Ο συγχωριανός μας, Ντίνος Κορδώσης, συμμαθητής και παιδικός φίλος του
Τάσου, γράφει το παρακάτω ύστατο χαιρετισμό και στερνό αντίο στον Τάσο
Γκαλγκούνη (ιδρυτικό μέλος του Πολιτιστικού Συλλόγου Κλένιας και φανατικό στέλεχος της
Θεατρικής Ομάδας, που έφυγε από κοντά μας)...
(Για τον Τάσο μας,
που έφυγε με μια διακριτικά σιωπηλή κραυγή)
Ένας ρόλος που εγκαταλείφθηκε, ένας ρόλος παραπονεμένος φίλε Τάσο. Εκείνος του αφοσιωμένου αμαξά που ορφάνεψε. Ο ρόλος σου στη ζωή ετούτη τελείωσε τη μέρα της πρεμιέρας. Ήθελες άραγε να μας δείξεις πόσο σημαντικό ήταν για σένα το θέατρο; Πόσο αβάσταχτο ήταν για σένα να μην ολοκληρώσεις τη συμμετοχή σου μια ακόμα φορά; Ήσουνα φίλος, συμμαθητής, σύντροφος στα παιχνίδια. Εργατικός, φρόνιμος, ειρηνικός, ο Νέστωρ της παρέας. Δε θα ξεχάσω τον όμορφο ανταγωνισμό μας για το ποιος θα λύσει πρώτος την κάθε άσκηση της Γεωμετρίας, τους περιπάτους στη Μουσκουφίτσα στις εξετάσει του Ιουνίου, που ρίχναμε το βιβλίο να μας φανερώσει η Παναγιά τα «θέματα» στα μαθήματα, που δεν ήταν αρκετά ενδιαφέροντα για μας, ώστε να τα μελετήσουμε αρκούντως. Θυμάμαι τη νωχελική συντροφική επιστροφή απ’ το γυμνάσιο τα μεσημέρια. Την όμορφη γλυκιά επιστροφή που μοιραζόμαστε. Και κείνη την κουκουβάγια σου πόσο την πρόσεχες! Την είχες πάντα σαν καινούργια. Ήταν η θέση σου αδειανή τις δυο τελευταίες φορές στη συνάντηση των συμμαθητών. Η αξιοπρέπειά σου δεν επέτρεπε να φορτώνεις τους άλλους με τα προβλήματά σου. Το πέρασμά σου απ’ τη ζωή φίλε Τάσο, ήταν η επιτομή της καλοσύνης και της αξιοπρέ- πειας σε οικογενειακό και κοινωνικό επίπεδο. Τις στιγμές, που συνειδητοποιεί κανείς ότι άφησε τη ζωή ένα φιλικό του πρόσωπο, εφορμούν οι θύμισες και μεγεθύνουν την απώλεια. Πόσο μάλλον όταν χάνει έναν δικό του άνθρωπο. Είθε λοιπόν να δίνει ο Θεός στους δικούς σου δύναμη, εγκαρτέρηση και παρηγοριά. Είθε ένας ουράνιος θίασος να σε περιμένει, για να ερμηνεύσεις το ρόλο που εγκατέλειψες και να συνεχίσεις αυτό που τόσο αγαπούσες και τόσο εμπνευσμένα κι όμορφα ήξερες να κάνεις. Όσο για μένα; Μακάρι όταν ακολουθήσω και εγώ με την σειρά μου, να μου δινόταν το πλεονέκτημα να έχω ένα θεατρικό διάλογο μαζί σου.
Καλό σου ταξίδι φίλε μου!
(Σ.Σ. Οι θεατρικές παραστάσεις 3&4 Ιαν. αναβάλλονται. )
Ένας ρόλος που εγκαταλείφθηκε, ένας ρόλος παραπονεμένος φίλε Τάσο. Εκείνος του αφοσιωμένου αμαξά που ορφάνεψε. Ο ρόλος σου στη ζωή ετούτη τελείωσε τη μέρα της πρεμιέρας. Ήθελες άραγε να μας δείξεις πόσο σημαντικό ήταν για σένα το θέατρο; Πόσο αβάσταχτο ήταν για σένα να μην ολοκληρώσεις τη συμμετοχή σου μια ακόμα φορά; Ήσουνα φίλος, συμμαθητής, σύντροφος στα παιχνίδια. Εργατικός, φρόνιμος, ειρηνικός, ο Νέστωρ της παρέας. Δε θα ξεχάσω τον όμορφο ανταγωνισμό μας για το ποιος θα λύσει πρώτος την κάθε άσκηση της Γεωμετρίας, τους περιπάτους στη Μουσκουφίτσα στις εξετάσει του Ιουνίου, που ρίχναμε το βιβλίο να μας φανερώσει η Παναγιά τα «θέματα» στα μαθήματα, που δεν ήταν αρκετά ενδιαφέροντα για μας, ώστε να τα μελετήσουμε αρκούντως. Θυμάμαι τη νωχελική συντροφική επιστροφή απ’ το γυμνάσιο τα μεσημέρια. Την όμορφη γλυκιά επιστροφή που μοιραζόμαστε. Και κείνη την κουκουβάγια σου πόσο την πρόσεχες! Την είχες πάντα σαν καινούργια. Ήταν η θέση σου αδειανή τις δυο τελευταίες φορές στη συνάντηση των συμμαθητών. Η αξιοπρέπειά σου δεν επέτρεπε να φορτώνεις τους άλλους με τα προβλήματά σου. Το πέρασμά σου απ’ τη ζωή φίλε Τάσο, ήταν η επιτομή της καλοσύνης και της αξιοπρέ- πειας σε οικογενειακό και κοινωνικό επίπεδο. Τις στιγμές, που συνειδητοποιεί κανείς ότι άφησε τη ζωή ένα φιλικό του πρόσωπο, εφορμούν οι θύμισες και μεγεθύνουν την απώλεια. Πόσο μάλλον όταν χάνει έναν δικό του άνθρωπο. Είθε λοιπόν να δίνει ο Θεός στους δικούς σου δύναμη, εγκαρτέρηση και παρηγοριά. Είθε ένας ουράνιος θίασος να σε περιμένει, για να ερμηνεύσεις το ρόλο που εγκατέλειψες και να συνεχίσεις αυτό που τόσο αγαπούσες και τόσο εμπνευσμένα κι όμορφα ήξερες να κάνεις. Όσο για μένα; Μακάρι όταν ακολουθήσω και εγώ με την σειρά μου, να μου δινόταν το πλεονέκτημα να έχω ένα θεατρικό διάλογο μαζί σου.
Καλό σου ταξίδι φίλε μου!
(Σ.Σ. Οι θεατρικές παραστάσεις 3&4 Ιαν. αναβάλλονται. )
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου