Τοπωνύμια της Κλένιας.

 Έρευνα-Καταγραφή: Γιώργος Δελής 
Τα τοπωνύμια είναι τα ονόματα που προσδιορίζουν κάποιους κατοικήσιμους αλλά περισσότερο ακατοίκητους τόπους . Οφείλουν  τα ονόματά τους σε κάποιο γνώρισμα του τόπου: θρησκευτική λατρεία, ιστορικό πρόσωπο, γεωργική χρήση, τεχνικό έργο, όνομα ζώων ή φυτών ,λαϊκές αντιλήψεις, γεγονότων που συνέβησαν στον τόπο, ιδιοκτήτες του τόπου και φύση του εδάφους.Επίσης μπορεί να βασίζονται σε λέξεις τουρκικής ή άλλης γλώσσας που παρεφθάρησαν με το χρόνο στα ελληνικά κτλ. Τα τοπωνύμια διευκόλυναν τους κατοίκους στις μεταξύ τους συναλλαγές και συνεννοήσεις.

   Τα περισσότερα τοπωνύμια αναφέρονται συνοπτικά στο βιβλίο του συγχωριανού μας καθηγητή Πανεπιστημίου Μιχαήλ Σ.Κορδώση, “Ιστορικογεωγραφικά, Τόμος 8^ος, Μεσαιωνική και Νεότερη Κλένα Κλένια σελ. 128” και τα περισσότερα έχουν επιβιώσει μέχρι σήμερα.

   Αρκετά τοπωνύμια έχουν ιστορία πάνω  από ενάμιση αιώνα. Παραθέτουμε στο τέλος, πρωτόκολλο του 1871, σύμφωνα με το οποίο διαιρέθηκαν “αι γαίαι  Κλένιας”, όπως δημοσιεύεται  στο εξαιρετικό βιβλίο: Ο ΤΕΩΣ ΔΗΜΟΣ ΚΛΕΩΝΩΝ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ 19ος  – 20ός  Αιώνας τόμος Β΄σελ 132, των ερευνητών συγγραφέων: Ξενοφώντα  Ηλία και Ζωής Ηλία. Στο εν λόγω  πρωτόκολλο η πλειονότης των τοπωνυμίων που αναφέρονται, φαίνεται να έχουν μεταφερθεί και να λέγονται στις μέρες μας. Στο ίδιο βιβλίο παρατίθενται αποσπάσματα από τις επιτροπές των κοινοτήτων, που συνήλθαν το 1914 βάσει του Νόμου ΔΝΖ/1912 και όρισαν τα όρια των κοινοτήτων. Εκεί στα καθοριζόμενα όρια της κοινότητάς μας με τις γειτονικές κοινότητες αναφέρονται πολλά από τα σημερινά τοπωνύμια.

 Τέλος για τον προσδιορισμό της θέσης, που ορίζουν τα τοπωνύμια, μεγάλη βοήθεια προσέφεραν ο κ. Χαράλ. Ζεμπερλίγκος και ο κ. Δημήτριος Π. Τσάκωνας.

      Πολλά τοπωνύμια που ορίζουν μικρή περιοχή, τα  έχουν δώσει  οι κάτοικοι που έχουν ιδιοκτησίες εκεί και αφορούν μικρή έκταση και είναι άγνωστα σε άλλους. Η θέση που καθορίζουν είναι χωρίς όρια, ελαστική και συνήθως επικαλύπτεται από το διπλανό τοπωνύμιο. Ακόμη αρκετά τοπωνύμια δεν χρησιμοποιούνται σήμερα λόγω της γεωλογικής και όχι μόνο μεταβολής και τα θυμούνται μόνο οι ηλικιωμένοι.

   Η παρακάτω αναλυτικότερη καταγραφή των τοπωνυμίων  του χωριού μας και της γύρω περιοχής αποτελεί μία προσπάθεια να καταγραφεί και να προσδιοριστεί η θέση τους για να θυμούνται οι παλαιότεροι και να μαθαίνουν οι νεότεροι . Στο τέλος παρατίθενται επεξεργασμένες αεροφωτογραφίες όπου τοποθετήθηκαν κατά προσέγγιση τα τοπωνύμια για ευκολότερη ανάγνωση.

  Η καταγραφή ξεκινά από τα ξωκλήσια που είναι γνωστά και σήμερα. “Αη Λιάς” στην κορυφή του βουνού της Νυφίτσας, παλιός “Άγιος Νικόλαος” στους βόρειους πρόποδες της Ψηλής Ράχης και δυτικά της Νυφίτσας, “Άγιος Παντελεήμων”, “Άγιος Νικόλαος”, “Αγία Σωτήρα”, “Άγιος Δημήτριος”, “Αγιάννης”, “Μουσκουφίτσα”, “Αγία Κυριακή” βόρεια του Ξερόκαμπου (δεν υπάρχει σήμερα, παλαιότερα υπήρχε προσκυνητάρι).

    Εν συνεχεία υπάρχουν μεγάλες περιοχές με τοπωνύμιο και μέσα σε αυτές ή και πέριξ αυτών υπάρχουν τοπωνύμια για μικρότερες περιοχές.

   1)“Ξερόκαμπος” στο ανατολικό μέρος του χωριού .Ορίζεται ο κάμπος από το βόρειο άνοιγμα της Κλεισούρας και τους ανατολικούς πρόποδες της Νυφίτσας και του ρέματος του Κολοφωνιά μέχρι το Χιλιομόδι. Περιφερειακά  του Ξεροκάμπου έχουμε: Ανατολικά o “Κοκκαλάς” και το “Τουρκοστράτι”.Νοτιότερα και πριν το “Κοκκαλά”  είναι η “Πικρομυγδαλίτσα” ή “Μυγδαλίτσα” Ακόμα ανατολικότερα του Κοκκαλά” πάνω στο οροπέδιο του βουνού είναι η “Αμπιδίτσα”. Βόρεια αυτών είναι ο “Βατιάς” και κοντά στον “Βατιά” στα νότια υψώματα του “Σόνσοφα το γαλάρι”. Ανατολικότερα μεταξύ του “Σόνσοφα το γαλάρι” και του  “Κοκκαλά” είναι τα “Κουτσαίικα”.Βόρεια: πρoς το Χιλιομόδι και στο ύψος του Παλιού Σχολείου είναι το “Σύνορο” που  προφανώς καθόριζε τα όρια των χωραφιών Κλένιας Χιλιομοδίου. Εκεί περίπου ήταν η “Αγία Κυριακή”, παλιά εκκλησία που δεν υφίσταται. Πιο νότια του Συνόρου ήταν οι  “Κολώνες”, ονομασία από αρχαίες κολώνες που είχαν βρεθεί εκεί. Δυτικά : Κατηφορίζοντας το δρόμο που ξεκινάει από τον Αγιάννη πρός τη Φανερωμένη είναι η “Λιτρίβα”. Νοτιότερα αυτής μεταξύ του δρόμου Κλένιας Αγιονορίου και του δρόμου προς “Κοκκαλά” είναι το “Κοκολίο”. Πιο Νότια  η “Πάνω Κλένια” και νότια αυτής πάνω από την Μουσχουφίτσα η “Αλεξάντρα”, όπου υπάρχει πηγάδι και πηγή με νερό. Μετά την “Αλεξάντρα”, και πριν φτάσουμε στο “Καλυβάκι” είναι το “Γούπατο, και νότια η “Σπηλιά της Κλένιας”. Η επόμενη μεγάλη  ρεματιά ανατολικά λέγεται “Κολοφονιάς” και πιο ανατολικά η επόμενη μικρότερη ρεματιά είναι το “Βαθύ”. Ανατολικά της “Αλεξάντρας” και βόρεια από το “Γούπατο” είναι τα “Κλαράκια”. Δυτικά του στενού της “Κλεισούρας” και ψηλά στο βουνό είναι της “Βάγιας ο βράχος”. Εκεί φυτρώνουν πολλές βαγιές όπου πήγαιναν οι νιόπαντροι την Κυριακή των Βαΐων και μάζευαν κλαδιά για να στολίσουν την εκκλησία του Αγίου Γεωργίου.  Κάτω από το “Βράχο της Βάγιας” όπου τελειώνουν τα χωράφια είναι τα “Ντράφια” ενώ ο βράχος πιο ψηλά ανατολικά στην πλευρά του “Κολοφονιά” είναι της “Πούλιας ο βράχος”. Νοτιότερα ανάμεσα στο “Βράχο της Βάγιας” και στο “Βαθύ” είναι το “Ίσιωμα”.

  2) Γύρω από το χωριό συναντάμε βόρεια: τον “Βραχιά”, όπου βρίσκεται το  Δημοτικό Σχολείο και ο γύρω οικισμός. Συνέχεια βόρεια μετά το Δημοτικό Σχολείο  το  “Bουνό”, όπου υπάρχουν αρχαίοι τάφοι. Νοτιοανατολικά  κάτω από τον βράχο της μικρής σπηλιάς  η “Πλεύρα”. Στο νότιο άκρο του χωριού συναντάμε: την “Πλάκα με τον αιωνόβιο πλάτανο όπου κατασκευάστηκε προσφάτως και ένα μικρό θεατράκι. Πάνω από την “Πλάκα” νότια είναι ο “Βορτοπός” ή “Βερτοπός” και δυτικά αυτού προς τον Άγιο Παντελεήμονα είναι το “Μεγάλο Λιθάρι”.” Η επόμενη  ρεματιά δυτικά του “Βερτοπός” λέγεται “Βορός”.

Ανατολικά της “Πλάκας” είναι το “Τραχώνι”,ο “Βράχος ή Ελιά του Μπινιάρη ή και Μπεντένια”, πιο ψηλά νοτιότερα το “Χέρωμα” και μετά  “Καλυβάκι” ή “Καλυβάκια” ένα πλάτωμα στο μέσο της βόρειας πλευράς της Νυφίτσας, (στο άλλο πλάτωμα δυτικότερα βρίσκεται ο Άγιος Παντελεήμονας). Παλιά λέγεται ότι υπήρχαν εκεί μικρά οικήματα, καλυβάκια.  Δυτικά από το “Καλυβάκι”  φυτρώνουν σφάσκες-ασφάκας γι’αυτό λέγεται “Σφάσκες”.

 Κάτω από  τον Άγιο Παντελεήμονα  και δυτικά η περιοχή λέγεται “Πεζούλια”, αν και άλλες περιοχές λέγονται Πεζούλια λόγω της διαμόρφωσης του εδάφους. Στο ύψος αυτό αλλά δυτικά του δρόμου προς τον Άγιο Παντελεήμονα είναι του “Ζιώτη το γαλάρι”. Πιο Δυτικά είναι ο ”Κοκκινιάς”   η “Τρούπα” και οι “Κουμαριές”. Συνεχίζοντας πιο ψηλά είναι τα “Καταλύματα”, τοποθεσία, όπου έζησαν οι Κλενιάτες όταν τους έκαψαν οι τούρκοι το χωριό μετά την δολοφονία του τούρκου φοροεισπράκτορα και μέχρι να τους δοθεί αμνηστία. Συνεχίζοντας Νοτιοδυτικά συναντάμε το “Ορφανόρεμα” και νότια αυτού είναι του “Καφαντάρη”. Μετά το “Ορφανόρεμα” και ανεβαίνοντας την πλάγιά προς το Στεφάνι είναι  το “Κιτσανοχώραφο” στην συνέχεια  υπάρχουν και οι ονομασίες “Γρανίτσα” ή “Γρανίτζα” και πιο κάτω η “Αλαταριά” , γιατί έβαζαν αλάτι  πάνω σε πλάκες για τα γιδοπρόβατα, ώστε να πίνουν νερό για παράγουν περισσότερο γάλα και να παχαίνουν, αλλά ειδικά κατά την εποχή του ζευγαρώματος. Εν συνεχεία είναι οι “Καρυές”.
 Νότια του χωριού στην Νυφίτσα ήταν η “Απαγορευμένη”. Άρχιζε από το ρέμα του  Αγίου Νικολάου, συνέχιζε πάνω από τον Άγιο Παντελεήμονα, στο “Βερτοπό” και έφθανε στην “Πάνω Κλένια”. Θεσμοθετήθηκε νομικά το 1911 και απαγορευόταν η βοσκή η ξύλευση κτλ. Πάνω από τον Άγιο Παντελεήμονα, όπου άρχιζε η “Απαγορευμένη”, η περιοχή λεγόταν ο “Κάψαλος του Μπισμπίκη”. Κάποιος Μπισμπίκης (παρατσούκλι) έβαλε φωτιά (να κάψει τους δαίμονές του) και η φωτιά έφτασε στον Αι Λιά. Στο μέσο της απόστασης μεταξύ Αγ. Παντελεήμονα και Αι Λιά στο βράχο είναι το “Κουρδελιόπεση “.Πάνω από τον Αγ. Παντελεήμονα υπήρχε μονοπάτι μέχρι την “Σπηλιά” και όλη η περιοχή κατά μήκος λεγόταν “Μονοπάτι”. Δυτικά του Αι Λιά είναι το “Διάσκελο”. Μεταξύ του Αι Λιά και του “Διάσκελου και λίγο βορειότερα είναι οι “Αλεπότρυπες”.

Δυτικά του χωριού:  η “Λίγαγα” και συνέχεια βόρεια  το “Αλμπάνη” που φτάνει μέχρι το “Βαρκό”, ενώ πιο νότια αυτών βρίσκεται  το “Πηγαδάκι”.
............................................

  3) Παίρνοντας τώρα το δρόμο για το Χιλιομόδι δεξιά και πριν το δρόμο για το Δημοτικό Σχολείο ήταν οι “Πάνω Ντράσες” (μεγάλοι βράχοι) και πριν το τυροκομείο του Μενεγάτου οι “Κάτω Ντράσες” . Μετά τις  “Πάνω Ντράσες” δεξιά  και μέχρι το Δημοτικό Σχολείο έχουμε την “Γάλισσα”. Πιο κάτω μετά τις  “Πάνω Ντράσες” άρχιζε η “Περιβόλα”. Παλιά ήταν χωράφια του μοναστηριού της Φανερωμένης, τα νοίκιαζαν οι Κλενιάτες και φύτευαν περιβόλια λόγω των πολλών νερών που πήγαζαν. Στην συνέχεια  μετά την στροφή και το τυροκομείο του Μενεγάτου έχουμε αριστερά του δρόμου την περιοχή “Αγιασώματος”  και δεξιά την “Γωνιά” και την “Πλαϊνή”. Στην  δεύτερη στροφή ήταν το “Παλιοσχολειό”, όπου σήμερα είναι χτισμένο το νέο νηπιαγωγείο. Νότια του Παλιοσχολείου η περιοχή λεγόταν “Μάλαμα”. Λέγεται ότι παλιά έβγαζαν χρυσό και κατασκεύαζαν νομίσματα και κοσμήματα. Γύρω από το “Παλιοσχολείο” υπάρχουν ερείπια από την αρχαία Τενέα.

 4)  Δυτικά-βορειοδυτικά ξεκινούν τρεις δρόμοι από το χωριό. Στον βορειοδυτικό δρόμο συναντάμε την “Μαγούλα” και μετά τα “Ποταμάκια” από τα νερά που έτρεχαν προφανώς από την Νυφίτσα. Σήμερα είναι το λιοτρίβι του Αγροτικού Συνεταιρισμού. Μετά  είναι ο “Βαρκός” ονομασία για τα πολλά νερά που είχε η περιοχή και τα οποία μαζεύονταν στο ρέμα που διέρχεται δυτικά του Χιλιομοδίου. Από την αρχή του ρέματος αρχίζει η περιοχή “Καρκανάς” με γάργαρα τρεχούμενα νερά. Συνεχίζοντας ο δρόμος ανεβαίνει ελαφρά πριν αρχίσουν οι κατηφόρες. Εδώ έχουμε το “Χους” ή  “Σχους” από το χώμα ή από κάποιον τούρκο με το ίδιο όνομα. Από το μέρος αυτό άρχιζε παλιά ο ελαιώνας. Βόρεια του “Χους” δύο δρόμοι οδηγούν στο “Κουκουνάρι” .Δυτικά από το “Κουκουνάρι” βρίσκεται  η “Κοτίτσα” και στην συνέχεια το “Δερβένι”.  Κατηφορίζοντας ο δρόμος  μετά το “Χους”  ένα δεξιό του παρακλάδι  οδηγεί στα “Βατάκια”, στις “Ιτιές” και καταλήγει στα “ Αμπελάκια” και συνέχεια στο “Κοντογιώργη” δεξιά πριν τον επαρχιακό δρόμο Κορίνθου-Άργους. Άλλο παρακλάδι του δρόμου νότια, οδηγεί στην Άγια Σωτήρα. Η περιοχή στην αρχή αυτού του σημείου λέγεται “Τσιβούρι” ή “Κιβούρι” από κάποιο τάφο. Μεταξύ της Αγίας Σωτήρας και ανατολικά της νεώτερης εκκλησίας της Αγίας Αικατερίνης είναι τα “Γουβιά”, ονομασία που έχει δοθεί και σε άλλα σημεία όπου το έδαφος ήταν κατάλληλο για την τοποθέτηση υπόγειων πιθαριών που έβαζαν οι συγχωριανοί μας για διατήρηση τυροκομικών προϊόντων.

  Εν συνεχεία νότια του Αγίου Δημητρίου τα “Ρέθια” και η “Κατεβασιά’’, μεγάλη περιοχή που κατέβαζε πολλά νερά. Έπειτα τις “Κοτσίνες”, μεγάλη περιοχή, όπου φύτευαν περιβόλια. Εκτείνεται από τα Αμπελάκια μέχρι την “Πιστρατού”. Η περιοχή νότια του  δρόμου πριν αυτός συναντήσει επαρχιακό δρόμο Κορίνθου-Άργους ονομάζεται “Μοναστηράκι”. Ο δρόμος συνεχίζοντας φτάνει στο “Ξουράφι”. Νότια-νοτιοδυτικά του δρόμου και μέχρι να συναντήσει τον επαρχιακό δρόμο Κορίνθου-Άργους εκτείνεται η περιοχή της “Πιστρατούς”. Μερικοί την οριοθετούν και σαν Πάνω και κάτω “Πιστρατού”. Εδώ ακολουθώντας τον δρόμο της “Πιστρατούς”  αριστερά μετά την  “Κατεβασιά’’ συναντάμε στην αρχή του δρόμου την “Τουφωτή”. Ονομασία από μια τουφωτή γκορτσιά που ήταν εκεί. Εν συνεχεία  ανηφορίζοντας,  και  πιο βόρεια ανάμεσα στα δύο ρέματα το “Μεσονύχι”  και νοτιότερα  μέσα στο μεγάλο ρέμα της “Πιστρατούς” ο “Αραπόβοθρος”, όπου υπάρχει και καταρράκτης . Νοτιανατολικά της “Πιστρατούς” στα υψώματα, όπου υπήρχαν πολλά δέντρα και  “στάλιζαν” τα γιδοπρόβατα το καλοκαίρι βρίσκεται το “Σταλιό”. Δυτικά  συνεχίζοντας προς στα σύνορα με τα χωράφια του Αγίου Βασιλείου είναι το “Καβουρόρεμα”. Απέναντι  είναι του “Νταλιάνη η ράχη”, τούρκικο όνομα.

5) Στον δεύτερο δρόμο που ξεκινάει από το μέσον του χωριού μετά  το “Λίγαγα” και το “Αλμπάνη” κατηφορίζοντας βρίσκονται  οι “Γούβες”. Το τοπωνύμιο “Γούβες” το συναντάμε και σε άλλες τοποθεσίες, όπου υπάρχουν μεγάλες λακκούβες. Μετά διασχίζουμε τις “Σπηλιές”. Οι “Σπηλιές” ονομάζονται έτσι από τις πολλές μικρές σπηλιές που υπάρχουν κατά μήκος των τριών ρεμάτων που διασχίζουν το έδαφος. Περιλαμβάνουν μια μεγάλη περιοχή που εκτείνεται  νότια από τον δρόμο Κλένιας -Αγίου Βασιλείου, βόρεια μέχρι την “Πιστρατού” περίπου, ανατολικά από το “Φλεβάρη” και δυτικά μέχρι τα “Αλωνάκια”. Μέσα στις  “Σπηλιές” υπάρχουν  τα τοπωνύμια “Ντελής”, “Δημητρέλο” και “Τρία Ρέματα”, στην συμβολή των τριών ρεμάτων. Μετά τις “Σπηλιές” νότια-δυτικά  είναι τα “Χαντάκια”  και συνέχεια του “Κουζουλή”, χωράφια που κάποτε ανήκαν σε κάποιον ονόματι Κουζουλής. Ο δρόμος συνεχίζοντας συναντάει τον δρόμο της “Πιστρατούς”, στο σημείο αυτό και βόρεια το ύψωμα λέγεται “Όχτος”. Με την ονομασία “Όχτος” έλεγαν και άλλες τοποθεσίες.

   6)Στον  νοτιότερο δρόμο του χωριού που οδηγεί στον Άγιο Βασίλειο μετά το “Πηγαδάκι” δεξιά είναι το “Φλεβάρη”. Περιοχή που φτάνει  δυτικά-βορειοδυτικά μέχρι  τις  “Σπηλιές”. Πριν κατηφορίσουμε  βορειοδυτικά, από το πρώτο παρακλάδι του δρόμου, προς τον “Ντελή” βρίσκονται τα “Γαλάρια”.  Νότια του δρόμου και πριν ανηφορίσουμε προς το “Βαθύ Ρέμα” βρίσκονται  του “Δήμα τα μελίσσια” και ακόμη νοτιότερα η “Λιθαρόστρουγκα”. Νότια από την “Λιθαρόστρουγκα” στους πρόποδες περίπου του βουνού είναι του “Κούτρουλα”. Συνεχίζοντας το δρόμο συναντάμε το  “Βαθύ Ρέμα” και νότια του “Τόγια η Σπηλιά”. Κατόπιν στο ύψος του δρόμου για τα “Αλωνάκια” νότια ήταν η “Γκορτσιά” και πιο πάνω στην ρεματιά του “Ψευδού τα χωράφια”. Βόρεια μια μεγάλη έκταση ονομάζεται “Αλωνάκια”, όπου είναι και του “Σινάνου τα κλαριά” και δυτικά  οι “Πλατάνες”. Συνεχίζοντας τον δρόμο συναντάμε το “Σαρντάμ”. Μετά το “Σαρντάμ” και πέρα από του Μορφονιού το γαλάρι είναι το “Αγίου Κων/νου το ρέμα”. Νοτιώτερα η περιοχή “Γκαλγκούνη”  στους πρόποδες του ομώνυμου βουνού. Στη μέση περίπου του βουνού  “Γκαλγκούνη” αναφέρεται πάλι ονομασία “Αλαταριές”.

  Ακολουθεί μια συνοπτική καταγραφή των παραπάνω κατά παράγραφο, εν συνεχεία το Πρωτόκολλο του 1871 και  αεροφωτογραφίες της περιοχής μας.

1) “Ξερόκαμπος” , “Κοκκαλάς” , “Τουρκοστράτι”, “Πικρομυγδαλίτσα”, “ Μυγδαλίτσα”  “Αμπιδίτσα”, “Βατιάς”, “Σόνσοφα το γαλάρι”, “Κουτσαίικα”, “Σύνορο”, “Αγία Κυριακή”,  “Κολόνες”, “Λιτρίβα”, “Κοκολίο”,“Πάνω Κλένια”, “Αλεξάντρα”,“Κλαράκια”, “Γούπατο”, “Σπηλιά της Κλένιας”, “Βαθύ”, “Κολοφονιάς”, “Πούλιας ο βράχος”, “Βάγιας ο βράχος” “Ντράφια”, “Ίσιωμα”.

2) “Βραχιά”, “Bουνό”, “Πλάκα”,“Πλεύρα”, “Μεγάλο Λιθάρι”, “Τραχώνι”, “Βράχο ή Ελιά του Μπινιάρη ή και Μπεντένια”, “Χέρωμα”, “Καλυβάκι” ή “Καλυβάκια”, “Βορτοπός” ή “Βερτοπός”, “Σφάσκες”, “Βορός”, “Πεζούλια”, “Ζιώτη το γαλάρι”, “Kοκκινιάς”, “Τρούπα”, “Κουμαριές”, “Καταλύματα”,  “Ορφανόρεμα”, “Καφαντάρη”, “Κιτσανοχώραφο”, “Γρανίτσα” ή “Γρανίτζα”, “Αλαταριά”, “Καρυές” “Απαγορευμένη”, “Κάψαλος του Μπισμπίκη”, “Κουρδελιόπεση”, “Μονοπάτι”, “Διάσκελο”, “Αλεπότρυπες”,“Λίγαγα”,“Αλμπάνη”, “Πηγαδάκι”.

3) “Πάνω Ντράσες”,“Κάτω Ντράσες” , “Γάλισσα”, “Περιβόλα”, “Αγιασώματος”, “Γωνιά”, “Πλαϊνή”,“Παλιοσχολείο” , “Μάλαμα”.

4) “Μαγούλα”, “Ποταμάκια”, “Βαρκός”, “Καρκανάς”, “Χους” ή  “Σχους”, “Κουκουνάρι” , “Κοτίτσα”, “Δερβένι”, “Βατάκια”, “Ιτιές”, “ Αμπελάκια”, “Κοντογιώργη” , “Τσιβούρι” ή “Κιβούρι”,“Γουβιά”, “Ρέθια”, “Κατεβασιά’’, “Κοτσίνες”, “Μοναστηράκι”, “Ξουράφι”,“Πιστρατού”, “Τουφωτή”, “Μεσονύχι” , “Αραπόβοθρος”, “Σταλιό”, “Καβουρόρεμα”, “Νταλιάνη η ράχη” .

5)  “Λίγαγα” ,“Αλμπάνη” , “Γούβες”, “Σπηλιές”, “Ντελής”, “Δημητρέλο” , “Τρία Ρέματα”, “Χαντάκια”, “Κουζουλή”,  “Όχτος”.

6)  “Φλεβάρη”,“Ντελή” ,“Γαλάρια”,“Δήμα τα μελίσσια”, “Λιθαρόστρουγκα”, “Κούτρουλα”, “Βαθύ Ρέμα”,“Τόγια η Σπηλιά”, “Γκορτσια”, “Ψευδού τα χωράφια”, “Αλωνάκια”, “Σινάνου κλαριά”, “Πλατάνες”,“Σαρντάμ”, “Αγ Κων/νου το ρέμα”, “Γκαλγκούνη”.