Κλενιάτικες ιστορίες: Ο μαρτυριάρης.

 Γράφει ο Ντίνος Κορδώσης

   Για το Σταύρο το Χριστέα, οι μέρες που δεν εύρισκε μεροκάματο και δεν είχε να κάνει τίποτε γύρω εκεί στο σπίτι ήταν, οι χειρότερες. Λεφτά για να πάει στον καφενέ δεν του περίσσευαν κι αν ήταν κι ο καιρός βροχερός ;  Ε, τότε μια λύση του απόμενε, να πάει να βρει το Γιάνναρο, τον μοναδικό άνθρωπο που τον ανταγωνιζόταν στο χωριό στην αφέλεια, για να παίξουνε μονά ζυγά ή καμιά εξάρα ντρίλια.
   Τούτος ο Γιάνναρος ήταν ένας κοντόχοντρος  ξανθομπάμπουρας με κόκκινα μάγουλα και μαλλί σαν του σκαντζόχοιρου. Όλο ζαβολιές έκανε στο παιχνίδι κι όλο άρπαζε καμιά καρπαζιά απ’ το Σταύρο  τις λίγες φορές που τον χαμπάριαζε. Σήμερα όμως δεν είχαν όρεξη για τίποτα. Η βροχή είχε σταματήσει, αλλά ο καιρός ήταν σκουντούφλης, βαρύς κι ασήκωτος. Έκαναν κάποιες γύρες στ’ αλώνια μπας και ξεκίνησαν τ’ αποκριάτικα ξεφαντώματα, μα στάθηκαν άτυχοι γιατί το Πάσχα θα έπεφτε αργά τούτη τη χρονιά και θ’ αργούσε ακόμα ν’ ανοίξει το τριώδιο. Ακόμα και τα παιδόπουλα που βγαίναν για παιχνίδι στ’ αλώνι της Παναγιάς, είχαν φαίνεται λουφάξει στο παραγώνι. Πήρε να βραδιάζει και είπαν να κινήσει ο κάθε κατεργάρης για τον πάγκο του να διαχειριστεί τη διαμαρτυρία της αδειανής κοιλιάς του, όταν ο Γιάνναρος την απόλυσε την εξυπνάδα του.

-Τι λες ρε Σταύρο πάμε;

-Και πού να πάμε λοιπόν, λοιπόν;

-Που να πάμε λέει! Να, για κότες καημένε!

-Και σε ποιο κοτέτσι;

-Στου Φούφουλα, έχει τις καλύτερες!

-Σαν πόσες έχει δηλαδή;

-Καμιά τριανταριά και παχιές-παχιές!

- Δε γίνεται, είναι πολλές. Πώς θα τις φάμε τριάντα κότες;

-Και είναι ανάγκη να τις πάρουμε όλες; Θα καρυδώσουμε τρεις, τέσσερες και μην τον είδατε.

   Ο Σταύρος ήταν διστακτικός, αλλά η εικόνα της ξεπουπουλιασμένης κότας στα κάρβουνα ήρθε κι έκανε τόσο απόλυτη κατοχή  στο νου του, που ένιωθε κι όλας το άρωμα της τσίκνας στα ρουθούνια του.

-       Ε, ας πάμε λοιπόν, λοιπόν.

Και πήγαν.

   Δεν ήταν πάνω από μια ώρα νύχτα κι ο νοικοκύρης ήταν ακόμα μπροστά στη φωτιά, πλησιάζοντας όλο και περισσότερο τα τελευταία κάρβουνα, όταν άκουσε τα κακαρίσματα. Πήρε το λυχνάρι, πετάχτηκε στην αυλή κι έσπρωξε μ’ όλη του τη δύναμη την ανυποχώρητη κοτετσόπορτα. Κατάλαβε πως τέτοια αντίσταση μόνο η πλάτη του Σταύρου θα μπορούσε να προβάλει και τον πήρε με το καλό. 

-Άνοιξε ρε Σταυράτσι!

-Όι δε σ’ ανοίγω, φεύγα Σαβούρα το σαυρό σ’!

Στο μεταξύ ο Γιάνναρος αποδείχτηκε αναποτελεσματικός. Οι κότες ξεκούρνιασαν όλες και φτερούγιζαν γύρω του μεσ’ το σκοτάδι χωρίς να καταφέρει να πιάσει καμιά, ο δε κόκορας όρμησε με κρωγμούς να του βγάλει τα μάτια. Μεγάλη αντάρα στου Φούφουλα το κοτέτσι!

-Άνοιξε ρε Σταυράτσι! Επανέλαβε ο νοικοκύρης παρακαλεστικά.

-Σου ‘πα  όι  δε σ’ ανοίγω διαόλ’ Σαβούρα κλέβουμε κότες!

-Να, ρε λολούλιακα! Το μαρτύρησες! Πάμε τώρα να φύγουμε! Ξέσπασε  ο Γιάνναρος κι αποχώρησαν οι δυο επίδοξοι κλέφτες με τα χέρια αδειανά, ρίχνοντας ο ένας την ευθύνη στον άλλον για την επεισοδιακή τους αποτυχία.

    Πίσω ο νοικοκύρης μετρούσε και ξαναμετρούσε τις αναστατωμένες τυχερές κότες, που  θα ζούσαν κάποιες μέρες ή μήνες ακόμα, μέχρι ν’ αποφασίσει τ’ αφεντικό να τις βάλει στην κατσαρόλα.

   Η ιστορία βασίστηκε σε διήγηση του πατέρα μου Κορδώση Στέφανου του Μιχαήλ.

Τυροπιτάκια-Μυζηθροπιτάκια

 Παραθέτουμε μια δοκιμασμένη συνταγή ενός παραδοσιακού ελληνικού σνακ, που θα απολαύσετε σε πολλές περιστάσεις.

Συνταγή-Εκτέλεση : Ι.Βασιλοπούλου

 Υλικά :

 Μισό κιλό αλεύρι που φουσκώνει μόνο του, farin up

 250 γραμμάρια γιαούρτι στραγγιστό

 150 γραμμάρια βούτυρο

  60 γραμμάρια λάδι

  4 αυγά

  250 γραμμάρια  φέτα ή ανθότυρο

  250 μυζήθρα ανάλατη νωπή ή άλλα τυριά που μας αρέσουν

  λίγο πιπέρι

  μοσχοκάρυδο αν μας αρέσει

 

Eκτέλεση για το φύλλο:

 Λιώνουμε το βούτυρο σε μια λεκάνη, προσθέτουμε το αλεύρι το γιαούρτι και ζυμώνουμε.

 

Εκτέλεση για τη γέμιση:

Τρίβουμε τα τυριά, προσθέτουμε τα αυγά, από τα οποία κρατάμε ένα κρόκο για επάλειψη, προσθέτουμε το πιπέρι και το μοσχοκάρυδο και τα ανακατεύουμε να γίνει ομοιογενές μίγμα.

 Μοιράζουμε το ζυμάρι σε μπαλάκια διαμέτρου 3 εκατοστών περίπου.

Tα ανοίγουμε με ένα  μικρό πλάστη σε μικρά φύλλα.

Βάζουμε σε κάθε ένα φύλλο ένα πλούσιο γεμάτο κουταλάκι του γλυκού γέμιση.

Τα διπλώνουμε και τα κλείνουμε γύρω-γύρω με ένα πιρουνάκι.

Tα τοποθετούμαι σε βουτυρωμένο ταψί.

Αραιώνουμε τον κρόκο με νερό και τα αλείφουμε.

--------------------------------------------------------------

 Ψήνουμε σε μέτριο φούρνο, αέρα 150 - 160 βαθμούς, για μισή ώρα περίπου μέχρι να ροδίσουν.

Δέκα Χρόνια... Klenia-gr.

 

…και όμως πέρασαν. Άλλοι γιορτάζουν γενέθλια, επετείους, γεγονότα, βάζουν ορόσημα και ο χρόνος κυλάει. Εμείς αισίως κλείσαμε τα 10 χρόνια από την δημιουργία του blogspot. Έτσι έχουμε την δική μας επέτειο. Βγήκαμε στον αέρα του ψηφιακού κόσμου το 2015. Από τότε τα μωρά έγιναν μαθητές, οι μαθητές φοιτητές ή ακολούθησαν κάποιο επάγγελμα, οι φοιτητές έγιναν πτυχιούχοι με μεταπτυχιακά ή επαγγελματίες του κλάδου τους. Άλλοι έγιναν γονείς, παππούδες, γιαγιάδες και άλλοι μας αποχαιρέτησαν σε βαθιά γεράματα, ενώ άλλοι δυστυχώς έφυγαν νωρίς.
   Η ζωή προχωράει. Με τις αναρτήσεις μας, (πλησιάσαμε τις 200), όλο αυτό το διάστημα προσπαθήσαμε να αναδείξουμε το χωριό μας, τα καλά αλλά και τα κακά, τα όμορφα αλλά και τα άσχημα. Η ιστορία της Κλένιας είναι μεγάλη και επικεντρωθήκαμε περισσότερο σε αυτήν. Μέσα από έρευνες, επαφές και συζητήσεις με ηλικιωμένους συγχωριανούς μας, αρχειακό και φωτογραφικό υλικό, προσπαθήσαμε και προσπαθούμε να αναδείξουμε την ιστορία και τον πολιτισμό του χωριού μας. Υπάρχει ελάχιστο έως μηδαμινό παλαιό φωτογραφικό υλικό και έτσι δεν έχουμε τη δυνατότητα να δούμε πώς ήταν εμβληματικά σημεία του χωριού π.χ. η κοινοτικές βρύσες που όλο το χρόνο έρρεαν και τροφοδοτούσαν με νερό τους κατοίκους αλλά και πότιζαν τους κήπους, οι πλατείες που τώρα δεν υφίστανται, οι εκκλησίες που τώρα έχουν ανακαινιστεί όπως και τα ξωκλήσια κτλ. κτλ.

Οι ασπρόμαυρες φωτογραφίες, από τα παλιά, μας δίνουν άλλη αίσθηση, διαφορετική συγκίνηση, θυμίζοντας γεγονότα και καταστάσεις, αφήνοντας μία άλλη γεύση στη ζωή μας.
   Όμως σιγά-σιγά, ψάχνοντας, προσθέτουμε λιθαράκια και καταγράφουμε την ιστορία του χωριού μας με στοιχεία που θα μείνουνε. Ιστορία που αρχίζει να καταγράφεται από τα μέσα του 18ο αιώνα, ιστορία για τις δύο Κλένιες, ιστορία για τους μετανάστες, για τα τοπωνύμια, για τα προσωνύμια, για το Δημοτικό Σχολείο, την ποδοσφαιρική ομάδα κτλ. Παράλληλα αναδείξαμε τις δράσεις που έγιναν για τη βελτίωση των υποδομών και του βιοτικού επιπέδου των κατοίκων,γεγονότα, αλλά και τις πολιτιστικές δράσεις. Στο διάστημα αυτό μπορεί να σταμάτησαν οι αθλητικές επιδόσεις και η ύπαρξη της ποδοσφαιρικής ομάδας, αλλά υπήρξε και συνεχίζει μια μεγάλη δραστηριότητα του Πολιτιστικού Συλλόγου. Θέατρο, Χορευτικό, Παιδικό τμήμα κτλ. έδωσαν μία νέα πνοή στον πολιτισμό του χωριού. Κάθε καλοκαίρι ειδικά, ο Πολιτιστικός Σύλλογος απογειώνει τις εκδηλώσεις του και με την βοήθεια όλων μας δίνει εξαίσιες θεατρικές παραστάσεις, ενώ πολλές φορές συμμετέχουν και θεατρικές ομάδες άλλων Πολιτιστικών Συλλόγων, ειδικά γειτονικών χωριών τις οποίες και παρουσιάσαμε. Το μικρό ανοιχτό θεατράκι της Πλάκας γίνεται τόπος πολιτισμού. Τα τελευταία χρόνια δυναμικά αναδεικνύεται το παιδικό θέατρο και η παιδική χορωδία, ενώ φέτος μία μουσική ομάδα διεύρυνε τις εκδηλώσεις και την ποιότητα στα πολιτιστικά δρώμενα. Ακόμη να αναφέρουμε τις αποκριάτικες εκδηλώσεις, τις εορταστικές χριστουγεννιάτικες εκδηλώσεις, τις πρωτομαγιάτικες κτλ. κτλ. Όλα με την φροντίδα του Πολιτιστικού Συλλόγου. Στην διαδρομή δημιουργήσαμε το Klenia channel στο youtube, όπου μπορεί κάποιος να παρακολουθήσει τις θεατρικές παραστάσεις. Η άνοδος αυτή του πολιτιστικού επιπέδου είναι αυτονόητο ότι πρέπει να διατηρηθεί, αλλά και να βοηθηθεί με κάθε τρόπο από τον καθένα μας, σε όποιο τομέα μπορεί και με ότι δυνατότητα έχει.

   Μέσα στα 10 χρόνια είχαμε και άσχημα γεγονότα που ανέκαμψαν λίγο έως πολύ τις δραστηριότητες όλων. Ο κορονοϊός ας πούμε, ήταν ένα πρωτοφανές γεγονός, που ευτυχώς ξεπεράστηκε χωρίς σημαντικές επιπτώσεις. Ακόμη οι δύσκολες καιρικές συνθήκες λόγω της κλιματικής αλλαγής, που επηρέασαν την παραγωγή προϊόντων και άλλαξαν πολλές συνήθειες και δραστηριότητές μας.
   Η ζωή προχωράει όμως. Ας προσπαθήσουμε όλοι να έχουμε, υγεία, ευτυχία και αισιοδοξία. Να ζούμε καλά προσέχοντας την οικογένειά μας, τους γειτονές μας, τους συγγενείς και φίλους, τους συγχωριανούς μας στην μικρή κοινότητα που ζούμε, αφήνοντας κατά μέρος της όποιες μικροδιαφορές που σε τελική ανάλυση δεν έχουν μεγάλη σημασία και δηλητηριάζουν την καθημερινότητά μας και τη ζωή μας.
   Να ακούμε τους ειδικούς και τους επιστήμονες στα θέματα που μας απασχολούν. Να προσέχουμε τα παιδιά μας. Το “χάσμα” των γενεών πάντα υπήρξε και θα υπάρχει. Οι νέοι υπήρξαν πάντα πρωτοπόροι στις αλλαγές. Τώρα λόγω της ψηφιακής εποχής οι αλλαγές επιταχύνονται και το “χάσμα” διευρύνεται.
   Το ίντερνετ, τα ΜΜΕ, το facebook και άλλες ψηφιακές πλατφόρμες βοηθούν, αλλά πολλές φορές αποξενώνουν και αποπροσανατολίζουν. Ας αφήσουμε τους ειδικούς να θέσουν τα όρια στην χρήση των ψηφιακών μέσων και ας ακολουθήσουμε τις οδηγίες τους.
   Ζούμε τις κλιματικές αλλαγές χειμώνα καλοκαίρι. Aς προσέξουμε λοιπόν, ιδιαίτερα το καλοκαίρι τις φωτιές. Η Νυφίτσα είναι το προσκεφάλι μας, μας δίνει τον καθαρό αέρα της και το πολύτιμο νερό της!
   Τέλος προχωράμε με αισιοδοξία για την επόμενη δεκαετία. Η χαρά μας είναι, ότι η ψηφιακή καταγραφή των γεγονότων της ιστορίας, του πολιτισμού, των γεγονότων που έχουν σχέση με το χωριό μας και η φωτογραφική αποτύπωση πολλών εξ αυτών, θα παραμείνει εσαεί ψηφιακά καταγεγραμμένη.

Για μία ακόμα φορά Καλή Χρονιά, Ευλογημένη και Υγιή.

Γ.Δελής - Ομάδα σύνταξης

Καλές Γιορτές - Ευτυχισμένο το 2025!!!

 Το Klenia-gr, εύχεται σε όλους, Καλά Χριστούγεννα, 
με Υγεία, Χαρά και Ευτυχία το Νέο Έτος 2025!!!

Πολυχρόνης Πολυχρονόπουλος

 

   Η Ερασιτεχνική Θεατρική Ομάδα του Συλλόγου απανταχού Οξυωτών Καρδίτσας “Ο Άγιος Δημήτριος” ολοκληρώνει φέτος τις θεατρικές παραστάσεις στην Κλένια.

   Μετά από τις δύο επιτυχημένες παραστάσεις στην Αθήνα, το Σάββατο 7 Δεκεμβρίου θα διασκεδάσει τους Κλενιάτες και όχι μόνο, με το βραβευμένο θεατρικό έργο του συγχωριανού μας Ντίνου Κορδώση, “Πολυχρόνης Πολυχρονόπουλος”.
   Με γλαφυρότητα, πλοκή, και έξυπνους διασκεδαστικούς διαλόγους ο συγγραφέας με το έργο του μας παρουσιάζει την αέναο προσπάθεια του ανθρώπου να παρατείνει τη διάρκεια της ζωής του, να ζήσει περισσότερο. Η πραγματικότητα όμως πάντα κυριαρχεί και με απρόσμενο τρόπο προσγειώνει τα όνειρα. Το τέλος μπορεί να είναι άσχημο, αλλά τις περισσότερες φορές είναι ευτυχές, με ανακούφιση, με γλυκύτητα, ομορφιά, αγαλλίαση,αισιοδοξία και χαμόγελα.
   Καλή διασκέδαση λοιπόν, το Σάββατο στις 6:00 το απόγευμα στο Δημοτικό Σχολείο.