Άδεια κυκλοφορίας ποδηλάτου.

    Λίγα λόγια για το ποδήλατο.
   Το ποδήλατο σαν μέσο μετακίνησης του ανθρώπου έχει μεγάλη ιστορία. Ανακαλύφθηκε τον 19ο αιώνα αλλά τον 20ο αιώνα η εξέλιξη του ήταν ραγδαία. Από μέσο μετακίνησης έγινε μέσω άθλησης, μεταφοράς, αγώνων, διασκέδασης κτλ. Κατασκευάζονται ποδήλατα φθηνά, ακριβά από ποικίλα υλικά, για όλες τις ηλικίες, για άντρες και γυναίκες, για κάθε χρήση και κάθε γούστο. Η τεχνολογία έδωσε νέα ώθηση και δημιουργούνται ποδήλατα στατικά, ηλεκτρικά υποβοηθούμενα, ποδήλατα για την πόλη, το βουνό την ύπαιθρο, την θάλασσα. Γίνονται αθλητικοί αγώνες, δημιουργήθηκαν ειδικά γήπεδα- ποδηλατοδρόμια για αγώνες. Έγινε μέχρι και ολυμπιακό άθλημα..Σε πολλές χώρες ειδικά στις χώρες της Βόρειας Ευρώπης προωθείται σαν μέσο μετακίνησης και υπάρχει εκτεταμένη χρήση διότι με την χρήση του βελτιώνεται το κυκλοφοριακό πρόβλημα των πόλεων και μειώνεται η μόλυνση του περιβάλλοντος.

   Από μία τεράστια γκάμα με ποικιλία χρωμάτων, εξοπλισμού, μεγέθους, δυνατοτήτων κτλ. σήμερα ο καθένας μπορεί να αγοράσει ένα ποδήλατο από ένα κατάστημα. Βγαίνοντας να ανέβει και να ταξιδέψει όπου θέλει.  Να πάει στο σπίτι του, μέσα στην πόλη, στο χωριό του στην ύπαιθρο, στο νομό του, στη χώρα του ή ακόμη να κάνει το γύρο του κόσμου χωρίς κανένα πρόβλημα χωρίς κανένα εμπόδιο.

Πριν όμως από μισό αιώνα, ακόμη  μέχρι την δεκαετία του 60 στην Ελλάδα τουλάχιστον, δεν ήταν τόσο απλά τα πράγματα. Για να κυκλοφορήσει ένα ποδήλατο χρειαζόταν να εκδοθεί άδεια από την αστυνομία, όπως σήμερα έχουν άδεια κυκλοφορίας τα αυτοκίνητα. Φωτογραφίες, χαρτόσημα, σφραγίδες και πλήρη καταγραφή του οχήματος. Επιπλέον υπήρχαν οδηγίες για την χρήση του, απαγορεύσεις, υποχρεώσεις, προϋποθέσεις και όροι.

Δημοσιεύουμε παρακάτω μία άδεια κυκλοφορίας ποδηλάτου για να δούμε πώς  άλλαξαν οι καιροί.

 

   Το πιο πάνω φωτοαντίγραφο της άδειας κυκλοφορίας, είναι ευγενική προσφορά του Γεωργ. Γρ. Δελή από το αρχείο του. Τιμή στον πατέρα του και θείο μου, ποδηλάτη, όταν τα ποδήλατα στην Κλένια μετρούνταν στα δάκτυλα  του ενός χεριού, και που δυστυχώς όμως, στάθηκε μοιραίο γι αυτόν ,σε ένα τροχαίο που δεν είχε καμιά ευθύνη.

ΥΓ. Θα ήταν ενδιαφέρον εάν κάποιος γνωρίζει να μάθουμε πότε καταργήθηκε η άδεια κυκλοφορίας ποδηλάτου.

Κυριακή...Αργία.

       Κάνοντας μια ιστορική αναδρομή, χωρίς να είμαστε ειδικοί, σημειώνουμε περιληπτικά:

   Η καθιέρωση της Κυριακής ως ημέρας αργίας στον χριστιανισμό διαμορφώθηκε σταδιακά κατά τη διάρκεια των πρώτων αιώνων της Χριστιανικής Εκκλησίας. Η Κυριακή είναι η ημέρα της Ανάστασης του Ιησού Χριστού, και γι' αυτό θεωρείται η ημέρα της λατρείας και της ανάπαυσης. 

   Επισήμως καθιερώθηκε σαν αργία στον 4ο αιώνα μ.Χ., κατά τη διάρκεια της εποχής του Ρωμαίου Αυτοκράτορα Κωνσταντίνου του Μεγάλου. Ο Κωνσταντίνος εξέδωσε το Κωνσταντινιανό Διάταγμα το 321 μ.Χ., το οποίο όρισε την Κυριακή ως ημέρα αργίας στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία.

   Το ελληνικό κράτος απέκτησε την πρώτη του εργατική νομοθεσία το 1910, επί Ελευθερίου Βενιζέλου. Ως τότε δεν υπήρχε καμία απολύτως ρύθμιση, ούτε προστασία ή ασφάλιση για τους εργαζόμενους, οι συνθήκες εργασίας των οποίων ήταν, ειδικά στα εργοστάσια και τις βιοτεχνίες, εξοντωτικές και κακοπληρωμένες. Ο Βενιζέλος, με προοδευτικές τότε αντιλήψεις, έχοντας εμπορικές και οικονομικές διασυνδέσεις με τη Βρετανία και την Κεντρική Ευρώπη, ήταν οπαδός μιας πολιτικής που θα εξασφάλιζε μακροχρόνια κοινωνική ειρήνη.

   Στα πλαίσια αυτής της αντίληψης έφτιαξε για πρώτη φορά μια «Υπηρεσία Εργασίας και Κοινωνικής Προνοίας» που ήταν ο πρόγονος του σημερινού «Υπουργείου εργασίας και κοινωνικής ασφάλισης». Ήταν ημιανεξάρτητο παράρτημα του υπουργείου εθνικής οικονομίας, με μια πολύ περίεργη σύνθεση. Την αποτελούσαν 7 εργάτες, 7 βιομήχανοι, 7 ανώτατοι δημόσιοι υπάλληλοι, 5 καθηγητές πολιτικής οικονομίας και 3 βουλευτές. Πρώτο νομοθέτημα αυτής της αλλόκοτης υπηρεσίας ήταν η καθιέρωση της αργίας της Κυριακής, όχι σ’ όλη την επικράτεια αλλά ονομαστικά σε συγκεκριμένες πόλεις και επαγγέλματα.

   Έτσι ο πρώτος νόμος για τον χρόνο εργασίας που θεσπίστηκε στην Ελλάδα ήταν το Δεκέμβρη του 1909 για την «Κυριακή αργία» και άρχισε να εφαρμόζεται την πρώτη Κυριακή του νέου χρόνου, δηλαδή στις 4 Ιανουαρίου 1910 (ΦΕΚ Α' 286/7-12-1909).

   Σύμφωνα με το νόμο που εισηγήθηκε στη Βουλή ο Κ. Παπαμιχαλόπουλος, η αργία της Κυριακής καθιερωνόταν με διαφορετικούς όρους σε κάθε επάγγελμα, και καταρχάς σε τρεις μόνο πόλεις (Αθήνα, Πειραιά και Βόλο). Μπορούσε να επεκτείνεται σε άλλους δήμους εφόσον το ζητούσαν τα κατά τόπους δημοτικά συμβούλια, και στα επόμενα χρόνια δημοσιεύεται ένας μεγάλος αριθμός διαταγμάτων που αφορούν την ισχύ ή την κατάργηση της αργίας σε διάφορες πόλεις και χωριά, συχνά με το ίδιο δημοτικό συμβούλιο να αλλάζει την απόφασή του σε μικρό χρονικό διάστημα.

   Εφαρμογή των παραπάνω το διαπιστώνουμε παραθέτοντας φωτ/φα από τα αρχεία της Κοινότητος Κλένιας, όπου βλέπουμε μετά από τριάντα χρόνια από την δημοσίευση του νόμου, το 1940, το Κοινοτικό Συμβούλιο με εντολή του Νομάρχη να παίρνει απόφαση για την καθιέρωση της Κυριακής ως Αργία.
Φωτοαντίγραφα από το Βιβλίο Πρακτικών Κοινότητος Κλένιας: (Γενικά Αρχεία του Κράτους, Τμήμα ΓΑΚ Κορινθίας).

                                                                    Πράξις 1

                            Ἐν Κλεωνάς σήμερον την 16η τού μηνός Φεβρουαρίου 1940

                       έτους ἡμέραν Παρασκευή και ὥραν 5 μ.μ. τό Κοινοτικόν Συμβούλιον

                      Κλεωνών συνελθόν εἰς ἔκτατην συνεδρίασιν προς συζήτησην και

                      άπόφασην ἐπί τών ἑξής θεμάτων

.................................................................................................................................................. 

..………………………………………………………………………………………………

                       6)     Περί καθορίσεως της Κυριακής ἀργίας.

       ...................................................................................................................................................

…………………………………………………………………………………………………………                                                 

                                                    Πράξις 6

   Περί καθορίσεως Κυριακής αργίας
                      ὁ κ Πρόεδρος εἰσηγείται του ἀνωτέρου θέματος και ἁναγνώσθη
η ὑπ αριθμ 124 16-1- 40 ... Δ/γήν κ. Νομάρχου παρακαλεί τό Συμβούλιον
όπως καθορισθεί ἡ Κυριακή ἀργία, καθ ὅτι οἱ κάτοικοι
ἀφ ἐνός μέν θα ἀναπαύονται κατά τήν ήμέραν ταύτην, ἀφ ἐτέρου δέ
διά τού θρησκευτικού, κοινωνικού καί ἐκπολιτιστικού σκοπού
του θεσμού τής Κυριακής,
                                               Το Κοινοτικόν Συμβουλίον
          ἀκουσαν στην είσήγησιν του κ προέδρου
                                             αποφαίνεται
      Ὁμοφώνως ὅπως η Κυριακή ἀργία εφαρμοσθεί καί είς τήν
ἡμετέρα Κοινότητα

............................................................................................................................................................

Τού κ. Προέδρου ανατίθεται ἡ περαιτέρω ἐνέργεια.
                   ἐγένετο ἀποφασίσθη και ὑπεγρἀφη παρά πάντων .
                                        Η Διοικούσα επιτροπή

              ο Πρόεδρος                                                           Τα Μέλη

 

Της ΑγιαςΣωτήρας. Το πανηγύρι που σταμάτησε βιαίως.

  Έτος 1947, 6 Αυγούστου. Ο χoρός στο προαύλιο της εκκλησίας της ΑγιάΣωτήρας είχε αρχίσει και το γλέντι είχε ανάψει για τα καλά. Ξαφνικά όμως ένα βουητό από φωνές, που κάποιες ξεχώρισαν  δυνατότερα . «Χτυπάνε τα παιδιά μας, χτυπάνε τα παλικάρια μας». Όλα σταμάτησαν. Ο κόσμος διαλύθηκε …

    Κάθε χωριό έχει τα πανηγύρια του έτσι και η Κλένια. Τα παλιά χρόνια  τα πανηγύρια ήταν σημεία συγκέντρωσης, γλεντιού, ξεφαντώματος αλλά και επικοινωνίας των κατοίκων. Με κάθε ευκαιρία, σε κάθε γιορτή ειδικά κάποιου εξωκλησιού σου ήτανε έθιμο να  γίνεται και πανηγύρι.  Φυσικά κυριαρχούσαν  τα πανηγύρια που ξεκινούσαν από θρησκευτικούς λόγους. Αργότερα  άρχισαν τα πανηγύρια για εμπορικούς σκοπούς, εμποροπανήγυρης και μετέπειτα για  πολιτιστικούς λόγους τα φεστιβάλ.Κατά τη διάρκεια τους γίνεται η θεία λειτουργία, η περιφορά της εικόνας και μετέπειτα ακολουθεί φαγοπότι και διασκέδαση. Αργότερα άρχισαν να λειτουργούν και υπαίθριες αγορές. Τα πανηγύρια γίνονται σε υπαίθριους χώρους, πλατείες και συνήθως γύρω από την εορτάζουσα εκκλησία.

    Έτσι και στο χωριό μας γίνονταν πανηγύρια. Της Αγίας Σωτήρας, του Αγίου Παντελεήμονος του Αγίου Γεωργίου του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου κτλ. Από όλα αυτά τα πανηγύρια  διατηρείται  μόνο το πανηγύρι του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου που εορτάζει  η εκκλησία του νεκροταφείου. Δυστυχώς  και αυτό πνέει τα λοίσθια  αφού χρόνο με το χρόνο η συμμετοχή των κατοίκων γίνεται μικρότερη και δεν γίνονται προσπάθειες διατήρησης του στην παλιά μορφή του. Την  ίδια πορεία ακολουθεί και του Αγίου Παντελεήμονα που παλιά περιελάμβανε   και πρωτότυπους αγώνες στίβου. Η διατήρηση του στη μορφή που έχει σήμερα (φαγοπότι και μικρή διασκέδαση) οφείλεται κυρίως στο ιδιαίτερο φυσικό κάλλος του τοπίου. Ειδικά τα τελευταία χρόνια τα πεύκα που φυτεύτηκαν από τον Πολιτιστικό Σύλλογο μεγάλωσαν προσφέροντας σκιά  και δροσιά, ενώ η πρόσβαση με τροχοφόρα είναι εύκολη από τον δρόμο που βελτιώθηκε.Οι παλιοί θυμούνται και το μονοπάτι από την Πλάκα προς τον Άγιο Παντελεήμονα. Με τα χρόνια όμως  και την μη χρήση του  τα πουρνάρια θέριεψαν. Έτσι κατέστη δύσχρηστο και απροσπέλαστο και η σήμανσή του χάθηκε. Όλοι πλέον  προτιμούν τα τροχοφόρα ελλείψει βεβαίως και των μουλαριών και γαϊδουριών.

    Ερχόμενοι στο θέμα μας. Οι διηγήσεις των παλιών κατοίκων  μας αναφέρουν ότι το πανηγύρι της Αγίας Σωτήρας ήταν από τα μεγαλύτερα του χωριού. Το εξωκλήσι στην ομώνυμη περιοχή έξω από το χωριό, διατηρεί ελάχιστα στοιχεία της παλιάς εποχής μετά από την ανακαίνιση που έγινε. Η τοποθεσία, κοντά σχετικά στο  χωριό, είναι εύκολα προσβάσιμη, με θέα και  πολύ εύφορη. Εκτός από τις ελιές παλιά υπήρχαν πολλά αμπέλια και μέσα μέσα αχλαδιές, αμυγδαλιές, συκιές κτλ. Ο κόσμος που μαζευόταν δεν ήταν μόνο οι Κλενιάτες  αλλά και πολλοί από τα γύρω χωριά και ειδικά από το Χιλιομόδι που είχαν χωράφια εκεί. Δεν έχαναν την ευκαιρία να πάνε να προσευχηθούν αλλά και να διασκεδάσουν. Μετά τη λειτουργία άπλωναν κατάχαμα πάνω στο σεντόνι το φαγητό τους και τα εδέσματα. Οι αγροφύλακες το είχαν έθιμο να μαζέψουν τα πρώτα σταφύλια που είχαν αρχίσει να ωριμάσει και να τα προσφέρουν στον κόσμο. Το κρασί παρόλο που ήταν καλοκαίρι έρεε και το κέφι άρχιζε. Σιγά-σιγά πρώτα τραγούδια και μετά ο χορός. Όλοι θυμούνται και μιλούν για το ξεφάντωμα που γινόταν με τη συμμετοχή όλων των προσκυνητών. Το γλέντι συνεχιζόταν μέχρι  το απόγευμα στο χωριό.

    Στην κρίσιμη ημερομηνία 6 Αυγούστου 1947 όλοι θυμούνται πως έγιναν επεισόδια. Ενώ είχε αρχίσει το γλέντι και οι πρώτοι χοροί κάποιοι χειροδίκησαν και χτύπησαν τρεις Κλενιάτες κοντά στο χωριό. Η είδηση δεν άργησε να φτάσει στο πανηγύρι ο κόσμος πάγωσε, ενώ έγιναν και κάποιες λεκτικές αψιμαχίες των εχόντων διαφορετικών ιδεολογικοπολιτικών απόψεων. Το γλέντι συνεχίστηκε  μεν αλλά με τον κόσμο μουδιασμένο και τελικά το πανηγύρι  διαλύθηκε.

   Η ιστορία λέει:

  Το 1941 δημιουργήθηκε από τον Γεώργιο Γρίβα η «Εθνική Οργάνωση Χ» ή απλώς Χ, με εθνικιστικό, αντικομουνιστικό και φιλοβασιλικό χαρακτήρα. Τα μέλη της αποκαλούνταν «Χίτες».  Η δράση της οργάνωσης και η εξέλιξή της περιγράφεται από τους ιστορικούς και ο αναγνώστης μπορεί να βρει πάρα πολλές πληροφορίες και  πηγές (βιβλία, τύπος, διαδίκτυο κτλ). Η οργάνωση με την πάροδο του χρόνου εξαπλώθηκε σε όλη την Ελλάδα, μέχρι που σε κάθε χωριό είχε μέλη επίσημα ή αφανή.

    Οι  «Χίτες» της Κλένιας για να μην εκτεθούν στους συγχωριανούς τους, ειδοποίησαν τους αντίστοιχους «Χίτες» των Αθηκίων  να “ξεκαθαρίσουν” τρία άτομα του χωριού, που είχαν κληθεί να υπηρετήσουν στο στρατό και δεν συμβάδιζαν οι απόψεις τους με τα πιστεύω της οργάνωσης.

    Η χειροδικία και οι ξυλοδαρμοί θα είχαν πάρει άσχημη μορφή και τα επεισόδια θα είχαν  χειρότερο τέλος, αλλά η επέμβαση του τότε προέδρου του χωριού Σπύρου Μπαλή συνέβαλε ώστε επεισόδιο να λήξει εν μέσω απειλών και υβρεολογίων.

   Το γεγονός όμως αυτό έγινε η ταφόπλακα του πανηγυριού. Ακολούθησαν δύο χρόνια που εμφύλιος άφησε βαθύ τραύμα στο λαό και το πανηγύρι δεν ξαναζωντάνεψε στην πρότερα μορφή του μέχρι που σταμάτησε να γίνεται εντελώς.

 

Υ.Γ. 1. Για λόγους δεοντολογίας, αλλά και δεν υπάρχει λόγος να αναφέρουμε τα ονόματα των υποστάντων των ξυλοδαρμών, που παραμένουν στο αρχείο μας. Άλλωστε ο σκοπός της ανάρτησης ήταν να ερευνήσουμε και να προσδιορίσουμε την αιτία της απότομης διακοπής ενός αξιόλογου πανηγυριού.

 2.  Πολλά στοιχεία αντλήθηκαν  από τις  ηχογραφημένες αφηγήσεις των κ.κ.Χαράλαμπου Ζεμπερλίγκου , Βασιλείου Δελή και προφορικές αναφορές άλλων κατοίκων.

Φόρος Δεκάτης

 

   Για τον φόρο της Δεκάτης υπάρχει πολύ μεγάλη βιβλιογραφία. Ο αναγνώστης μπορεί να ανατρέξει για αναλυτικά  στοιχεία σε πλήθος ιστορικών, οικονομικών βιβλίων. περιοδικών  και βεβαίως το διαδίκτυο. Εδώ θα ανφέρουμε περιληπτικά τα βασικά στοιχεία του φόρου για την ιστορία.

   Η ιστορία  του φόρου της Δεκάτης χάνεται στα βάθη των αιώνων. Αναφέρεται από τον 6ο αιώνα π.Χ. επί Πεισιστράτου. Εν συνεχεία επί Ρωμαϊκού κράτους, Φραγκοκρατίας αλλά και κατόπιν και της  Οθωμανικής αυτοκρατορίας.

   Η πρωτόγονη αλλά και απλούστατη αυτή ποσοτική φορολογία εφαρμόστηκε επί της γεωργικής παραγωγής λόγω της μορφής της παλιάς οικονομίας. Ανερχόταν συνήθως στο 1/10 της ακαθάριστης γεωργικής παραγωγής. Επί Οθωμανικής αυτοκρατορίας αποτελούσε μία από τις σημαντικότερες πηγές εσόδων του κράτους. Δεν ήταν φόρος αλλά δικαίωμα ιδιοκτησίας δεδομένου ότι ο κύριος όλης της γης θεωρείτο ο Σουλτάνος. Μετά την Επανάσταση του 1821 ο φόρος συνέχισε να εφαρμόζεται. Ο Καποδίστριας όμως θέλησε  με διάταξη να εισπράττει το φόρο σε χρήμα και όχι σε προϊόντα. Έτσι το κράτος δεν επιβαρυνόταν με έξοδα συγκέντρωσης προϊόντων, αποθήκευσης και πώλησης αυτών. Αποτέλεσμα αυτού ήταν οι καλλιεργητές να γίνονται αντικείμενα εκμετάλλευσης από τους τοκογλύφους και την  κερδοσκοπία των αγοραστών αγροτικών προϊόντων. Αυτό προκάλεσε τελικά γενική αγανάκτηση και ο Καποδίστριας αναγκάστηκε να καταργήσει αυτήν την διάταξη.

   Τελικά ο νόμος αντικαταστάθηκε το 1880 με τον φόρο επί των “αροτριώντων κτηνών”. Τότε έγινε κωδικοποίηση των φόρων της γεωργικής παραγωγής. Μία φορολογία ήταν “περί εγγείου φόρου επί γεωργικής παραγωγής”.

   Για να καταλάβουμε την “αποτελεσματικότητα” και τη διαδικασία του φόρου της Δέκατης παραθέτουμε απόσπασμα από την περιγραφή του Γάλλου συγγραφέα, δημοσιογράφου και ακαδημαϊκού Ἐντμοντ Αμπού ο οποίος εγκαταστάθηκε στην Ελλάδα το 1852 σαν υπότροφος της Γαλλικής Σχολής. “ Η Ελλάδα του Όθωνα” εκδόσεις Μεταίχμιο σελ. 290.

 “ Η δέκατη η έγγειος φόρος εισπράττεται σε είδος. Ο έφορος παρίσταται στο αλώνισμα των δημητριακών, στη συγκομιδή του καπνού, στην παραγωγή του ελαιολάδου και εισπράττει αμέσως ένα δέκατο της σοδειάς. Το κράτος αναλαμβάνει την αποθήκευση και πώληση των αγαθών που έχει λάβει. Εύκολα μαντεύει κανείς ότι ένας τέτοιος τρόπος είσπραξης έχει κάτι το ανορθόδοξο, καθώς και πόσο επιζήμιος μπορεί να είναι για το συμφέρον του κράτους. Αν  είναι η σοδειά είναι πλούσια αναγκάζεται να πουλήσει σε εξευτελιστική τιμή το μερίδιο που εισέπραξε· αν η σοδειά είναι φτωχή δεν εισπράττει τίποτα. Όμως θα είναι αδύνατο να εισπραχθεί έγγειος φόρος σε χρήμα όσο τα μετρητά θα είναι τόσο δυσεύρετα στη χώρα.”

    Τέλος βλέπουμε ότι και το χωριό μας έχει την ιστορία του στην εν λόγω φορολογία. Παραθέτουμε απόφαση της Κοινότητας Κλένιας, πριν από ένα αιώνα περίπου, για την είσπραξη αυτού του φόρου που παρόλο που  σαν ονομασία και διαδικασία είχε αντικατασταθεί, στην καθημερινότητα αναφέρονταν σαν φόρος της Δεκάτης.

                                          Πρᾶξις 185/16.6.1927

Το κοινοτ. Συμβούλιον τῆς κοινότ. κλένιας συγκείμενο έκ

τῶν κάτωθι ἀναφερομένων  αὐτού μελῶν νόμιμον άποτελεί

 την ἀπαρτίαν συνελθών σήμερον την 16 Ἰουνίου ἡμέραν 

πέμπτη ᶄ΄ ὡραν 6.μμ ἐν τώ ένταύθα καταστήματι ᶄ΄  ὑπο τήν 

προεδρείαν τού κ^ου Προέδρου Ν. Ζεμπερλίγγου συνεπεία

τῆς ὑπ άριθμ. 8890 εγκυκλίου Τηλεγραφ….Νομαρχιας

 κοινοποιηθείσης νομίμως ᶄ΄  έμπροθέσμως εἰς ἔνα ἔκαστον 

τῶν κ^ων κοινοτ. Συμβούλων  προς συζητ……της ἄνω

ἐγκυκλείου διαταγῆς Τηλεγραφικης

                         Σῶμα ὁμοφώνως συσκεφθέν                                                                            Ἀποφαίνεται

Α. Έγκρίνει δια την εἴσπραξιν του φόρου της εγγείου

 (δεκάτης) τῆς γεωργικῆς παραγωγῆς τοῦ 1927 αὖτη θα 

εἰσπράττεται παρά τῶν ίδίων κοινοτ. Συμβούλων

ἐβδομαδιαίως ἤτοι Α΄ἐβδομάς ὁ Κ^ος Προεδρ. Ν .

 Ζεμπερλίγγος 2 ἐβδομάς Κος Α Μαυραγάνης. Γ΄ ἐβδομάς 

Γ.Σ.Καλαράς Δ΄ Χρήστος Καλαρᾶς κ Ε^ον Θωμᾶς Γ Δήμας.

 διά δέ την μεταφοράν των καρπών διορίζουμε τον 

Ἰωανν.Σκούπαν δι’ ἔν μῆνα ἀντί Δρχ χιλίον.διά δέ τήν 

ἀποθήκευσιν ὁρίζομεν του Χρήστου Ν Καλαρᾶ ᶄ΄  τοῦ Γ.

 Μαυραγάνη ἀντί Δρχ ἐκατόν πεντήκοντα μηνιαίως έκάστου.                                           Ἐγένετο αναγνωσθεῖσα ὑπογράφεται

ὁ Πρόεδρος                                                    Τα Μέλη

ΠΑΣ Κλένιας - Γήπεδο.

 Η ιστορία της ποδοσφαιρικής ομάδας του χωριού αλλά και του γηπέδου της Κλένιας αρχίζει από πολύ παλιά.

    Ένας από τους παλιούς παίκτες της ομάδας και μετέπειτα προπονητής αυτής για πολλά χρόνια, ο Δημήτριος (Μήτσιος) Κορδώσης, (που δυστυχώς απεβίωσε  φέτος) μας εξιστόρησε, πριν τέσσερα χρόνια, μαζί με την σύζυγό του Τζένη, (που και αυτή σαν πρόεδρος συνέβαλλε στην άνοδο της ομάδος), άγνωστες ιστορίες ,γεγονότα και στιγμιότυπα της πορείας της ομάδας, χαρακτηριστικών αγώνων  αλλά και μερικές ιστορίες της δημιουργίας του γηπέδου.

   Απομαγνητοφωνήσαμε την 45λεπτη αφήγηση-συζήτηση και την παρουσιάζουμε, τιμής ένεκεν, σε όλους τους πρωτεργάτες αυτής της ομάδας. Οι παλιοί θα θυμηθούν και οι νέοι θα βάλουν τα δυνατά τους να φανούν αντάξιοι.

Σημ. Οι φωτο είναι από το αρχείο του Πολιτιστικού Συλλόγου, ενώ στο τέλος δίνουμε ένα μικρό τμήμα της ηχογράφησης.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ:Οι Κλενιάτες κλωτσάγανε μπάλα νωρίτερα από όταν φτιάχτηκε το γήπεδο. Στις γειτονιές στα αλώνια.Το 1924 έκανε δώρο το γήπεδο  ο Πρόεδρος της Δηµοκρατίας  Κουντουριώτης Έτσι. μου είχε πει ο μπάρμπα Μήτσο Σινάνος. Η περιουσία ήταν της Φανερωμένης και των καλογέρων. Έκοψε από την περιουσία 6 στρέμματα για το γήπεδο ... Κι όταν εγώ αποφάσισα να φτιάξω την ομάδα της Κλένιας που με  παρακαλάγανε  τα παιδάκια αναγκάστηκα να κινηθώ και μου λέει ο Σινάνος ο μπαρμπα-Μήτσος ,ο Θωμάς ο πρόσφυγας Καραντωνίδης, αυτοί ερχόντουσαν και μας βλέπανε που κλωτσάγαμε λέει,το γήπεδο αυτό πώς το έχει κάνει δωρεάν ο Κουντουριώτης  και έχουμε και ομάδα. Να πάςνα ψάξεις στα αρχεία στο Ειρηνοδικείο Κορίνθου και θα τα βρείς. Μη βιαζόσαστε να αναγνωρίσετε την ομάδα για να μπείτε στο πρωτάθλημα για να κάνετε παιδικές… Αυτοί είχαν ομάδα και όπως εμείς καταθέσαμε αίτηση για την ίδρυση σωματείου ποδοσφαίρου με ονόματα, έτσι είχαν καταθέσει και αυτοί και ιδρυτής ήταν αυτός που είχε καταθέσει τα χαρτιά ο μπαρμπα-Γιάννης που είχε ο Σιαπκαράς, ο γιατρός. Έδωσαν την έγκριση στην ομάδα αλλά δεν είχαν χαρτιά αυτοί. Τα είχαν χάσει.  Εν τω μεταξύ τα παιδιά  βιαζόντουσαν και εγώ αναγκάστικα μαζί με το συμβούλιο ήταν ο αδερφό ς μου ο Μιχάλης, ήταν ο Γιώργος ο Μανωλάκης, ο Άγγελος της Καλλιόπης, ο «Αρκούδας», το 1980.

   Νωρίτερα μετά το δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο είχε δύο ομάδες. Αφού μου είπαν εμένα να βάλουμε όνομα κλένια 1924 αλλά αφού αναγνωρίστηκε η ομάδα πριν

βρούμε τα χαρτιά στο Ειρηνοδικείο ( τα βρήκα εγώ τα χαρτιά) ύστερα η ομάδα ονομάστηκε ΠΑΣ Κλένιας. Οι άλλοι την είχαν ονομάσει Προοδευτικός Σύλλογος.

   Το γήπεδο ήταν όλο ελιές μέσα. Κάθε ένας πήγαινε με το τσεκούρι εκεί πέρα τις κόβανε το καθάρισαν  και το φτιάξανε γήπεδο σιγά σιγά. Χωματένιο γήπεδο .Και έπαιζε το τότε σωματείο .Του λέω του μπάρμπα Μήτσου «είχατε ομάδα το βρήκα το χαρτί αλλά τώρα πάει»  σας το λεγα εγώ μου λέει.

  Τέλος πάντων του λέω «ποιοι παίζατε τότε», μου λέει ο «Ρέλιος» ο Σπύρος ο Σιαπκαράς του Θωμά ο Μήτσος ο Σκουρτης  ο «Κασιμάκης» ο Μιχάλης ο Μαρδικης του Δημητρίου.,ο Παύλος ο «ρούμπος» ο «ασπρούδης» που είχε  παντρευτεί του Κουρελιά. Αυτός ήταν Κορίνθιος. Είχε έρθει εδώ στην κατοχή και έμεινε εδώ το παιδί και  παντρεύτηκε, ο Παπακουτούπης ο Σιαπκαρας και ήσαν πολλοί καλοί ποδοσφαιριστές. Δεν παίζανε σε πρωτάθλημα γιατί δεν μπορούσαν να παίξουν λόγω δεν μπορούσα να ήσαν συντονισμένοι…οι  μεταφορές, αλλά παίζανε φιλικά παιχνίδια ιδίως το καλοκαίρι. Ερχόντουσαν από την Αθήνα φέρναν ομάδες οι άνθρωποι οι παλιοί και παίζανε, διασκέδαζε στο χωριό, πήγαινε το χωριό.

Σιγά σιγά αποχωρούσαν από την ομάδα την παλιά που είχαν ιδρύσει οι παλιοί γιατί κάποιος άλλος έμπαινε μπήκε ο Κώστας ο «Σουσαμής ο Κορδώσης του μπαρμπαγιάννη ,ο ξάδερφός μου Μήτσος ο «Μποδοσάκης» του Ευαγγέλου, ο Κολοβός ο Μήτσος και ούτω καθεξής.

Μία εποχή κάναμε δύο ομάδες. Εμείς οι πιο μικροί είμαστε  Οι μικροί. Εμένα με βάζανε κάπου-κάπου μέσα γιατί τους έκανα αγγαρείες .Έπαιρνα την τριχιά από το σαμάρι και την πήγαινα να τη βάλουμε να φτιάξουμε το τέρμα από την μία κολόνα στην άλλη για τα γκολ. Ήμουνα και λίγο ζωηρούλης ε!! παίζαμε σιγά σιγά. Τα πρώτα παιχνίδια θα μουνα 13 χρόνων που έπαιξα . 13 χρόνων με φωνάζει ο Κολοβός. Ο Μήτσος ο Κολοβός έκανε κουμάντο και λέει «Αύριο πάμε στο Στεφάνι. Όποιος θέλει θαρθεί κοντά, όποιος δεν θα ρθει  δεν θα ξαναπαίξει»

  Τέλος πάντων εγώ και να μη μου λεγε έτσι,θα πήγαινα. Πάω εκεί πάνω. Το θυμάμαι τούτο δω έχει ιστορία. Με βάζουν μέσα γιατί έλειπε κάποιος μεγάλος. Δεν είχε έρθει. Με βάλανε μέσα Πέρασε σε κανένα τέταρτο μου κάνει ο μπάρμπα Κώστας ο Σουσάμης «ανιψιέ» μου κάνει μου δείξε με το χέρι. Ήταν ένα κόρνερ και μου στέλνει και με κεφαλιά το βάζω γκολ. Ε τι ήθελα να το βάλω το γκολ. Τρώω ένα σκαμπίλι από τον τερματοφύλακα τον Στεφανιώτη το Θανάση το Ριζογιάννη. Τάχασα .Τρέχει ο Νίκος. Ήταν Στεφανιώτης. Δεν θυμάμαι το επώνυμό. Ήταν ιδρυτής του Στεφανιού.

   Ήρθε ο Κολοβόςς, ο Κόπανος, ο Αφθονίδης με  είχε και ανιψιό «ρε γιατί το βάρεσες το παιδί;»,  «Γιατί  μου έβαλε γκολ», «καλά σου έκανε ρε πρόστυχε» του λέει.  Εγώ ύστερα φοβόμουνα να ζυγώσω κοντά και ήμουνα όλο ξέμπαρκος. Μου λέει ο Κολοβός. «Ε ρε μη φοβάσαι ρε, θα τους σκοτώσω ρε». Καραντούνιας ή Ριζόγιαννης  λεγόταν ο Νίκος. Τέλος πάντων το βγάλαμε το ημίχρονο του λέω «βάλε κανένα άλλο μέσα». Στεναχωρήθηκα, έφαγα και σφαλιάρα 13-14 χρόνων ήμουνα. Μου ρθε η σκούφια γύρω. Βγαίνω έξω. Άκου να δεις περιπέτειες .Βγαίνω έξω και καθόμουνα. Έρχονται δύο παιδιά. «ρε έλα εδώ θα σε πάρει ο διάολος  έβαλες γκολ». Βρε την προστυχία μου. Φυλαγόμουνα εγώ, έτρεχα με κυνηγάνε από πίσω. Βλέπω εκεί παράπλευρα  στο γήπεδο στο βουνό είχαν στρώσει τις καπότες οι γέροι και ήταν ξαπλωμένοι και βλέπω μία καπότα και είχε ένα κενό. Πηδάω και πάω εκεί. «Βρε παιδί μου τι είναι» μου λέει .»Να με κυνηγάνε αυτά τα παιδιά, ρε  μπάρμπα», «Τίνος είσαι ρε», «του Νικόλα του Κορδώση», «της Ελένης; εγώ έχω πρώτη ξαδέρφη τη μάνας σου. Ελάτε εδώ ρε τσογλάνια». Ήρθαν εκεί τους λέει «είσαστε δεύτερα ξαδέρφια, εγώ με τη μάνα του είμαστε πρώτα». Ε ηρεμήσαμε. Ήταν το πρώτο βάπτισμα του πυρός. Σαν να έπαιξα ολόκληρο ημίχρονο. Μετά τσούκου-τσούκου, τσούκου-τσούκου  μετά ήρθε, μετά από τον Μποδοσάκη, το Σουσαμή, τον Αφθονίδη, τον Κολοβό, τον Κόπανο. Ε όλοι αυτοί αποχώρησαν. Είμαστε περίπου μετά τον πόλεμο μετά τον εμφύλιο.Έχω  γεννηθεί το 1933.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Πώς πήγατε στο Στεφάνι;

ΔΗΜ: Με τα πόδια. Με τα πόδια από τη Κουρδελιόπεσι.Από δω από τον Άγιο Παντελεήμονα. Βγήκαμε στον Αι-Λιά και πέσαμε από πίσω.

ΕΡ: Ταξίδι δηλαδή;

ΔΗΜ: Ήρωες αλλά. Ήρωες.

ΕΡ: Ήταν μία ώρα;

ΔΗΜ: Τέλος πάντων. Δεν μετράει η ώρα αυτή. Μετράει ότι παίξαμε καλή μπάλα.

ΕΡ :«και είχατε τραβήξει και το ποδαρόδρομο...».

ΔΗΜ: Και είχαμε τραβήξει και τον ποδαρόδρομο και μετά μας πήγανε σε ένα μαγαζί στου Σταμάτη και έφερε ένα κοφίνι ντομάτες και καμιά δεκαριά ρέγγες  και πλακώσαμε το φαί' και μετά με τα πόδια στην Κλένια.

   Μετά λοιπόν από τους Κόπανο, Αφθονίδη και τα λοιπά ήρθε η άλλη σειρά. Εγώ, ο Πλακούδας ο Μήτσος ο Μπακλώρης του Σπύρου. Πολλά παιδιά, ο Αντρέας του Κασιμάκη, ο Ντίνος του Παπά Σιαπκαρά, ο Γιάννης του Παντελή του Σιαπκαρά που ήταν καλός τερματοφύλακας, ήταν κοντός αλλά ήταν πολύ καλός τερματοφύλακας .Μετά τον Σιαπκαρά ανέλαβε ο Αντρέας ο Μπακλώρης. Τούτος εδώ ήταν πολύ καλός τερματοφύλακας. Ο Γιάννης ήταν καλός τερματοφύλακας μόνο που ήταν κοντός αλλά τον βoήθαγα εγώ. Εν τω μεταξύ οι μεγάλοι δεν αποχώρησαν τελείως... Όποτε θέλανε ερχόντουσαν και παίζανε.

   Είχαν κλείσει εκείνη τη φορά μία ομάδα την Ελλάς Βέλου. Ήταν η πρώτη ομάδα εδώ στην Πελοπόννησο. Μας κάλεσε ο Κολοβός και πήγαμε στου Νικόλα του Μπακλώρη το μαγαζί. Δεν το είχε φτιάξει ακόμα. είχε φτιάξει τους τοίχους. Και κάτσαμε εκεί μέσα και μας είπε «αύριο θα ρθει μία ομάδα που πρέπει να τη νικήσουμε για να κάνουμε και λίγη χαρά στο χωριό. Δεν θα θυμώσει όποιος δεν παίξει. Θα φέρουμε και απο το Χιλιομόδι τον Τσέτο, τον Τάσο το Καλαρά του Τεντόρου το παρατσούκλι και θα φέρουμε ή το Ζαχάρη για τερματοφύλακα ή αν δεν έρθει ο Ζαχάρης θα φέρουμε τον Γιάννη το Μέξια». Αυτός που πούλαγε παγωτά στα σχολεία. Ε εμείς είπαμε «εντάξει δεν έχουμε αντίρρηση».  Μετά πήγαν να μας το ξανακάνουν και αποφασίζουμε….

ΕΡ: Όταν ήρθε αυτή η ομάδα νικήσαμε;

ΔΗΜ:Νικήσαμε ναι νικήσαμε Μέχρι που σουρούπωσε παίζαμε. Ήταν και ο Κολοβός πολύ μαφία. Στήνει ένα φάουλ και σημαδεύει το διαιτητή. Τον παίρνει στο στομάχι και το ρίχνει κάτω.  Εκεί φάγαμε πολύ ώρα, η νύχτα προχώρησε και είμαστε 2-2 και έληξε 2-2. Εγώ δεν έπαιζα ούτε τα άλλα τα παιδιά.

 Μετά λέει ο Κουμπουράς ο Παναγιώτης ο Δήμας του Θωμά, ο Πατάκας ο γέρος και τα άλλα παιδιά. Λέει «κάνουμε μία ομάδα μοναχοί μας τα δεύτερα ,και τουςπαίξουμε μία μέρα». Λοιπόν εντάξει. Πάµε στο Άργος το Σάββατο. Εγώ ένα τσουβάλι στάρι και ο Πατάκας ένα τσουβάλι βίκο, ο Κουμπουράς είχε λεφτά και ήρθε και πήγαμε στο Σελί και πήραμε μία στολή. Το πρωί  λέμε «το γήπεδο είναι δικό μας ,θα παίξουμε εμείς», « Όχι θα παίξετε πιο νωρίς εσείς» λέει και ο Σινάνος» και να μην παραξηγηθούμε παιδιά. Κακώς το κάνατε τούτο δω. Έπρεπε να σας βοηθήσουν οι μεγάλοι. Να σας πει τι θα κάνετε. Τώρα θα παίξουμε και οι δύο ομάδες θα μαλώσουμε; Όχι. Θα παίξει η μεγάλη με τους μεγάλους του Αγίου Βασιλείου και οι μικροί με τους μικρούς. Θα παίξετε πρώτα οι μικροί και μετά θα παίξουμε μαζί».

ΕΡ: Δηλαδή είχαν και τα άλλα χωριά μικρές ομάδες;

ΔΗΜ: Κολοκύθια. Η μεγάλη ήρθε του Αγίου Βασιλείου και άλλη  μια ομάδα, Δεν θυμάμαι ποια ομάδα είχαν καλέσει. Εντάξει. όταν πήγαμε να παίξουμε μπάλα ο μπαρμπα Μήτσος ο Σινάνος εδώ πιο κάτω στο σπίτι το δικό σου με περίμενε μου λέει «έλα Δημητράκη από σένα δεν περίμενα τέτοια πράγματα δεν θα παίξεις με τους μεγάλους» λέω «θα παίξω μπάρμπα Μήτσο, θα με φτύσουνε» «Όχι δεν θα παίξεις» Τέλος πάντων με έπεισε να μην παίξω με τους μεγάλους. Και έπαιξε ο Γιώρης του Αχιλλέα του Κορδώση. Παίξανε σε αυτή την ηλικία τα άλλα τα παιδιά που ήσαν πίσω ο Κοuμπουράς, ο Πατάκας, ο Λεωνίδας ο Σκούρτης, πολλά παιδιά. Λοιπόν κερδίσαμε 4-0 οι μικροί. Εμείς οι μεγάλοι χάσαμε. Εγώ δεν ήμουνα μεγάλος αλλά με πήρε η μπόρα. Αυτό δεν έπρεπε να γίνει… έγινε. Δεν με μαλώσανε τα παιδιά. Ε μετά συμπτυθήκαμε οι δύο ομάδες και παίζαμε μπάλα… καλή. Φέρναμε ομάδες από την Αθήνα. Μεγάλες ομάδες.

ΕΡ: Σαν ΠΑΣ Κλένιας;

ΔΗΜ: Ναι. Τον Άγιο Δημήτρη ομάδα δεύτερης ή τρίτης. Τον Κολωνό. Πολλές ομάδες που δεν θυμάμαι τώρα. Και τι κάναμε. Ερχόντουσαν από το πρωί και την ώρα το μεσημέρι που ήταν για φαγητό είχαμε πει στους γονείς μας «έχω να φέρω τρία παιδιά να φάμε». Άλλος δύο. Τρώγαμε και μετά πηγαίναμε στην ώρα στο γήπεδο και παίζαμε μπάλα.

ΕΡ: Αυτές τις ομάδες που τις βρίσκατε; δηλαδή από τον Κολωνό ποιος την ήξερε την ομάδα;

ΔΗΜ: Στον Κολωνό ήταν ο Κουλούτας , δούλευε εκεί  πέρα.,

ΕΡ: Οι Αθηναίοι δηλαδή που ήσαν από δω;

ΔΗΜ: Ναι τα παιδιά που ήσαν στην Αθήνα μας τους βρίσκανε από δω κάτω που πρώτο μπαίνουμε στην Πλάτωνος πως το λένε; Είχαμε πάει κι εμείς στην Αθήνα είχαμε παίξει. Με εκείνους που είχαμε πολλά νταραβέρια ήταν τα Αθίκια, η Περαχώρα, το Χιλιομόδι που τρωγόμαστε  σαν τα σκυλιά. Να λέω την αλήθεια δεν είμαστε… δεν ήτανε… Μαλώναμε κάθε φορά που θα παίζαμε. Μαλώναμε. Είχαμε σπάσει και ένα πόδι εδώ ο ξάδερφός μου του Μποδοσάκη ο αδερφός.Λοιπόν τώρα οι ικανότητες... Ήσαν όλα τα παιδιά σχεδόν δυνατά .

ΕΡ: Να σου πω, προπονητή ας πούμε όπως είναι τη σήμερον ημέρα, υπήρχε κάποιος που τα συντόνιζε αυτά;

ΔΗΜ: Όσο υπήρχαν οι μεγάλοι μέσα, γιατί ο Αφθονίδης άργησε να φύγει ο Κόπανος και ο Κολοβός άργησαν να φύγουν από την ομάδα  ήσαν αυτοί… κουμάντα.

ΕΡ: Κάνατε κάποια προπόνηση;

ΔΗΜ: Αμέ… Προπόνηση!!!. Όταν φύγανε αυτοί πήγαινα εγώ. Τα πήγαινα μέχρι τηνΚλεισούρα. Τάφερνα από την Πάνω Κλένια κάτω και στο δρόμο έμενα πίσω εγώ. Τι να έκανα; δεν άντεχα. Σταμάτησα εγώ ύστερα να παίζω μπάλα.

Πήγαμε στην Περαχώρα. Ο Κολοβός ήταν πολύ αστείος και χαρούμενος δηλαδή και μας έδινε πάντα, πάντα ευχάριστος. Πήγαμε νωρίς στην Περαχώρα, περάσαμε είδαμε ότι ήτανε να δούμε, «πάμε να σας κεράσω» και μας έδωσε κι ήπιαμε και από κανά δυο τρία ποτήρια κρασί και μετά πήγαμε να παίξουμε μπάλα. Τέλος πάντων πήγαμε να παίξουμε μπάλα. Όταν πηγαίναμε στο Λουτράκι σταματήσαμε για λίγο ο Πατάκας είχε αδερφή παντρεμένη στο Λουτράκι. Λέει «εγώ παιδιά θα πάω να δω την αδερφή μου και θα .ρθω», του λέει ο Κολοβός «άμα δεν είσαι εδώ εμείς φεύγουμε», και πραγματικά φύγαμε. Και ο Πατάκας κατεβαίνει εκεί που ήσαν τα ταξιά να πάρει ταξί να ρθει. Ήσαν δύο ανθυπολοχαγοί. Λένε «Πού πας ρε μπάρμπα» λέει «Περαχώρα», «να ρθουμε και εμείς να μοιράσουμε τα έξοδα;», «Ναι». Αυτοί ήσαν ποδοσφαιριστές της Περαχώρας.

Άστα να πάνε στο καλό να πάνε… Και έρχεται ο Πατάκας στο ημίχρονο. Χάναμε 1-0. Λοιπόν παίξαμε μπάλα χάσαμε 3-1. Το ευχαριστηθήκαμε, μας χειροκροτήσανε απέξω… Φύγαμε.

ΕΡ: Στην Περαχώρα πως πηγαίνατε και από δω και από κει; με το λεωφορείο;
ΔΗΜ: Όχι ήταν φορτηγό που είχε ο Παύλος ο Μαυραγάνης ακόμα. Ύστερα πήρε το λεωφορείο.

ΕΡ: Πώς το λέγανε το φορτηγό;

ΔΗΜ: Μπουζούκο. Μετά πάμε και παίζουμε έναν αγώνα στον Πανεργειακό. Με τα δεύτερα του Παναργειακού. Μετά πρώτα θάπαιζε ο Ολυμπιακός την ίδια μέρα. Λοιπόν πήγαμε. Μας πήγε ο Γιώργης ο Δήμας με του Λια του Κάργα ένα φορτηγό που είχαν. Είχανε πάει να φορτώσουν αγκινάρες και μας πήρανε. Μετά ένας εδώθε  και άλλος κείθε. Τέλος πάντων παίξαμε μία μπάλα… πολύ καλή μπάλα και είχαμε και πάρει το Σπύρο τον Τσίρτση το δάσκαλο μας βοήθησε και δεν θυμάμαι είχαμε και έναν άλλον. Ο Αντρέας ο Μπακλώρης που ήταν τερματοφύλακας ήταν πάντα άξιος και ικανός και εκείνη την ημέρα ήταν πιο ικανός ακόμα. Τα χάσανε. Τέλος πάντων χάναμε 2-1 από μία ομάδα με προπονητές και με και με… Χτυπάνε ένα σουτ και ο Αντρέας δεν το θεώρησε. Απαλό ήταν και την κάνει έτσι με τον αγκώνα ο Αντρέας να χτυπήσει κάτω να κάνει γκελ για να την πιάσει και χτυπάει σε μία πέτρα και πάει και μπαίνει  στη γωνία γκολ. Και χάσαμε 3-1. Αυτογκόλ δηλαδή 3-1.Φύγαμε με και από κει.

Γενικά ύστερα όλο και μεγαλώναμε.

..........................................

Πρόσφυγες στην Κλένια -1922

    Πριν ένα  αιώνα η Ελλάδα έζησε μία από τις πιο καταστροφικές περιόδους της ιστορίας της. Την  Μικρασιατική Καταστροφή. Φέτος μέσα από την ιστορική μνήμη και με ένα νέο πόλεμο στην Ευρώπη, μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, βλέπουμε τι σημαίνει πόλεμος, καταστροφή, προσφυγιά, θάνατος. Τώρα οι εικόνες μας βομβαρδίζουν ανηλεώς μέσα από τα ΜΜΕ και βλέπουμε άμεσα τι συμβαίνει σε έναν πόλεμο. Τότε εικόνες ήρθαν σταδιακά και σχηματοποιήθηκαν μέσα από τις περιγραφές και τα πρόσωπα  των προσφύγων. Σταδιακά ιστορία  και τα ντοκουμέντα μας περιέγραψαν όλη την καταστροφή. Ενάμιση εκατομμύριο πρόσφυγες μετά την μικρασιατική καταστροφή και την “ανταλλαγή πληθυσμών” έφτασαν στην Ελλάδα. Η χώρα υπέστη ένα σοκ σε όλα τα επίπεδα. Κατάφερε όμως με τον χρόνο να κλείσει τις πληγές της, να αφομοιώσει, να αγκαλιάσει  όλους αυτούς τους ανθρώπους να τους ενσωματώσει και να σταθεί όρθια. 

    Δεν είμαστε οι ειδικοί για να αναλύσουμε τα γεγονότα και να δώσουμε ιστορικές απαντήσεις και ούτε αυτός είναι ο σκοπός μας. Απλώς περιγράφουμε μία κατάσταση στην οποία και το χωριό μας έδωσε μία χείρα βοηθείας σε δύο πρόσφυγες που έφτασαν τότε την Κλένια.  

    Οι άνθρωποι εγκαταστάθηκαν εδώ, έγιναν Κλενιάτες. Τα παιδιά τους παντρεύτηκαν συγχωριανές μας. Ενσωματώθηκαν στο χωριό, δούλεψαν, μορφώθηκαν και πρόκοψαν. Κανένας δεν τους ξεχώρισε και εμείς οι νεότεροι ούτε καν ξέραμε ότι ήταν πρόσφυγες. Καμιά φορά σαν παρατσούκλι ακουγόταν, “πάνω στου πρόσφυγα”, αν ήθελε κάποιος πιο ηλικιωμένος  συγχωριανός μας, να υποδείξει  ένα σημείο και αυτό γιατί οι πρόσφυγες εγκαταστάθηκαν στο επάνω μέρος του χωριού κοντά στην Πλάκα. Η Κοινότητα της Κλένιας αποδεικνύοντας όπως και παλαιότερα είχαμε γράψει πόσο φιλόξενοι ήταν οι Κλενιάτες τους χορήγησε δύο κοινοτικά οικόπεδα για να εγκατασταθούν. Δύο πράξεις του κοινοτικού συμβουλίου τότε μας το θυμίζουν.

                                           Πράξις  46   

                                   Το Κοινοτικόν Συμβούλιον Της Κοινότητος Κλένιας συνελθόν εις Συνεδρίασην    σήμερον την 14η του μηνός 8/βρίου έτους 1928 η μέρα της εβδομάδος Κυριακήν και ώραν 7ην μ.μ. εντός του Κοινοτικού Καταστήματος κατόπιν προσκλήσεως του κ.προέδρου αυτού Θωμά Γ. Δήμα. κοινοποιηθείσης ταύτης νομίμως και εμπροθέσμως εις ένα έκαστον Κοινοτικόν  Σύμβουλον προς συζήτηση και ψήφισιν του κατωτέρου θέματος.                                                                                                                                                   Περί χορηγήσεως ή μή μέρους του Κοινοτικού Οικοπέδου “Πλάκας” εις στον αιτούντα πρόσφυγα εκ Θράκης και κατοικούνταν ενταύθα προ 5ετίας Στέφανον Καραντωνίδην.                                                                                                                                                  Ο κ.πρόεδρος κάμει εισήγησιν του μνηθέντος θέματος και το Σώμα μή ευρεθέν έν απαρτία αναβάλλεται η συζήτησης και ψήφισης του ανωτέρω θέματος δια την ερχομένην Κυριακήν ήτοι 21 8βρίου έ.έ. και ώραν 11-12 π.μ.

 

Ο Πρόεδρος                                                                               Τα Μέλη

 

                                               

                                                                Πράξις 48

                    Το Κοινοτικό Συμβούλιο της Κοινότητας Κλένιας (του τέως Δήμου Κλεωνών) συγκείμενον εκ των υπογεγραμμένων αυτού μελών συνελθόν εις Συνεδρίασιν εντός του Κοινοτικού Καταστήματος σήμερον την εικοστήν πέμπτην του μηνός Οκτωβρίου του 1928 έτους ημέραν της εβδομάδος Πέμπτην και ώραν 7ην μ.μ. κατόπιν προσκλήσεως του κ. προέδρου αυτού Θ.Δήμα κοινοποιήθήσεις ταύτης νομίμως και εμπροθέσμως εις ένα έκαστον των Κοινοτικών Συμβούλων προς συζήτησιν και ψήφισιν που κάτωθι θέματος 

                    “περί χορηγήσεως μέρος εκ του Κοινοτικού Οικοπέδου Πλάκας πώς κατασκευήν οικιών εις τους Αιτούντας πρόσφυγας Στέφανο Καραντωνίδην κ Απόστ.Κανάκην”

                      Ο κ. πρόεδρος κάμει εισήγησιν του θέματος τούτου και το Σώμα ευρεθένν έν απαρτία και καλώς σκεφθέν, και λαβόν υπ’ όψει τας αιτήσεις τούτων,                                                                                  αποφαίνεται                                                                                              Εγκρίνει όπως παραλάβωσιν εκ του Κοινοτικού οικοπέδου Πλάκας οι εν λόγω αιτούντες πρόσφυγες από Τριακόσια τετραγωνικά μέτραέκαστος, επακριβώς δέ κατά το δυτικόν μέρος του εν λόγω οικοπέδου και εις ο μέρος θέλει υποδείξει το Κοινοτικόν Συμβούλιον εις ένα  έκαστον εξ αυτών άμα τη λήψει της σχετικής εγκριτικής αποφάσεως του κ. Νομάρχου Αρ/θίας. λόγω δε του ότι το ειρημένον Κοινοτικόν οικόπεδον τυγχάνει ενοικιασμένον εις τον Σωτήρ. Παναγήν αναδείιχθέντα εις δημοπρασία ενοικιαστήν υποχρεούμεν τους ως άνω πρόσφυγας όπως αποζημιώσωσιν αυτόν δι’ έκτασιν εξακοσίων μέτρων τετραγωνικών.

Πράξις 49………………………………………..