Άδεια κυκλοφορίας ποδηλάτου.

    Λίγα λόγια για το ποδήλατο.
   Το ποδήλατο σαν μέσο μετακίνησης του ανθρώπου έχει μεγάλη ιστορία. Ανακαλύφθηκε τον 19ο αιώνα αλλά τον 20ο αιώνα η εξέλιξη του ήταν ραγδαία. Από μέσο μετακίνησης έγινε μέσω άθλησης, μεταφοράς, αγώνων, διασκέδασης κτλ. Κατασκευάζονται ποδήλατα φθηνά, ακριβά από ποικίλα υλικά, για όλες τις ηλικίες, για άντρες και γυναίκες, για κάθε χρήση και κάθε γούστο. Η τεχνολογία έδωσε νέα ώθηση και δημιουργούνται ποδήλατα στατικά, ηλεκτρικά υποβοηθούμενα, ποδήλατα για την πόλη, το βουνό την ύπαιθρο, την θάλασσα. Γίνονται αθλητικοί αγώνες, δημιουργήθηκαν ειδικά γήπεδα- ποδηλατοδρόμια για αγώνες. Έγινε μέχρι και ολυμπιακό άθλημα..Σε πολλές χώρες ειδικά στις χώρες της Βόρειας Ευρώπης προωθείται σαν μέσο μετακίνησης και υπάρχει εκτεταμένη χρήση διότι με την χρήση του βελτιώνεται το κυκλοφοριακό πρόβλημα των πόλεων και μειώνεται η μόλυνση του περιβάλλοντος.

   Από μία τεράστια γκάμα με ποικιλία χρωμάτων, εξοπλισμού, μεγέθους, δυνατοτήτων κτλ. σήμερα ο καθένας μπορεί να αγοράσει ένα ποδήλατο από ένα κατάστημα. Βγαίνοντας να ανέβει και να ταξιδέψει όπου θέλει.  Να πάει στο σπίτι του, μέσα στην πόλη, στο χωριό του στην ύπαιθρο, στο νομό του, στη χώρα του ή ακόμη να κάνει το γύρο του κόσμου χωρίς κανένα πρόβλημα χωρίς κανένα εμπόδιο.

Πριν όμως από μισό αιώνα, ακόμη  μέχρι την δεκαετία του 60 στην Ελλάδα τουλάχιστον, δεν ήταν τόσο απλά τα πράγματα. Για να κυκλοφορήσει ένα ποδήλατο χρειαζόταν να εκδοθεί άδεια από την αστυνομία, όπως σήμερα έχουν άδεια κυκλοφορίας τα αυτοκίνητα. Φωτογραφίες, χαρτόσημα, σφραγίδες και πλήρη καταγραφή του οχήματος. Επιπλέον υπήρχαν οδηγίες για την χρήση του, απαγορεύσεις, υποχρεώσεις, προϋποθέσεις και όροι.

Δημοσιεύουμε παρακάτω μία άδεια κυκλοφορίας ποδηλάτου για να δούμε πώς  άλλαξαν οι καιροί.

 

   Το πιο πάνω φωτοαντίγραφο της άδειας κυκλοφορίας, είναι ευγενική προσφορά του Γεωργ. Γρ. Δελή από το αρχείο του. Τιμή στον πατέρα του και θείο μου, ποδηλάτη, όταν τα ποδήλατα στην Κλένια μετρούνταν στα δάκτυλα  του ενός χεριού, και που δυστυχώς όμως, στάθηκε μοιραίο γι αυτόν ,σε ένα τροχαίο που δεν είχε καμιά ευθύνη.

ΥΓ. Θα ήταν ενδιαφέρον εάν κάποιος γνωρίζει να μάθουμε πότε καταργήθηκε η άδεια κυκλοφορίας ποδηλάτου.

Ευτυχισμένο το 2024.

Το Klenia-gr εύχεται σε όλους Καλά Χριστούγεννα και Ευτυχισμένο το νέο έτος 2024!!!

Κλενιάτικες ιστορίες : Η Νεκροφάνεια.

     Γράφει ο Ντίνος Κορδώσης,

  Η Γιώργαινα η Μαριώ, σηκώθηκε αχάραγα κι άναψε το φούρνο. Σαν άρχισε να πέφτει η φωτιά, συνδαύλισε τα μισοκαμένα ξύλα να γίνει η καρβουνιά, Ύστερα κατάσβεσε με την βρεγμένη πανιάρα κι αναμέρισε περιμετρικά τα κάρβουνα.  Σε λίγο έβγαλε την πινακωτή κι άρχισε να μπάζει στο φούρνο τα καρβέλια . Είχε και δυό κουλούρες να πάρουν τα παιδιά μαζί με λίγο τυρί για προσφάι, γιατί η δουλειά στο πηγάδι ήτανε σκληρή και μ’ άδειο στομάχι έτρεμαν τα γόνατα.

    Ο Γιώργος ήτανε στο κρεβάτι. Οι γιατροί στο νοσοκομείο της Κόρθος τους το’ παν  ορθά -κοφτά: «Δεν έχει ζωή, στριφταντερία κι αδυναμία του συστήματος αφόδευσης ν’ ανταπεξέλθει. Ζήτημα ημερών ήτανε.» Τι να κάνει η Γιώργαινα, το πήρε απόφαση πως από δω και στο εξής θα ήτανε και μάνα και πατέρας, μα είχε και μια κρυφή ελπίδα στην Παναγιά. Ευτυχώς που τα παιδιά ήταν τώρα μεγάλα. Ο μεγάλος ο Αντρέας ήτανε πια φαμελίτης, η Παναγούλα παντρεμένη κι αυτή με το Θωμά τον πρόσφυγα. Ο μικρός ο Γιάννης πήγαινε μαζί με τον  αδελφό του στη δουλειά έτσι για παρέα. Πήρε να ροδίζει το ψωμί, έβγαλε πρώτα τις κουλούρες,  γέμισε το μισοκόφινο με τα καρβέλια, μπήκε στο χειμωνιάτικο, τ’ αράδιασε στην άδεια σανίδα και πέρασε στην καμαρούλα που ξάπλωνε ο άντρας της. Η σιωπή της έκοψε τα γόνατα. Ο Γιώργος κίτρινος σαν το κερί , η αναπνοή του δεν ακουγόταν, τα σκεπάσματα δεν ανεβοκατέβαιναν μπροστά στο στέρνο του. Τον ακούμπησε στο μέτωπο, τον ένιωσε κρύο.

   «Γιώρ»! Ούρλιαξε, «Γιώρ! Παναϊα μου!» Πετάχτηκε ο μικρός απ’ το κρεβάτι αλαφιασμένος. «Τρέξε Γιάννη φώναξε την Παναγούλα μας ο πατέρας σας πέθανε»!            Δεν πέρασε μισή ώρα και μαζώχτηκαν οι συγγενείς και  όλα τα λαδικά του χωριού. Οι πιο κοντινές  στη συγγένεια και οι μοιρολογήτρες στην καμαρούλα, οι άλλες και όλοι οι άντρες  έξω στην αυλή.

   Άναψαν δυο κεριά δεξιά κι αριστερά στο προσκέφαλο του πεθαμένου κι άρχισαν οι μοιρολογήτρες το ζέσταμα, τονίζοντας  τη ματαιότητα της ζωής κι αφήνοντας πότε, πότε μακρόσυρτους αναστεναγμούς. Σε λίγο επέστρεψε κι ο Αντρέας που είχε πάει να καλέσει το γιατρό άπρακτος, γιατί ο τελευταίος έλλειπε στην Αθήνα. Δεν ήξερε τι να κάνει ο δόλιος. Τώρα έπρεπε να στείλει να φωνάξουν το γιατρό του Χιλιομοδιού, έπρεπε να στείλει ανθρώπους για να φωνάξουν τον παπά, να σκάψουν και το μνήμα…

   Πρώτη ξεκίνησε το μοιρολόι η Γιαννιά η Μηλιόραινα.

«Φωτιά να πέσει κει στην Κόρθο,

Να κάψει ούλους τους γιατρούς

Αχ, Γιωργό μ’ και τα νουσουκουμεία!

Ένα λαδικό απ’ το σόι της Γιώργαινας συνέχισε στην ίδια σκάλα

Για σήκου απάνου για να ιδείς  

Γιώργο μου την ορφάνια

Πως κλαίει η γυναίκα σου

Που σ’ είχε περηφάνια.

   Μοιρολόι με ομοιοκαταληξία δεν ήταν εύκολο να γίνει . Όλες το ζήλεψαν εκείνο το λαδικό κι ο ανταγωνισμός συνεχίστηκε σκληρός. Πέρασε έτσι κάμποση ώρα χωρίς εντυπωσιακά αποτελέσματα, ώσπου η Γιαννιά η Μηλιόρενα που τα είχε συνέχεια με τους γιατρούς την πέτυχε τη ρίμα.

Όλης της Κόρθος οι γιατροί

Να τρέχουν να μη φτάνουν

Να σφίγγονται και να βογκούν

Τίποτα να μην κάνουν.

Η άλλη Γιαννιά του Χατζή, πήρε το κομμένο και  το ’ραψε

Κει πάνου στο παράδεισο

Γιωργάκο μου σαν φτάσεις

περίμενέ τους  γιατρούς

στα μούτρα τους να κλάσεις.

   Θαρρείς κι αυτό ήταν το σύνθημα που περίμενε το έντερο το απευθυσμένο του κλινήρους για να ενεργοποιηθεί. Μια παρατεταμένη βροντή σαν προμήνυμα καταιγίδας συντάραξε την καμαρούλα, τα χαλκώματα της Μαριώς στη σανίδα ανταποκρίθηκαν μ’ ένα ηχητικό βιμπράτο, και μια οσμή κλούβιου αυγού άρχισε να διαχέεται στην κάμαρη. Ταυτόχρονα ο «πεθαμένος» αναταράχτηκε και την επόμενη στιγμή ανακάθισε κοιτάζοντας γύρω του με απορία και προσπαθώντας  να συνειδητοποιήσει το τι συνέβαινε.
   Το γυναικομάνι της κάμαρης είχε μείνει άφωνο. «Θαύμα» φώναξε κάποια ξέπνοα.   «Μαριώ! ούρλιαξε ο νεκραναστημένος. Τι γίνεται δω μωρή Μαριώ! Τι μου τις κουβάλησες εδώ τούτες τις κουρούνες»; Και αναμερίζοντας τα σκεπάσματα πετάχτηκε ορθός! «Στα τσακίδια διαόλου καρακάξες! Να πάτε να κλάψετε τους δικούς σας, εγώ θα ζήσω εκατό χρόνια » βροντοφώναξε και τράβηξε λύνοντας το βρακοζώνι του για τον απόπατο με βιάση, καθώς μια καινούρια ριπή συντόνιζε πάλι τα μεταλλικά σκεύη.

   Οι γυναίκες σκορπίστηκαν αλαφιασμένες . Οι άντρες στην αυλή είχαν ξεκαρδιστεί στα γέλια .

   «Έκλασε η νύφη σκόλασε ο γάμος» είπε κάποιος, καθώς οι βροντές απ’ τον απόπατο συνηγορούσαν ότι το έντερο του παρ’ ολίγον θαμμένου ζωντανού είχε ενεργοποιηθεί πλήρως.

    Το ’πε και το ’κανε ο Γιώργος ο Γκουμούτσος. Έζησε εκατό χρόνια επαληθεύοντας τη ρήση. « Ότι δεν με σκοτώνει. με κάνει πιο δυνατό».

Κυριακή...Αργία.

       Κάνοντας μια ιστορική αναδρομή, χωρίς να είμαστε ειδικοί, σημειώνουμε περιληπτικά:

   Η καθιέρωση της Κυριακής ως ημέρας αργίας στον χριστιανισμό διαμορφώθηκε σταδιακά κατά τη διάρκεια των πρώτων αιώνων της Χριστιανικής Εκκλησίας. Η Κυριακή είναι η ημέρα της Ανάστασης του Ιησού Χριστού, και γι' αυτό θεωρείται η ημέρα της λατρείας και της ανάπαυσης. 

   Επισήμως καθιερώθηκε σαν αργία στον 4ο αιώνα μ.Χ., κατά τη διάρκεια της εποχής του Ρωμαίου Αυτοκράτορα Κωνσταντίνου του Μεγάλου. Ο Κωνσταντίνος εξέδωσε το Κωνσταντινιανό Διάταγμα το 321 μ.Χ., το οποίο όρισε την Κυριακή ως ημέρα αργίας στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία.

   Το ελληνικό κράτος απέκτησε την πρώτη του εργατική νομοθεσία το 1910, επί Ελευθερίου Βενιζέλου. Ως τότε δεν υπήρχε καμία απολύτως ρύθμιση, ούτε προστασία ή ασφάλιση για τους εργαζόμενους, οι συνθήκες εργασίας των οποίων ήταν, ειδικά στα εργοστάσια και τις βιοτεχνίες, εξοντωτικές και κακοπληρωμένες. Ο Βενιζέλος, με προοδευτικές τότε αντιλήψεις, έχοντας εμπορικές και οικονομικές διασυνδέσεις με τη Βρετανία και την Κεντρική Ευρώπη, ήταν οπαδός μιας πολιτικής που θα εξασφάλιζε μακροχρόνια κοινωνική ειρήνη.

   Στα πλαίσια αυτής της αντίληψης έφτιαξε για πρώτη φορά μια «Υπηρεσία Εργασίας και Κοινωνικής Προνοίας» που ήταν ο πρόγονος του σημερινού «Υπουργείου εργασίας και κοινωνικής ασφάλισης». Ήταν ημιανεξάρτητο παράρτημα του υπουργείου εθνικής οικονομίας, με μια πολύ περίεργη σύνθεση. Την αποτελούσαν 7 εργάτες, 7 βιομήχανοι, 7 ανώτατοι δημόσιοι υπάλληλοι, 5 καθηγητές πολιτικής οικονομίας και 3 βουλευτές. Πρώτο νομοθέτημα αυτής της αλλόκοτης υπηρεσίας ήταν η καθιέρωση της αργίας της Κυριακής, όχι σ’ όλη την επικράτεια αλλά ονομαστικά σε συγκεκριμένες πόλεις και επαγγέλματα.

   Έτσι ο πρώτος νόμος για τον χρόνο εργασίας που θεσπίστηκε στην Ελλάδα ήταν το Δεκέμβρη του 1909 για την «Κυριακή αργία» και άρχισε να εφαρμόζεται την πρώτη Κυριακή του νέου χρόνου, δηλαδή στις 4 Ιανουαρίου 1910 (ΦΕΚ Α' 286/7-12-1909).

   Σύμφωνα με το νόμο που εισηγήθηκε στη Βουλή ο Κ. Παπαμιχαλόπουλος, η αργία της Κυριακής καθιερωνόταν με διαφορετικούς όρους σε κάθε επάγγελμα, και καταρχάς σε τρεις μόνο πόλεις (Αθήνα, Πειραιά και Βόλο). Μπορούσε να επεκτείνεται σε άλλους δήμους εφόσον το ζητούσαν τα κατά τόπους δημοτικά συμβούλια, και στα επόμενα χρόνια δημοσιεύεται ένας μεγάλος αριθμός διαταγμάτων που αφορούν την ισχύ ή την κατάργηση της αργίας σε διάφορες πόλεις και χωριά, συχνά με το ίδιο δημοτικό συμβούλιο να αλλάζει την απόφασή του σε μικρό χρονικό διάστημα.

   Εφαρμογή των παραπάνω το διαπιστώνουμε παραθέτοντας φωτ/φα από τα αρχεία της Κοινότητος Κλένιας, όπου βλέπουμε μετά από τριάντα χρόνια από την δημοσίευση του νόμου, το 1940, το Κοινοτικό Συμβούλιο με εντολή του Νομάρχη να παίρνει απόφαση για την καθιέρωση της Κυριακής ως Αργία.
Φωτοαντίγραφα από το Βιβλίο Πρακτικών Κοινότητος Κλένιας: (Γενικά Αρχεία του Κράτους, Τμήμα ΓΑΚ Κορινθίας).

                                                                    Πράξις 1

                            Ἐν Κλεωνάς σήμερον την 16η τού μηνός Φεβρουαρίου 1940

                       έτους ἡμέραν Παρασκευή και ὥραν 5 μ.μ. τό Κοινοτικόν Συμβούλιον

                      Κλεωνών συνελθόν εἰς ἔκτατην συνεδρίασιν προς συζήτησην και

                      άπόφασην ἐπί τών ἑξής θεμάτων

.................................................................................................................................................. 

..………………………………………………………………………………………………

                       6)     Περί καθορίσεως της Κυριακής ἀργίας.

       ...................................................................................................................................................

…………………………………………………………………………………………………………                                                 

                                                    Πράξις 6

   Περί καθορίσεως Κυριακής αργίας
                      ὁ κ Πρόεδρος εἰσηγείται του ἀνωτέρου θέματος και ἁναγνώσθη
η ὑπ αριθμ 124 16-1- 40 ... Δ/γήν κ. Νομάρχου παρακαλεί τό Συμβούλιον
όπως καθορισθεί ἡ Κυριακή ἀργία, καθ ὅτι οἱ κάτοικοι
ἀφ ἐνός μέν θα ἀναπαύονται κατά τήν ήμέραν ταύτην, ἀφ ἐτέρου δέ
διά τού θρησκευτικού, κοινωνικού καί ἐκπολιτιστικού σκοπού
του θεσμού τής Κυριακής,
                                               Το Κοινοτικόν Συμβουλίον
          ἀκουσαν στην είσήγησιν του κ προέδρου
                                             αποφαίνεται
      Ὁμοφώνως ὅπως η Κυριακή ἀργία εφαρμοσθεί καί είς τήν
ἡμετέρα Κοινότητα

............................................................................................................................................................

Τού κ. Προέδρου ανατίθεται ἡ περαιτέρω ἐνέργεια.
                   ἐγένετο ἀποφασίσθη και ὑπεγρἀφη παρά πάντων .
                                        Η Διοικούσα επιτροπή

              ο Πρόεδρος                                                           Τα Μέλη

 

Νέος Δήμαρχος… Νέος Πρόεδρος!!!

    Οι πρόσφατες αυτοδιοικητικές εκλογές έφεραν αλλαγές στην διοίκηση του Δήμου μας, αλλά και στο χωριό μας. Έτσι για τα επόμενα πέντε χρόνια νέος Δήμαρχος στον Δήμο Κορινθίων, που ανήκει και το χωριό μας, εξελέγει ο κ. Νίκος Σταυρέλης ενώ στην Κλένια νέος Πρόεδρος θα είναι ο συγχωριανός μας Κων/νος Ηλίας.  

  Πολλά συγχαρητήρια  για την επιτυχία τους. Τους ευχόμαστε να έχουν δύναμη, υπομονή και εργατικότητα, για να υλοποιήσουν το πρόγραμμά τους, για το οποίο τους ψήφισαν οι συμπολίτες μας, προς όφελος όλων μας.