ΠΑΣ Κλένιας - Γήπεδο.

 Η ιστορία της ποδοσφαιρικής ομάδας του χωριού αλλά και του γηπέδου της Κλένιας αρχίζει από πολύ παλιά.

    Ένας από τους παλιούς παίκτες της ομάδας και μετέπειτα προπονητής αυτής για πολλά χρόνια, ο Δημήτριος (Μήτσιος) Κορδώσης, (που δυστυχώς απεβίωσε  φέτος) μας εξιστόρησε, πριν τέσσερα χρόνια, μαζί με την σύζυγό του Τζένη, (που και αυτή σαν πρόεδρος συνέβαλλε στην άνοδο της ομάδος), άγνωστες ιστορίες ,γεγονότα και στιγμιότυπα της πορείας της ομάδας, χαρακτηριστικών αγώνων  αλλά και μερικές ιστορίες της δημιουργίας του γηπέδου.

   Απομαγνητοφωνήσαμε την 45λεπτη αφήγηση-συζήτηση και την παρουσιάζουμε, τιμής ένεκεν, σε όλους τους πρωτεργάτες αυτής της ομάδας. Οι παλιοί θα θυμηθούν και οι νέοι θα βάλουν τα δυνατά τους να φανούν αντάξιοι.

Σημ. Οι φωτο είναι από το αρχείο του Πολιτιστικού Συλλόγου, ενώ στο τέλος δίνουμε ένα μικρό τμήμα της ηχογράφησης.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ:Οι Κλενιάτες κλωτσάγανε μπάλα νωρίτερα από όταν φτιάχτηκε το γήπεδο. Στις γειτονιές στα αλώνια.Το 1924 έκανε δώρο το γήπεδο  ο Πρόεδρος της Δηµοκρατίας  Κουντουριώτης Έτσι. μου είχε πει ο μπάρμπα Μήτσο Σινάνος. Η περιουσία ήταν της Φανερωμένης και των καλογέρων. Έκοψε από την περιουσία 6 στρέμματα για το γήπεδο ... Κι όταν εγώ αποφάσισα να φτιάξω την ομάδα της Κλένιας που με  παρακαλάγανε  τα παιδάκια αναγκάστηκα να κινηθώ και μου λέει ο Σινάνος ο μπαρμπα-Μήτσος ,ο Θωμάς ο πρόσφυγας Καραντωνίδης, αυτοί ερχόντουσαν και μας βλέπανε που κλωτσάγαμε λέει,το γήπεδο αυτό πώς το έχει κάνει δωρεάν ο Κουντουριώτης  και έχουμε και ομάδα. Να πάςνα ψάξεις στα αρχεία στο Ειρηνοδικείο Κορίνθου και θα τα βρείς. Μη βιαζόσαστε να αναγνωρίσετε την ομάδα για να μπείτε στο πρωτάθλημα για να κάνετε παιδικές… Αυτοί είχαν ομάδα και όπως εμείς καταθέσαμε αίτηση για την ίδρυση σωματείου ποδοσφαίρου με ονόματα, έτσι είχαν καταθέσει και αυτοί και ιδρυτής ήταν αυτός που είχε καταθέσει τα χαρτιά ο μπαρμπα-Γιάννης που είχε ο Σιαπκαράς, ο γιατρός. Έδωσαν την έγκριση στην ομάδα αλλά δεν είχαν χαρτιά αυτοί. Τα είχαν χάσει.  Εν τω μεταξύ τα παιδιά  βιαζόντουσαν και εγώ αναγκάστικα μαζί με το συμβούλιο ήταν ο αδερφό ς μου ο Μιχάλης, ήταν ο Γιώργος ο Μανωλάκης, ο Άγγελος της Καλλιόπης, ο «Αρκούδας», το 1980.

   Νωρίτερα μετά το δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο είχε δύο ομάδες. Αφού μου είπαν εμένα να βάλουμε όνομα κλένια 1924 αλλά αφού αναγνωρίστηκε η ομάδα πριν

βρούμε τα χαρτιά στο Ειρηνοδικείο ( τα βρήκα εγώ τα χαρτιά) ύστερα η ομάδα ονομάστηκε ΠΑΣ Κλένιας. Οι άλλοι την είχαν ονομάσει Προοδευτικός Σύλλογος.

   Το γήπεδο ήταν όλο ελιές μέσα. Κάθε ένας πήγαινε με το τσεκούρι εκεί πέρα τις κόβανε το καθάρισαν  και το φτιάξανε γήπεδο σιγά σιγά. Χωματένιο γήπεδο .Και έπαιζε το τότε σωματείο .Του λέω του μπάρμπα Μήτσου «είχατε ομάδα το βρήκα το χαρτί αλλά τώρα πάει»  σας το λεγα εγώ μου λέει.

  Τέλος πάντων του λέω «ποιοι παίζατε τότε», μου λέει ο «Ρέλιος» ο Σπύρος ο Σιαπκαράς του Θωμά ο Μήτσος ο Σκουρτης  ο «Κασιμάκης» ο Μιχάλης ο Μαρδικης του Δημητρίου.,ο Παύλος ο «ρούμπος» ο «ασπρούδης» που είχε  παντρευτεί του Κουρελιά. Αυτός ήταν Κορίνθιος. Είχε έρθει εδώ στην κατοχή και έμεινε εδώ το παιδί και  παντρεύτηκε, ο Παπακουτούπης ο Σιαπκαρας και ήσαν πολλοί καλοί ποδοσφαιριστές. Δεν παίζανε σε πρωτάθλημα γιατί δεν μπορούσαν να παίξουν λόγω δεν μπορούσα να ήσαν συντονισμένοι…οι  μεταφορές, αλλά παίζανε φιλικά παιχνίδια ιδίως το καλοκαίρι. Ερχόντουσαν από την Αθήνα φέρναν ομάδες οι άνθρωποι οι παλιοί και παίζανε, διασκέδαζε στο χωριό, πήγαινε το χωριό.

Σιγά σιγά αποχωρούσαν από την ομάδα την παλιά που είχαν ιδρύσει οι παλιοί γιατί κάποιος άλλος έμπαινε μπήκε ο Κώστας ο «Σουσαμής ο Κορδώσης του μπαρμπαγιάννη ,ο ξάδερφός μου Μήτσος ο «Μποδοσάκης» του Ευαγγέλου, ο Κολοβός ο Μήτσος και ούτω καθεξής.

Μία εποχή κάναμε δύο ομάδες. Εμείς οι πιο μικροί είμαστε  Οι μικροί. Εμένα με βάζανε κάπου-κάπου μέσα γιατί τους έκανα αγγαρείες .Έπαιρνα την τριχιά από το σαμάρι και την πήγαινα να τη βάλουμε να φτιάξουμε το τέρμα από την μία κολόνα στην άλλη για τα γκολ. Ήμουνα και λίγο ζωηρούλης ε!! παίζαμε σιγά σιγά. Τα πρώτα παιχνίδια θα μουνα 13 χρόνων που έπαιξα . 13 χρόνων με φωνάζει ο Κολοβός. Ο Μήτσος ο Κολοβός έκανε κουμάντο και λέει «Αύριο πάμε στο Στεφάνι. Όποιος θέλει θαρθεί κοντά, όποιος δεν θα ρθει  δεν θα ξαναπαίξει»

  Τέλος πάντων εγώ και να μη μου λεγε έτσι,θα πήγαινα. Πάω εκεί πάνω. Το θυμάμαι τούτο δω έχει ιστορία. Με βάζουν μέσα γιατί έλειπε κάποιος μεγάλος. Δεν είχε έρθει. Με βάλανε μέσα Πέρασε σε κανένα τέταρτο μου κάνει ο μπάρμπα Κώστας ο Σουσάμης «ανιψιέ» μου κάνει μου δείξε με το χέρι. Ήταν ένα κόρνερ και μου στέλνει και με κεφαλιά το βάζω γκολ. Ε τι ήθελα να το βάλω το γκολ. Τρώω ένα σκαμπίλι από τον τερματοφύλακα τον Στεφανιώτη το Θανάση το Ριζογιάννη. Τάχασα .Τρέχει ο Νίκος. Ήταν Στεφανιώτης. Δεν θυμάμαι το επώνυμό. Ήταν ιδρυτής του Στεφανιού.

   Ήρθε ο Κολοβόςς, ο Κόπανος, ο Αφθονίδης με  είχε και ανιψιό «ρε γιατί το βάρεσες το παιδί;»,  «Γιατί  μου έβαλε γκολ», «καλά σου έκανε ρε πρόστυχε» του λέει.  Εγώ ύστερα φοβόμουνα να ζυγώσω κοντά και ήμουνα όλο ξέμπαρκος. Μου λέει ο Κολοβός. «Ε ρε μη φοβάσαι ρε, θα τους σκοτώσω ρε». Καραντούνιας ή Ριζόγιαννης  λεγόταν ο Νίκος. Τέλος πάντων το βγάλαμε το ημίχρονο του λέω «βάλε κανένα άλλο μέσα». Στεναχωρήθηκα, έφαγα και σφαλιάρα 13-14 χρόνων ήμουνα. Μου ρθε η σκούφια γύρω. Βγαίνω έξω. Άκου να δεις περιπέτειες .Βγαίνω έξω και καθόμουνα. Έρχονται δύο παιδιά. «ρε έλα εδώ θα σε πάρει ο διάολος  έβαλες γκολ». Βρε την προστυχία μου. Φυλαγόμουνα εγώ, έτρεχα με κυνηγάνε από πίσω. Βλέπω εκεί παράπλευρα  στο γήπεδο στο βουνό είχαν στρώσει τις καπότες οι γέροι και ήταν ξαπλωμένοι και βλέπω μία καπότα και είχε ένα κενό. Πηδάω και πάω εκεί. «Βρε παιδί μου τι είναι» μου λέει .»Να με κυνηγάνε αυτά τα παιδιά, ρε  μπάρμπα», «Τίνος είσαι ρε», «του Νικόλα του Κορδώση», «της Ελένης; εγώ έχω πρώτη ξαδέρφη τη μάνας σου. Ελάτε εδώ ρε τσογλάνια». Ήρθαν εκεί τους λέει «είσαστε δεύτερα ξαδέρφια, εγώ με τη μάνα του είμαστε πρώτα». Ε ηρεμήσαμε. Ήταν το πρώτο βάπτισμα του πυρός. Σαν να έπαιξα ολόκληρο ημίχρονο. Μετά τσούκου-τσούκου, τσούκου-τσούκου  μετά ήρθε, μετά από τον Μποδοσάκη, το Σουσαμή, τον Αφθονίδη, τον Κολοβό, τον Κόπανο. Ε όλοι αυτοί αποχώρησαν. Είμαστε περίπου μετά τον πόλεμο μετά τον εμφύλιο.Έχω  γεννηθεί το 1933.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Πώς πήγατε στο Στεφάνι;

ΔΗΜ: Με τα πόδια. Με τα πόδια από τη Κουρδελιόπεσι.Από δω από τον Άγιο Παντελεήμονα. Βγήκαμε στον Αι-Λιά και πέσαμε από πίσω.

ΕΡ: Ταξίδι δηλαδή;

ΔΗΜ: Ήρωες αλλά. Ήρωες.

ΕΡ: Ήταν μία ώρα;

ΔΗΜ: Τέλος πάντων. Δεν μετράει η ώρα αυτή. Μετράει ότι παίξαμε καλή μπάλα.

ΕΡ :«και είχατε τραβήξει και το ποδαρόδρομο...».

ΔΗΜ: Και είχαμε τραβήξει και τον ποδαρόδρομο και μετά μας πήγανε σε ένα μαγαζί στου Σταμάτη και έφερε ένα κοφίνι ντομάτες και καμιά δεκαριά ρέγγες  και πλακώσαμε το φαί' και μετά με τα πόδια στην Κλένια.

   Μετά λοιπόν από τους Κόπανο, Αφθονίδη και τα λοιπά ήρθε η άλλη σειρά. Εγώ, ο Πλακούδας ο Μήτσος ο Μπακλώρης του Σπύρου. Πολλά παιδιά, ο Αντρέας του Κασιμάκη, ο Ντίνος του Παπά Σιαπκαρά, ο Γιάννης του Παντελή του Σιαπκαρά που ήταν καλός τερματοφύλακας, ήταν κοντός αλλά ήταν πολύ καλός τερματοφύλακας .Μετά τον Σιαπκαρά ανέλαβε ο Αντρέας ο Μπακλώρης. Τούτος εδώ ήταν πολύ καλός τερματοφύλακας. Ο Γιάννης ήταν καλός τερματοφύλακας μόνο που ήταν κοντός αλλά τον βoήθαγα εγώ. Εν τω μεταξύ οι μεγάλοι δεν αποχώρησαν τελείως... Όποτε θέλανε ερχόντουσαν και παίζανε.

   Είχαν κλείσει εκείνη τη φορά μία ομάδα την Ελλάς Βέλου. Ήταν η πρώτη ομάδα εδώ στην Πελοπόννησο. Μας κάλεσε ο Κολοβός και πήγαμε στου Νικόλα του Μπακλώρη το μαγαζί. Δεν το είχε φτιάξει ακόμα. είχε φτιάξει τους τοίχους. Και κάτσαμε εκεί μέσα και μας είπε «αύριο θα ρθει μία ομάδα που πρέπει να τη νικήσουμε για να κάνουμε και λίγη χαρά στο χωριό. Δεν θα θυμώσει όποιος δεν παίξει. Θα φέρουμε και απο το Χιλιομόδι τον Τσέτο, τον Τάσο το Καλαρά του Τεντόρου το παρατσούκλι και θα φέρουμε ή το Ζαχάρη για τερματοφύλακα ή αν δεν έρθει ο Ζαχάρης θα φέρουμε τον Γιάννη το Μέξια». Αυτός που πούλαγε παγωτά στα σχολεία. Ε εμείς είπαμε «εντάξει δεν έχουμε αντίρρηση».  Μετά πήγαν να μας το ξανακάνουν και αποφασίζουμε….

ΕΡ: Όταν ήρθε αυτή η ομάδα νικήσαμε;

ΔΗΜ:Νικήσαμε ναι νικήσαμε Μέχρι που σουρούπωσε παίζαμε. Ήταν και ο Κολοβός πολύ μαφία. Στήνει ένα φάουλ και σημαδεύει το διαιτητή. Τον παίρνει στο στομάχι και το ρίχνει κάτω.  Εκεί φάγαμε πολύ ώρα, η νύχτα προχώρησε και είμαστε 2-2 και έληξε 2-2. Εγώ δεν έπαιζα ούτε τα άλλα τα παιδιά.

 Μετά λέει ο Κουμπουράς ο Παναγιώτης ο Δήμας του Θωμά, ο Πατάκας ο γέρος και τα άλλα παιδιά. Λέει «κάνουμε μία ομάδα μοναχοί μας τα δεύτερα ,και τουςπαίξουμε μία μέρα». Λοιπόν εντάξει. Πάµε στο Άργος το Σάββατο. Εγώ ένα τσουβάλι στάρι και ο Πατάκας ένα τσουβάλι βίκο, ο Κουμπουράς είχε λεφτά και ήρθε και πήγαμε στο Σελί και πήραμε μία στολή. Το πρωί  λέμε «το γήπεδο είναι δικό μας ,θα παίξουμε εμείς», « Όχι θα παίξετε πιο νωρίς εσείς» λέει και ο Σινάνος» και να μην παραξηγηθούμε παιδιά. Κακώς το κάνατε τούτο δω. Έπρεπε να σας βοηθήσουν οι μεγάλοι. Να σας πει τι θα κάνετε. Τώρα θα παίξουμε και οι δύο ομάδες θα μαλώσουμε; Όχι. Θα παίξει η μεγάλη με τους μεγάλους του Αγίου Βασιλείου και οι μικροί με τους μικρούς. Θα παίξετε πρώτα οι μικροί και μετά θα παίξουμε μαζί».

ΕΡ: Δηλαδή είχαν και τα άλλα χωριά μικρές ομάδες;

ΔΗΜ: Κολοκύθια. Η μεγάλη ήρθε του Αγίου Βασιλείου και άλλη  μια ομάδα, Δεν θυμάμαι ποια ομάδα είχαν καλέσει. Εντάξει. όταν πήγαμε να παίξουμε μπάλα ο μπαρμπα Μήτσος ο Σινάνος εδώ πιο κάτω στο σπίτι το δικό σου με περίμενε μου λέει «έλα Δημητράκη από σένα δεν περίμενα τέτοια πράγματα δεν θα παίξεις με τους μεγάλους» λέω «θα παίξω μπάρμπα Μήτσο, θα με φτύσουνε» «Όχι δεν θα παίξεις» Τέλος πάντων με έπεισε να μην παίξω με τους μεγάλους. Και έπαιξε ο Γιώρης του Αχιλλέα του Κορδώση. Παίξανε σε αυτή την ηλικία τα άλλα τα παιδιά που ήσαν πίσω ο Κοuμπουράς, ο Πατάκας, ο Λεωνίδας ο Σκούρτης, πολλά παιδιά. Λοιπόν κερδίσαμε 4-0 οι μικροί. Εμείς οι μεγάλοι χάσαμε. Εγώ δεν ήμουνα μεγάλος αλλά με πήρε η μπόρα. Αυτό δεν έπρεπε να γίνει… έγινε. Δεν με μαλώσανε τα παιδιά. Ε μετά συμπτυθήκαμε οι δύο ομάδες και παίζαμε μπάλα… καλή. Φέρναμε ομάδες από την Αθήνα. Μεγάλες ομάδες.

ΕΡ: Σαν ΠΑΣ Κλένιας;

ΔΗΜ: Ναι. Τον Άγιο Δημήτρη ομάδα δεύτερης ή τρίτης. Τον Κολωνό. Πολλές ομάδες που δεν θυμάμαι τώρα. Και τι κάναμε. Ερχόντουσαν από το πρωί και την ώρα το μεσημέρι που ήταν για φαγητό είχαμε πει στους γονείς μας «έχω να φέρω τρία παιδιά να φάμε». Άλλος δύο. Τρώγαμε και μετά πηγαίναμε στην ώρα στο γήπεδο και παίζαμε μπάλα.

ΕΡ: Αυτές τις ομάδες που τις βρίσκατε; δηλαδή από τον Κολωνό ποιος την ήξερε την ομάδα;

ΔΗΜ: Στον Κολωνό ήταν ο Κουλούτας , δούλευε εκεί  πέρα.,

ΕΡ: Οι Αθηναίοι δηλαδή που ήσαν από δω;

ΔΗΜ: Ναι τα παιδιά που ήσαν στην Αθήνα μας τους βρίσκανε από δω κάτω που πρώτο μπαίνουμε στην Πλάτωνος πως το λένε; Είχαμε πάει κι εμείς στην Αθήνα είχαμε παίξει. Με εκείνους που είχαμε πολλά νταραβέρια ήταν τα Αθίκια, η Περαχώρα, το Χιλιομόδι που τρωγόμαστε  σαν τα σκυλιά. Να λέω την αλήθεια δεν είμαστε… δεν ήτανε… Μαλώναμε κάθε φορά που θα παίζαμε. Μαλώναμε. Είχαμε σπάσει και ένα πόδι εδώ ο ξάδερφός μου του Μποδοσάκη ο αδερφός.Λοιπόν τώρα οι ικανότητες... Ήσαν όλα τα παιδιά σχεδόν δυνατά .

ΕΡ: Να σου πω, προπονητή ας πούμε όπως είναι τη σήμερον ημέρα, υπήρχε κάποιος που τα συντόνιζε αυτά;

ΔΗΜ: Όσο υπήρχαν οι μεγάλοι μέσα, γιατί ο Αφθονίδης άργησε να φύγει ο Κόπανος και ο Κολοβός άργησαν να φύγουν από την ομάδα  ήσαν αυτοί… κουμάντα.

ΕΡ: Κάνατε κάποια προπόνηση;

ΔΗΜ: Αμέ… Προπόνηση!!!. Όταν φύγανε αυτοί πήγαινα εγώ. Τα πήγαινα μέχρι τηνΚλεισούρα. Τάφερνα από την Πάνω Κλένια κάτω και στο δρόμο έμενα πίσω εγώ. Τι να έκανα; δεν άντεχα. Σταμάτησα εγώ ύστερα να παίζω μπάλα.

Πήγαμε στην Περαχώρα. Ο Κολοβός ήταν πολύ αστείος και χαρούμενος δηλαδή και μας έδινε πάντα, πάντα ευχάριστος. Πήγαμε νωρίς στην Περαχώρα, περάσαμε είδαμε ότι ήτανε να δούμε, «πάμε να σας κεράσω» και μας έδωσε κι ήπιαμε και από κανά δυο τρία ποτήρια κρασί και μετά πήγαμε να παίξουμε μπάλα. Τέλος πάντων πήγαμε να παίξουμε μπάλα. Όταν πηγαίναμε στο Λουτράκι σταματήσαμε για λίγο ο Πατάκας είχε αδερφή παντρεμένη στο Λουτράκι. Λέει «εγώ παιδιά θα πάω να δω την αδερφή μου και θα .ρθω», του λέει ο Κολοβός «άμα δεν είσαι εδώ εμείς φεύγουμε», και πραγματικά φύγαμε. Και ο Πατάκας κατεβαίνει εκεί που ήσαν τα ταξιά να πάρει ταξί να ρθει. Ήσαν δύο ανθυπολοχαγοί. Λένε «Πού πας ρε μπάρμπα» λέει «Περαχώρα», «να ρθουμε και εμείς να μοιράσουμε τα έξοδα;», «Ναι». Αυτοί ήσαν ποδοσφαιριστές της Περαχώρας.

Άστα να πάνε στο καλό να πάνε… Και έρχεται ο Πατάκας στο ημίχρονο. Χάναμε 1-0. Λοιπόν παίξαμε μπάλα χάσαμε 3-1. Το ευχαριστηθήκαμε, μας χειροκροτήσανε απέξω… Φύγαμε.

ΕΡ: Στην Περαχώρα πως πηγαίνατε και από δω και από κει; με το λεωφορείο;
ΔΗΜ: Όχι ήταν φορτηγό που είχε ο Παύλος ο Μαυραγάνης ακόμα. Ύστερα πήρε το λεωφορείο.

ΕΡ: Πώς το λέγανε το φορτηγό;

ΔΗΜ: Μπουζούκο. Μετά πάμε και παίζουμε έναν αγώνα στον Πανεργειακό. Με τα δεύτερα του Παναργειακού. Μετά πρώτα θάπαιζε ο Ολυμπιακός την ίδια μέρα. Λοιπόν πήγαμε. Μας πήγε ο Γιώργης ο Δήμας με του Λια του Κάργα ένα φορτηγό που είχαν. Είχανε πάει να φορτώσουν αγκινάρες και μας πήρανε. Μετά ένας εδώθε  και άλλος κείθε. Τέλος πάντων παίξαμε μία μπάλα… πολύ καλή μπάλα και είχαμε και πάρει το Σπύρο τον Τσίρτση το δάσκαλο μας βοήθησε και δεν θυμάμαι είχαμε και έναν άλλον. Ο Αντρέας ο Μπακλώρης που ήταν τερματοφύλακας ήταν πάντα άξιος και ικανός και εκείνη την ημέρα ήταν πιο ικανός ακόμα. Τα χάσανε. Τέλος πάντων χάναμε 2-1 από μία ομάδα με προπονητές και με και με… Χτυπάνε ένα σουτ και ο Αντρέας δεν το θεώρησε. Απαλό ήταν και την κάνει έτσι με τον αγκώνα ο Αντρέας να χτυπήσει κάτω να κάνει γκελ για να την πιάσει και χτυπάει σε μία πέτρα και πάει και μπαίνει  στη γωνία γκολ. Και χάσαμε 3-1. Αυτογκόλ δηλαδή 3-1.Φύγαμε με και από κει.

Γενικά ύστερα όλο και μεγαλώναμε.

..........................................

ΕΡ: Κάνατε κάποιους αγώνες μέσα στη χρονιά με τον έναν ή με τον άλλο, κρατούσε κάποιος ένα αρχείο κάτι σαν ομάδα που ήτανε, με χαρτιά;

ΔΗΜ: Όχι. Ύστερα κάναμε. Τώρα μιλάω μετά που φύγανε οι μεγάλοι την δεκαετια του 50-60. Μετά από το 80 που αναγνωρίσαμε την ομάδα κρατάγαμε τα χαρτιά μας Βγαίναμε έρανο. .Εισιτήρια μαζεύαμε. Τα άλλα από την τσέπη μας, πληρώναμε τους διαιτητές .Αλλά μέχρι τότε ήτανε…Άρτσι μπούρτσι;

ΕΡ: Το κέφι μας

ΔΗΜ: Όχι άρτσι μπούρτσι, το κέφι μας. Θα παίξει ο Ηλίας ο Μαυραγάνης σήμερα,
δεν θα παίξει ο Μήτσος, θα παίξει ο Κουμπουράς ,δεν θα παίξει ο…

ΕΡ: Είσαστε και αρκετοί τότε, η Κλένια είχε υλικό τότε.

ΔΗΜ: Πως δεν είχε υλικό. Όταν πήραμε την ομάδα αναγνωρισμένη τα πράγματα ζοριστήκανε προς το όφελος της ομάδας. Κόσμος ερχότανε (το 1980 και ύστερα). Πηγαίναμε να παίξουμε μπάλα στα Εξαμίλια παράδειγμα. Παίρναμε ένα λεωφορείο...γέμιζε.

ΕΡ: Τότε είχε και πρόγραμμα  με ποιες ομάδες θα παίξετε;

ΔΗΜ: Ναι ναι. Αφού παίζαμε πρωτάθλημα και τα παιδιά ήσαν όλα φιλότιμα και καλά.
Τερματοφύλακα είχαμε το Χρήστο τον Σκούρτη του Κατσά του Λεωνίδα το παιδί και στα
πρώτα πέντε λεπτά τρώει γκολ πολύ, καλό παιδί. Στα Εξαμίλια παίζαμε με το Φάβα. Λεει «βγάλε με αλλαγή» του λέω «δέκα γκολ να φας δεν σε βγάζω» ήμουνα προπονητής εγώ δεν έπαιζα μπάλα. Τελοσπάντων ζορίστηκε. Η Τζένη (γυναίκα μου) τους είχε πει στο δρόμο στο λεωφορείο. «Είδα ένα όνειρο ότι κερδίσαμε 3-1 και το πρώτο γκολ το έβαλε ο Θωμάς. Λοιπόν τρώμε το γκολ στο πρώτο ημίχρονο. Τώρα έρχεται η σειρά στο δεύτερο ημίχρονο.  Στο δεύτερο ημίχρονο βάζει ο Θωμάς το γκολ «Βάλτο άλλο γκολ …Βάλτο άλλο γκολ… Κλένια θυμίσου ..Η νίκη είναι δική σου» .Ο Φάβας διώχνει το λεωφορείο. Πήγαν τα παιδιά από τα Εξαμίλια στην Κόρινθο με τα πόδια γιατί πλήρωσε ο Πρόεδρος τον διαιτητή Τέλος πάντων είχαμε ευτράπελα και διασκεδάζαμε. Στο Μπερμπάτι είχαμε πάει εκεί, είχαμε παίξει στο Ξυλόκαστρο στη Νεμέα με όλες τις ομάδες. Εκείνες που είχαμε του χεριού μας ήταν ο Σολωμός ο Άγιος Βασίλης.

 ΤΖΕΝΗ: Ξέχασες να πεις όταν κάναμε την ομάδα το πρώτο παιχνίδι δεν θυμάμαι ήταν φιλικό ή πρωτάθλημα φάγαμε 11 γκολ στο Λουτράκι στον Ερμή. Στενοχωρήθηκαν τα παιδιά. Σκάσανε. Μου λέει ο Μήτσος Τραβά μπροστά στο λεωφορείο να σταματήσουμε τον Ισθμό να κεράσουμε τα παιδιά .Λοιπόν το ακούει ο Ζέπος άρχισε διαμαρτυρία. «Γιάννη σουτ» του λέει ο Μήτσος. «πληρώνεις τίποτα;…όχι… μη μιλάς. Παιδιά κατεβείτε κάτου και πάρτε ότι θέλετε»…«ρε Μπαρμπα Χάσαμε»…«και θα χάσουμε και θα κερδίσουμε τώρα ξεκινήσαμε Το λαχείο δεν το πετυχαίνουν όλοι»
Κατέβηκαν τα παιδιά πήραν μία πορτοκαλαδίτσα. Αλλά ήσαν υπάκουα τα παιδιά… πολύ υπάκουα.

  Λοιπόν ξένους είχαμε τον Βαμβακούλα από το Αγιονόρι. Σκούπας λεγότανε. Το Μερίκα. Λιμνιάτης. Είχε πάρει η γυναίκα από δω. Είχαμε δυο-τρεις Όχι ότι ήταν ξένοι
Θεωρούσαμε δικοί μας. Είχαμε καλή ομάδα και παίζαμε και καλά. Λοιπόν κόσμος; .. γεμάτο το γήπεδο… γεμάτο το γήπεδο 150 άτομα 200. Και επίσης άκοuγανε τα παιδιά. Τους φώναζα εγώ απέξω γιατί ο προπονητής πρέπει να φωνάζει. Άμα δεν φωνάζει ξεχνιέται το παιδί. έφευγε το back μαρκάριζε μέχρι κάτω από τη σέντρα και χάζευε, κοίταγε την μπάλα. «Γύρισε στη θέση σου». Λοιπόν πήγαιναν πολύ καλά τα παιδιά. Μετά από τόσα χρόνια με βρίσκει τώρα ο Θύμιος του Σινάνου μου λέει «ρε σε θυμάμαι τι ήσουνα ρε». Χτυπάω ένα φάουλ πάνω στη μεγάλη περιοχή, ήταν ο Γιάννης της Καλιόπης τερματοφύλακας και εγώ το μισό τέρμα το έπιανα πάντα.Του έλεγα του Γιάννη από κει εσύ από δω εγώ. Όπου τούλεγα έπιανε γιατί ήτανε κοντός ο φουκαράς. Έπρεπε να κάτσει μέσα στη μέση και δεν έφτανε ύστερα. Βγάλαμε τερματοφύλακες «Αλφα». Ο κόσμος στήριξε την ομάδα.. πολύς κόσμος. Μετά βγάλαμε μπερέδες την άλλη χρονιά τα χρώματα της ομάδας. Φανέλες. Πήραμε δώρο από τη Fiat 16 φόρμες της φοράγανε και στις ελιές. Πολύ ωραίες στολές ακόμα κυκλοφορούν. Ήσαν υπάκουα τα παιδιά. Εμείς είμαστε οι παλιοί που αρχίσαμε να υποχωρούμε. Ο Αντρέας ο Κασιμάκης, ο Θύμιος, ο Σινάνος, ο Μίμης ο Μαρδίκης έπαιζε μπάλα και ο Αντρέας ο αδερφός του, τα Σπυρογιαννάκια .

ΕΡ: Δεν θυμάμαι με ποια ομάδα παίζαμε και ο Μίμης ο Μαρδίκης  έβαλε γκολ από την σέντρα γιατί είδε τον τερματοφύλακα τραβηγμένο και του τράβηξε ένα σουτ…»

ΔΗΜ. Ακούγανε τα παιδιά ακούγανε, όλοι ακούγαμε, όλοι ακούγαμε γιατί άμα δεν ακούγαμε…Παίζαμε με την Βικτώρια από την Πλατεία Βικτωρίας στην Αθήνα, παίζαμε πρωτάθλημα εδώ, γιατί είχε δηλώσει εδώ.

Πέντε, δέκα, είκοσι οικογένειες από την Πλατεία Βικτωρίας είχαν φτιάξει εδώ στο Καλαμάκι σπιτάκια και είχαν φτιάξει ομάδα και την είχαν βάλει με μας και την είχαν δηλώσει την Κόρινθο και παίξαμε. Αυτή με γιατρούς με.. με… με… Και τους νικήσαμε.

ΕΡ: Το γήπεδο είπες ότι ήταν ελιές;

ΔΗΜ. ‘Όλα ελιές και γκορτσιές ήσαν εκεί πέρα που ήταν του Καραντωνίδη το σπίτι.

ΕΡ: Το σχολείο προϋπήρχε του γηπέδου;

ΔΗΜ: Ναι… ναι… ναι το σχολείο υπήρχε και το σχολείο υπήρχε και ήταν κτίριο!!!. Tζάμπα το γκρεμίσαμε. Eίχε δύο αίθουσες μεγάλες και το γραφείο. Λοιπόν και τι έγινε; …τι έγινε;… Τέλος πάντων .

ΕΡ: Μετά έγινε η διαμόρφωση αυτού του χώρου;

ΔΗΜ: Στο μετά. Η Τζένη ήταν πρόεδρος. Ο αντιπρόεδρος και γενικός αρχηγός δεν είπαν ούτε μια βρισιά και ούτε ήρθανε με το τσιγάρο στη δουλειά .

ΤΖΕΝΗ: Το 1981 την πρώτη χρονιά, πρωταθλήτρια, ανεβήκαμε κατηγορία με μένα πρόεδρο ξεκίνησε το γήπεδο με χώμα και με μένα έγινε με χορτάρι και ήτανε ίσαμε το δρόμο επάνω, κάτω είχε τα βάτα.

ΔΗΜ:  Το γήπεδο ήταν με χώμα σηκώνομαι εγώ και πάω στο νομάρχη τον Σταυρόπουλο, του λέω «θέλω να φτιάξω ένα γήπεδο, έχουμε ομάδα και θα σπάσουμε κάνα πόδι ( φωνές ο νομάρχης) μη φωνάζεις». Είχα και αβάντες αλλού. Τέλος πάντων και μου κόβει την άμμο και όλα αυτά, αλλά θα περνάγανε μέσω της κοινότητας. Ήταν υποχρεωμένος ο Μαρίνος να τα δώσει τα λεφτά να πληρώσω, του ρίξαμε χωματερή άμμο το στρώσαμε φτιάξαμε τα δοκάρια κάναμε ράναμε και το φτιάξαμε γηπεδάκι ωραίο, περίφραξη και παίζαμε σε δικό μας. Μετά στη συνέχεια τόβαλε στο πρόγραμμα η Τζένη τους έπεσε και από κοντά και με λίγο ψευτοκλάματα και με λίγο πίεση, ήταν και άνθρωπος συμπαθητικιά… το φτιάξαμε τώρα όπως είναι.

ΤΖΕΝΗ:  Είχαμε καλούς παίκτες τότε Γιώργο καλά παιδιά. Αν εξαιρέσεις κάνα-δυο που είχανε έτσι λίγο νεύρο, να μην τα ονομάζουμε τα παιδιά, ήσανε ο Παπουτσάκης πρώτος παίκτης, παιδί με φιλότιμο .0 Μήτσος ήταν προπονητής άμα φώναζε «Θωμά» «ε μπάρμπα, Παναγιώτη» «ντάξι ντάξι» Ο Καλαράς ο Παναγιώτης φιλότιμο παιδί, ο Κατσάς ο Χρήστος, πάνω ο Καράμπελας, ο Καράμπελας ωραίος παίκτης ο Τάσος ,πολύ ωραίος παίκτης, ο Κουσκουνάς.

ΕΡ:  Ο Κουσκουνάς ο άλλος, δεν παίζει τώρα στη Δόξα Δράμας;

ΤΖΕΝΗ: Ναι, Ναι στην Δόξα Δράμας.

ΔΗΜ:  Άκου να δεις Λοιπόν με τον Κουσκουνά το Χρήστο. Παίζαμε κύπελλο με την καλύτερη ομάδα του Κιάτου. Πέλοπας Κιάτου. Α κατηγορία είχαμε τον Θανάση τον Δουβή προπονητή, πήραμε προπονητή ύστερα. Λοιπόν λέει ο Θανάσης «θέλω ένα παιδί να υπακούει», του λέω «τον Κουσκουνά» «Έλα εδώ ρε του λέει, αγκαζέ θα τον πηγαίνεις εκείνον εκεί. Πιάστο αναγκαζέ έτσι, τι θα σου κάνει. Θα σφυρίξει ένα φάουλ του διαιτητής μη φοβάσαι». Και τον καλύτερο παίκτη τον ξετίναξε. Ήρθαμε στα πέναλτι. Μόλις ήρθαμε στα πέναλτι βλέπω τους παίκτες λακάγανε να κρυφτούνε «που πάτε ρε» λεει «εγώ δεν βαρώ πέναλτι, εγώ δεν βαρώ πέναλτι» «Ρε μη φοβόσαστε ρε να σας πάρει ο διάτανος ΤΖΕΝΗ:  Αφού φτάσαμε εδώ καλά ήτανε.

ΔΗΜ: Χτυπήσανε, μπήκαν τα τέσσερα μέσα και του Γιάννη του Μαντζιώρου πήγε στον ουρανό. Δεν πειράζει .. και του λέγανε «Α ρε Μάριε Μάριο το λέγανε Α ρε Μάριε σήμερα τι είχες ρε» ,»τι να ρε, το κωλόπαιδο, δεν τόδες; με βούταγε αγκαζέ λες κα μ' ειχε γκόμενα σαν μελίγκρα μου κόλησε απάνου» Είχαμε ωραίες στιγμές. Οι τερματοφύλακες σαν τον Βαγγέλη τον Κορδώση του Μιχάλη, τον Μπακλώρη τον Ανδρέα, τον Γιάννη της Καλλιόπης και το Χρήστο το Σκούρτη.

ΤΖΕΝΗ:  Και ο Λιάρας της Λίτσας ο άνδρας.

ΔΗΜ: Καλά ο Λιάρας ύστερα έφυγε, ήταν νευρόσπαστο, δεν άκουγε, ότι ήθελε έκανε, ήσαν καλά παιδιά. Έπαιζε ο Ντίνος του Κουτούπη, έπαιζε ο Αντρέαςο Μαρδίκης ,τα Σπυρογιαννάκια ο (Παπουτσάκης εκ των υστέρων με την Τζένη πρόεδρο).

ΕΡ :Οι αμοιβές, ας το πούμε μέχρι το 80 και μετά, σαν παιδιά πέρνανε κάτι, πέρνανε χαρτζιλίκι σαν παιδιά;

ΔΗΜ: Τίποτα… τίποτα .Όχι όχι. Θεληματικά τα κέρναγα εγώ. Δεν είχαμε. Ούτε ζητήσανε ποτέ τα παιδιά τίποτα.

ΤΖΕΝΗ:  Τους κακοφαίνοτανε όταν μερικές φορές που ερχόσαν τα ξένα και δεν ερχόσαν και στην προπόνηση και τα βάζανε μέσα και τα πλήρωνε κιόλας. Δεν πληρώναμε τους ξένους απλώς τα εισιτήρια.

ΕΡ: Μετέπειτα πήρατε προπονητή, ο προπονητής τη σήμερον ημέρα αμείβεται; παίρνει κάτι;

ΔΗΜ: Ναι σήμερα αμείβεται πολύ καλά Τότε αμειβόταν, αλλά όχι .Του δίναμε εμείς κάνα δοχείο λάδι, ΤΖΕΝΗ:  Τώρα παίρνουν καλούς προπονητές.

ΕΡ:  Τώρα παίρνεις ένα προπονητή πόσα θα πάρει αυτός ο προπονητής στην Κλένια;

ΤΖΕΝΗ: Εγώ να σου πω κατά τη γνώμη μου 2000, δεν θα πάρει, παραπάνω;

ΔΗΜ: Για όλη τη σεζόν;

ΤΖΕΝΗ: . Ναι,

ΔΗΜ. Παραπάνω...

ΕΡ:  Με τον μήνα, με τη σεζόν πληρώνεται ;

ΤΖΕΝΗ:  Με τη σεζόν, με τη σεζόν.

ΔΗΜ: Θέλει  ο παρατηρητής 50ευρώ.

ΤΖΕΝΗ: Όχι, 20 ευρώ.

ΕΡ:  Αυτά τα χρήματα κόβονται από τη Γενική Γραμματεία ε;

ΤΖΕΝΗ:  Νομίζω ότι πρέπει να κόβονται και από τη Γενική Γραμματεία.

ΔΗΜ: Έχουμε εισιτήρια σφραγισμένα από κάτω.

ΤΖΕΝΗ: Ναι και σφραγισμένα εισιτήρια και εν τω μεταξύ μέχρι πρόσφατα, τώρα πριν βγούμε, γιατί πλήρωνα και εγώ τότε πληρώνανε οι γονείς 50 το μήνα. Εγώ έδινα 30 το μήνα και είμαστε πολύ τέτοιοι που δίναμε 30 και άλλοι 50. Τώρα τούτη χρονιά που πέρασε κάνα-δυο, τώρα βάζουνε οι γονείς κάργα. Όλοι οι γονείς που παίζουν τα παιδιά τους, το χέρι στην τσέπη και τους κόβει και ο Συνεταιρισμός' κάτι. Τώρα το πόσα κόβει ακριβώς δεν ξέρω και τους δίνει και ο Δήμος κάτι.

ΔΗΜ: Ναι και ο δήμος σύμφωνα με την κατηγορία που είσαι τους δίνει ο δήμος ένα ποσό. Τίποτα. Σημασία έχει ότι η Κλένια έχει καλούς ανθρώπους γενικά, μικρούς και μεγάλους. Σέβονται. Δεν είχαμε μαλώσει ποτέ στο γήπεδο μας, δεν είχαμε μαλώσει ποτέ στα ξένα γήπεδα,… δεν είχαμε μαλώσει.

ΤΖΕΝΗ:  Όχι και προχθές που κάναμε το 'τουρνουά για πρώτη ομάδα είπε «Συγχαρητήρια στην ομάδα της Κλένιας» ο διαιτητής, «είναι από τις καλύτερες ομάδες». 

Παραθέτουμε μέρος της ηχογράφησης (τελευταίο 5λεπτο) της συζήτησης 13-6-2018.