονομική κρίση, παραβλέποντας το σημαντικότερο. Πως δεν είναι αυτή η πραγματική κρίση, δεν έφερε αυτή τη μεγάλη μας χρεοκοπία. Αυτή είναι το αποτέλεσμα μιας παρατεταμένης κακοδιαχείρισης και ανήθικης σπατάλης αρκετών. Η κρίση που βιώνουμε, είναι πρώτα και πάνω από όλα ηθική, πολιτιστική και βαθιά πολιτική. Αν είχαμε τα χρήματα να ξεχρεώναμε αμέσως, αλλά συνεχίζαμε με την ίδια σάπια νοοτροπία της τελευταίας 30ετίας, θα βρισκόμασταν πολύ γρήγορα πάλι στην ίδια κατάσταση. 

  Ζούμε σε μια χώρα που έχει κρίση ταυτότητας και αξιών, με την  ψευδαίσθηση πως το μόνο της πρόβλημα είναι η οικονομική ύφεση. Τα αυθεντικά πρότυπα σπανίζουν και όταν προσπαθούν να βγουν, για να πουν κάτι, παραγκωνίζονται ή γελοιοποιούνται τόσο πολύ που ξανακλείνονται γρήγορα στη μοναχική τους σκέψη και μοιράζονται με ελάχιστους όσα τους βασανίζουν. 

  Μια μικρή αναφορά λοιπόν στους μεγάλους μας ποιητές.

  Αν θέλει ο Έλληνας να βγει από αυτό το τέλμα που τον συρρικνώνει μέρα με τη μέρα, πρέπει να παλέψει για να ξαναβρεί τον ψυχισμό του. Να επιστρέψει στις ρίζες του, στις παραδόσεις του, στο πολιτισμό του.