Εορτή της Παναγίας

    Σήμερα γιορτάζουμε την Κοίμηση της Θεοτόκου και πανηγυρίζει η  εκκλησία της  Παναγίας στο χωριό μας ,η Μητρόπολη, όπου και τελέσθηκε  με κάθε λαμπρότητα η θεία λειτουργία.

   Χθες τελέσθηκε ο αρχιερατικός Εσπερινός, με αρτοκλασία και ακολούθησε η λιτάνευση της ιεράς εικόνας της Παναγίας. Οι συγχωριανοί μας τίμησαν με την παρουσία τους την μεγάλη αυτή γιορτή.

Θέλω να χτίσω ένα σπιτάκι.

   Μετά από μια δεκαετία οικονομικής κρίσης, ακολούθησε και συνεχίζεται μια υγειονομική κρίση. Επιστέγασμα όλων ξέσπασε ένας πόλεμος στην Ευρώπη και μια ενεργειακή κρίση, που μας οδηγεί πάλι άσχημα προς τα πίσω, τροφοδοτώντας τις δύο προηγούμενες κρίσεις και τελματώνοντας όνειρα, ελπίδες, σχέδια, προσδοκίες. Όλοι προσαρμοζόμαστε σε νέα δεδομένα, νέες προσπάθειες, και  αλλαγές. Αλλαγές που πρέπει να κάνουμε σε ατομικό ,οικογενειακό και κοινωνικό επίπεδο. 

   Ας εγκύψουμε να πάρουμε δυνάμεις στους πνευματικούς μας ηγέτες, στου λογοτέχνες, καλλιτέχνες, σε φωτεινά πνεύματα που πέρασαν ή υπάρχουν στον τόπο μας. Να βρούμε μικρά διαμαντάκια, να ομορφύνουμε την ζωή μας. Να αντλήσουμε κουράγιο, αγάπη, ηρεμία.

    Να πορευτούμε με σωφροσύνη, υπομονή και θάρρος.

 

Υπάρχουν  στα αναγνωστικά των παιδιών μας τέτοια ποιήματα;

  

Κωστής Παλαμάς

 

 ΘΕΛΩ ΝΑ ΧΤΙΣΩ ΕΝΑ ΣΠΙΤΑΚΙ

      Θέλω να χτίσω ένα σπιτάκι

 στη μοναξιά και στη σιωπή. 

Ξέρω μια πράσινη ραχούλα...

Δε θα το χτίσω εκεί. 

 

 Ξέρω στη χώρα τη μεγάλη

τον πλούσιο δρόμο τον πλατύ,

      με τα παλάτια και τους κήπους...

Δε θα το χτίσω εκεί.

 

Ξέρω το πρόσχαρο ακρογιάλι, 

όλο το κύμα το φιλεί,

κρινόσπαρτη είναι η αμμουδιά του... 

Δε θα το χτίσω εκεί.

 

   Ατέλειωτη τραβάει μια στράτα,

   σκίζει μια χέρσα απλοχωριά,

  σκληρά τη δέρνει το αγριοκαίρι

     κι ο λίβας τη χτυπά.

 

Μια στράτα χιλιοπατημένη,

τον καβαλάρη νηστικό,

τον πεζοδρόμο διψασμένο

 θάφτει στον κουρνιαχτό.

 

Εκεί το σπίτι μου θα χτίσω

με μια βρυσούλα στην αυλή,

πάντα η γωνιά του θα καπνίζει

   κι η θύρα του θα' ναι ανοιχτή.

 

 

…και κάποιες σκέψεις από τον συγγραφέα Ντίνο Κορδώση

    Οι περισσότεροι κατηγορούν για όλα την οικονομική κρίση, παραβλέποντας το σημαντικότερο. Πως δεν είναι αυτή η πραγματική κρίση, δεν έφερε αυτή τη μεγάλη μας χρεοκοπία. Αυτή είναι το αποτέλεσμα μιας παρατεταμένης κακοδιαχείρισης και ανήθικης σπατάλης αρκετών. Η κρίση που βιώνουμε, είναι πρώτα και πάνω από όλα ηθική, πολιτιστική και βαθιά πολιτική. Αν είχαμε τα χρήματα να ξεχρεώναμε αμέσως, αλλά συνεχίζαμε με την ίδια σάπια νοοτροπία της τελευταίας 30ετίας, θα βρισκόμασταν πολύ γρήγορα πάλι στην ίδια κατάσταση. 

  Ζούμε σε μια χώρα που έχει κρίση ταυτότητας και αξιών, με την  ψευδαίσθηση πως το μόνο της πρόβλημα είναι η οικονομική ύφεση. Τα αυθεντικά πρότυπα σπανίζουν και όταν προσπαθούν να βγουν, για να πουν κάτι, παραγκωνίζονται ή γελοιοποιούνται τόσο πολύ που ξανακλείνονται γρήγορα στη μοναχική τους σκέψη και μοιράζονται με ελάχιστους όσα τους βασανίζουν. 

  Μια μικρή αναφορά λοιπόν στους μεγάλους μας ποιητές.

  Αν θέλει ο Έλληνας να βγει από αυτό το τέλμα που τον συρρικνώνει μέρα με τη μέρα, πρέπει να παλέψει για να ξαναβρεί τον ψυχισμό του. Να επιστρέψει στις ρίζες του, στις παραδόσεις του, στο πολιτισμό του.

Αιωνόβιοι.

   Η σημερινή ανάρτηση ξεφεύγει λίγο από τα συνηθισμένα θέματά μας. Επειδή όμως αφορά μια συγχωριανή μας κρίναμε ότι αξίζει η αναφορά μας «τιμής ένεκεν». 

  Το προσδόκιμο επιβιώσεως στην Ελλάδα είναι επισήμως τα 78 έτη. Μάλιστα θεωρείται ένα από τα καλλίτερα στον κόσμο. Πρέπει λοιπόν να είμαστε υπερήφανοι γιατί πολλοί συγχωριανοί μας υπερβαίνουν κατά πολύ αυτό το όριο. Δεν είναι λίγοι που είχαν στο περιβάλλον τους ηλικιωμένους που υπερέβησαν τα 90 χρόνια. Ακόμη και σήμερα πολλοί συγχωριανοί μας έχουν ξεπεράσει το προσδόκιμο και οδεύουν για τα 90 και. 

   Το επόμενο όριο των 100 χρόνων, των αιωνόβιων ανθρώπων, γίνεται δυσκολότερο, αν αναλογιστούμε ότι το 2012  τα Ηνωμένα Έθνη υπολόγισαν ότι ζούσαν σε όλο το κόσμο 316.600 αιωνόβιοι. 

   Οι αιωνόβιοι, αλλά και οι πλησιάζοντες το όριο είναι μια ξεχωριστή κατηγορία ανθρώπων. Ο όρος συνδέεται με την μακροζωία  και θεωρούνται οι τυχεροί των τυχερών, αφού έχουν ξεπεράσει θανατηφόρες επιδημίες, ατυχήματα και καταστροφικούς πολέμους που οδηγούν στο θάνατο εκατομμύρια ανθρώπους κάθε χρόνο. Οι αιωνόβιοι, όχι μόνο ζουν περισσότερο, αλλά απολαμβάνουν συνήθως και καλύτερη ποιότητα ζωής από άτομα μικρότερης ηλικίας. 

   Οι αιωνόβιοι έχουν γίνει αντικείμενο εντατικής μελέτης πολλών επιστημόνων που ελπίζουν να ανακαλύψουν σ΄αυτούς στοιχεία, που θα τους βοηθήσουν να κατανοήσουν τι είναι αυτό, που τους έκανε αιωνόβιους και να βρουν τρόπους να βοηθήσουν τους νέους ανθρώπους να επιμηκύνουν τη ζωή τους. 

   Όλα αυτά τα αναφέρουμε γιατί και στο χωριό μας μέχρι πρόσφατα ζούσε  η  αγαπητή κ. Ελένη Σιαπκαρά.  Κόρη του παπά- Παναγιώτη Κορδώση του Στεφ. και της Μαρίας Μαυραγάνη. Αιωνόβια και πλήρης ημερών, όπως συνηθίζεται να λέγεται, μας άφησε σε ηλικία 107 ετών έχοντας ζήσει όλα τα παραπάνω με πλήρη σωματική και πνευματική υγεία.     

   Aς αναλογισθούμε ότι σύμφωνα με τους καθιερωμένους όρους, όσοι υπερβαίνουν τα 110 χρόνια  είναι οι υπεραιωνόβιοι... και είναι λίγοι. 

   Και πρέπει να είμαστε αισιόδοξοι, διότι  οι μέχρι σήμερα μελέτες δείχνουν ότι, ένα από τα στοιχεία που συμβάλλουν στην μακροζωία είναι, η ζωή  σε αγροτικές περιοχές και η μεσογειακή διατροφή, πράγματα τα οποία προσφέρει το χωριό μας.

 

 

Ευτυχισμένο το 2022!!!

 Άλλη μια χρονιά με δυσκολίες και πανδημίες έφτασε στο τέλος της. 

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!!! ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ!!!
Το klenia-gr σας εύχεται το Νέο Έτος να είναι γεμάτο Υγεία, Αγάπη και  πολλές χαρές.
Οι Ελπίδες μας για μια καλλίτερη, ήρεμη και ευτυχισμένη ζωή να πραγματοποιηθούν… γιατί η Ζωή είναι πάντα Όμορφη και….

...ΟΙ ΚΕΡΑΣΙΕΣ Θ΄ ΑΝΘΙΣΟΥΝ ΚΑΙ ΦΕΤΟΣ…

...καί φέτος θά γεμίσουν γλυκούς καρπούς, ἄνθη, καί φύλλα, καί μοσχοβολιά. Κι ὅλα θά γίνουν ὅπως πάντα. Ὅπως τό περασμένο, ὅπως τό περσινό κι ὅπως τό τωρινό καλοκαίρι... κι ὅπως κάθε καλοκαίρι ὅσο θά ὑπάρχουν στόν κόσμο καλοκαίρια καί κερασιές. Και τά στόματα
θά ἐπιθυμοῦν τόν ἔρωτα, ὅσο θά ὑπάρχουν στόν κόσμο κόκκινα στόματα.
... Οἱ κερασιές θ΄άνθίσουν καί φέτος, γιά νά τίς χαρούν τά στραφτερά μάτια, νά τίς μυρίσουν οἱ νέες αἰσθήσεις καί γιά στεφανώσουν στιλπνά μέτωπα κι ὁλόμαυρα κεφάλια. Οἱ κερασιές θά καρπίσουν καί φέτος, γιά νά δροσίσουν διψασμένα χείλη καί νά στολίσουν ρόδινα ἀφτιά
καί καπελίνα.
Ύστερα τό βουερό καλοκαίρι θά μισέψει, κι ὁ χειμῶνας θά μᾶς κυρτώσει τίς ράχες, καί θά χιονίσει...θα χιονίσει ἀλύπητα πάνω ἀπ΄τα κεφάλια μας. Κι ὅταν θά φύγει κι αὐτός -οἱ κερασιές , ναί, θ΄άνθίσουν καί πάλι- μά κάποιες ἀπ΄τις νιφάδες τοῦ χιονιοῦ του θάχουν ξεχαστεῖ στά μαλλιά μας...

(Μενέλαος Λουντέμης- Απόσπασμα από το πρώτο μέρος του μυθιστορήματος)

Ευχαριστήριο-Δελτίο τύπου Λυκείου Χιλιομοδίου

 

    Από τον Διευθυντή του Λυκείου Χιλιομοδίου κ. Καλλαρά Παναγιώτη, λάβαμε και δημοσιεύουμε το παρακάτω Δελτίο Τύπου με το οποίο εκφράζει τις ευχαριστίες του σχολείου  προς την συγγραφέα  κ.  Αθηνά Ιακωβίδου-Κακούρη, η οποία προσέφερε 402 τόμους βιβλίων στη σχολική βιβλιοθήκη του Λυκείου.

 

 

    Ευχαριστήριο μήνυμα Ημερήσιου Γενικού Λυκείου Χιλιομοδίου 

Το 2015 είχε επισκεφθεί το σχολείο μας, Γενικό Λύκειο Χιλιομοδίου, η καταξιωμένη συγγραφέας βιβλίων λογοτεχνίας, κυρία Αθηνά Ιακωβίδου-Κακούρη.  Με αφορμή τη γνωριμία της με τους μαθητές και τις μαθήτριες του σχολείου μας  τον Ιούνιο του 2021 αποφάσισε να δωρίσει στη σχολική μας βιβλιοθήκη 402 τόμους από την προσωπική της συλλογή με κλασικούς Έλληνες συγγραφείς. Η προσφορά της αυτή ενδυναμώνει τόσο εμάς τους εκπαιδευτικούς στο έργο μας, αλλά κυρίως τα παιδιά μας, ώστε να αγαπήσουν περισσότερο τα βιβλία και τη μόρφωση.

Ο Διευθυντής και ο Σύλλογος Διδασκόντων εκφράζουν δημόσια τις θερμές τους ευχαριστίες προς το πρόσωπό της για τη γενναιόδωρη πρωτοβουλία της.