Έμβολιασμός

    Να ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα από την αρχή. Δεν αναφερόμαστε στον εμβολιασμό των ανθρώπων. Θα αναφερθούμε στο μπόλιασμα ή στο κέντρωμα, που λέμε και ξέρουμε καλύτερα, των δένδρων. Είναι η γνωστή τεχνική μέθοδος που γίνεται η μεταμόσχευση ενός μέρος ενός φυτού σε άλλο φυτό .
   Λίγα λόγια εγκυκλοπαιδικά. Το κέντρωμα γίνεται για να αλλάξουμε - μετατρέψουμε ένα δέντρο σε άλλο χωρίς να ξαναφυτέψουμε από την αρχή. Έτσι βελτιώνεται ή μεταβάλλεται η ποιότητα του καρπών και επιταχύνεται η καρποφορία. Μπορεί το νέο δέντρο να αντέχει περισσότερο σε ασθένειες ή κτηματολογικές συνθήκες ή να εξοικονομείται χώρος λόγω μεγέθους. Ακόμη διατηρούνται παραδοσιακές ποικιλίες ή  αλλάζει η  ποικιλία. Και φυσικά δεν πρέπει να υποτιμούμε τα οικονομικά οφέλη. Γρήγορη παραγωγή θα δώσει γρήγορα έσοδα, ποιοτική παραγωγή θα δώσει καλύτερες τιμές, δέντρα ανθεκτικά θα έχουν μειωμένο κόστος καλλιέργειας ενώ ακόμη γίνεται εκμετάλλευση-χρησιμοποίηση υπαρχόντων δέντρων αντί να γίνονται έξοδα για αγορά νέων κτλ.
   Το κέντρωμα σήμερα ουσιαστικά δεν υφίσταται. Μόνο περιορισμένα σε κάποιους κήπους ή μεμονωμένα άγρια δέντρα σε κάποιο χωράφι που φύτρωσαν μόνα τους (αγριελιές, γκορτσιές, αμυγδαλιές κτλ.) Και φυσικά το κέντρωμα γίνεται από κάποιους γνώστες του αντικειμένου γιατί πρέπει να ομολογήσουμε ότι το κέντρωμα απαιτεί ιδιαίτερες γνώσεις και εμπειρία για να είναι επιτυχές και ήταν λίγοι στα χωριά που τα κατάφερναν επιτυχώς.
   Αφορμή για την ανάρτηση, μας έδωσε το παρακάτω πρακτικό της Κοινότητας Κλένιας με το οποίο λαμβάνεται απόφαση για την προστασία των “εμβολιασμένων” δένδρων εν έτει 1950.

Φωτοαντίγραφα από το Βιβλίο Πρακτικών Κοινότητος Κλένιας; (Γενικά Αρχεία του Κράτους, Τμήμα ΓΑΚ Κορινθίας)

                                              

                                                      Πράξις 27

Ἐν Κλένια σήμερον την 4 τοῦ μηνός  Ἰουνίου 1950 ἔτους ἡμέραν τῆς ἐβδομάδος Κυριακήν και ὥραν  6 μμ και ἐν τῶ Κοινοτικῶ Καταστήματι κατόπιν ἐγράφου προσκλήσεως τοῦ Προέδρου τῆς κοινότητος γενομένης κατά τους ὁρισμούς τοῦ ἄρθρου29 τοῦ Κ.Ν.Α.Κ συνῆλθεν  εί συνεδρίασιν Το Κοινοτικὀν Συμβούλιον Κλένιας παρόντων ἀπάντων τῶν  μελῶν αὐτοῦ προς συζήρησιν και λῆψιν ἀποφάσεως ἐπί τῶν κάτωθι θεμάτων ἅτινα περιείχοντο και εἰς τήν νομίμως κοινοποιθεῖσαν ὐπ’ ἀριθ 206/25-5-50 πρόσκλήσίν του ἤτοι:

1)

2)

..

5) Περί ἀπαγορεύσεως Βοσκής ἐν τῆ θέση Ξερόκαμπος

..

………………………………………………………………………………………………………………

                                                       Πράξις 31

ἐπί τοῦ ε΄ θέματος: Προκειμένου να προστατευθῶσι τά ἐξευγενισθέντα δι’ἐμβολιασμού ἄγρια δένδρα ἐν τῆ θέση ξερόκαμπος, ἀνάγκην ὅπως ἀπαγορευθεί ἡ βοσκή τῶν ἐν λόγω ἀγρῶν δι’ αἰγοπροβάτων και παρακαλείται το Συμβούλιον ὅπως ἀποφανθεῖ σχετικῶς.

                                Το Κοινοτικόν Συμβούλιον  ἀκούσαν τήν εἰσήγησιν

           τοῦ κ Προέδρου                          ἀποφαίνεται

                  Θεωρεί ὡς ἀπαγορευμένην την ὡς ἄνω τοποθεσίαν και συγκεκριμένως ἅπαντες τους ἀγρούς ἐντός τῶν όποίων ἐγένετο ἐμβολιασμός ἀγρίων δένδρων και ἀπαγορεύει την βοσκήν δι’αἰγοπροβάτων ἐπιτρεπομένης μόνον κατόπιν ἐγγράφου συγκαταθέσεως τῶν ἰδιοκτητῶν

………………………………………………………………………………………………………….

Ἐγένετο, ἀπεφασίσθει και ὑπεγράφει παρά πάντων

ὁ Πρόεδρος                                                             Τά Μέλη

     Όπως γνωρίζουμε, την εποχή εκείνη δεν υπήρχαν τα σημερινά φυτώρια όπου αγοράζουμε ότι δένδρο επιθυμούμε. Το κέντρωμα ήταν ο μοναδικός τρόπος μετατροπής των αυτοφυών αγρίων δένδρων σε ωφέλημα και να αυξήσουν το εισόδημά τους. Και γιατί ειδικά στον Ξερόκαμπο; Ο Ξερόκαμπος μέχρι και την δεκαετία του 50 ήταν πράγματι ξερός κάμπος. Δεν υπήρχε νερό. Ήταν ένας κάμπος ξερικός και άνυδρος. Μετέπειτα έγιναν οι πρώτες γεωτρήσεις και άλλαξε το τοπίο,( θα αναφερθούμε σ’ αυτό σε μελλοντική μας έρευνα). Στα χωράφια έσπερναν δημητριακά και ψυχανθή. Υπήρχαν όμως αμέτρητες αυτοφυείς γκορτσιές και κάπου κάπου αμυγδαλιές σε αντίθεση με την σημερινή εποχή που δεν υπάρχουν γκορτσιές ούτε για δείγμα. Οι γκορτσιές φυτρώνουν και αντέχουν σε σκληρά άγρια εδάφη και άνυδρες περιοχές. Έτσι το μεγαλύτερο ποσοστό κεντρώματος αφορούσε της γκορτσιές, που τις μετέτρεπαν από άγρια δένδρα σε αχλαδιές και ήταν ευρέως διαδεδομένο στα χωριά. (αγριελιές δεν υπήρχαν στον Ξερόκαμπο). Προφορικά μας έχει μεταφερθεί ότι κατά την περίοδο της δικτατορίας οι αγροφύλακες είχαν εντολή να κεντρώνουν τα άγρια δέντρα ιδίως της γκορτσιές και τις αγριελιές. Επειδή η γκορτσιά είναι δένδρο αντοχής και αντέχει πολλά χρόνια, έλεγαν στα χωριά «αν έχεις μια γκορτσιά, έχεις ρίζα για δένδρο ζωής».

Σέκιο (τέσσα).

   Ο τίτλος της ανάρτησης θα ξαφνιάσει πολλούς. Δύο λέξεις άγνωστες που δεν υπάρχουν σε κανένα λεξικό και στο διαδίκτυο που εξερευνήσαμε.
   Στις λέξεις τοπικού χαρακτήρα που και εμείς καταγράψαμε και αναρτήσαμε http://klenia-gr.blogspot.com/2020/07/blog-post.html δεν τις είχαμε συναντήσει και φυσικά πρέπει να τις εντάξουμε.
Οι λέξεις χάθηκαν μαζί με το αντικείμενο που εκφράζουν,
   Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Η Κλένια μέχρι και την δεκαετία του 60 είχε μεγάλες εκτάσεις από αμπέλια.
Περιοχές όπως Βατιάς, Καμαρέτα, Φλεβάρη, Αλωνάκια. Πιστρατού, Αμπελάκια κτλ. έβγαζαν μεγάλες ποσότητες σταφυλιών και κατά συνέπεια μούστο και κρασί. Σε μελλοντική ανάρτηση μας θα γράψουμε για τους αμπελώνες, την φύλαξή τους, τον τρύγο, την φορολογία κτλ
Η φυλλοξήρα ήταν η ασθένεια που τα κατέστρεψε και η επαναφορά της αμπελοκαλλιέργειας με άλλα κλήματα αντοχής δεν έγινε ολοκληρωτικά, γιατί καλλιέργειες στράφηκαν σε άλλα δέντρα, οπωροκηπευτικά κτλ.
   Μεταξύ των αντικειμένων-δοχείων, που χρησιμοποιούσαν οι παραγωγοί για τη μέτρηση της ποσότητας του μούστου, αλλά και την μικρομεταφορά του ήταν λοιπόν το σέκιο. Σταμάτησε η παραγωγή μούστου σταμάτησε και η χρησιμοποίηση του σεκίου.
Όταν ξανάρχισε κάποια αμπελοκαλλιέργεια, είχαν βγει στην αγορά άλλα δοχεία μεταλλικά, πλαστικά κτλ. ενώ είχε αλλάξει και η μονάδα μέτρησης.
   Το σέκιο λοιπόν ήταν μεταλλικό δοχείο μονάδας μέτρηση της μάζας και η χωρητικότητά του ήταν 6 οκάδες.
Η οκά ήταν η μονάδα μέτρησης μάζας πριν αντικατασταθεί από το κιλό και ισούται με 1.282 γραμμάρια. Καταργήθηκε επισήμως στις 1-7- 1959.
Για αρκετά χρόνια μετέπειτα χρησιμοποιήθηκε όμως ανεπισήμως, μέχρι να εξοικειωθεί ο κόσμος στην νέα μονάδα μέτρησης, το κιλό.
   Ερευνώντας τα αρχεία της Κοινότητος Κλένιας βρήκαμε μία επίσημη καταγραφή του σεκίου και κρίναμε σωστό να την δημοσιοποιήσουμε σαν μοναδική αναφορά στο σκεύος- αντικείμενο.
Διαβάζουμε στο πιο κάτω πρακτικό, πως στις 12 οκτωβρίου 1940 η Κοινότητα αποφασίζει την κατάργηση των υπαρχόντων εφθαρμένων σε σεκίων ή τέσας όπως φαίνεται να είχε και δεύτερο τοπικό όνομα και αντικατάσταση με καινούργια μέσω δημοπρασίας.

Σημείωση 1. Η Κοινότητα φρόντιζε εγκαίρως ώστε την επόμενη χρονιά να υπάρχουν καινούργια σέκια.

2. Η Κοινότητα είχε αποφασιστικό ρόλο όπως και η αστυνομία.

3. τον ίδιο μήνα αργότερα (Οκτώβριος) άρχισε ο Β΄ παγκόσμιος πόλεμος και η Ελλάδα βγήκε στον πόλεμο.

4. Άλλο μέτρο μέτρησης του μούστου ήταν η μπότσα= 2 οκάδες

5. Την λέξη την συναντήσαμε μόνο στο λεξικό Λευκάδας με τα τοπικά γλωσσικά ιδιώματα
Λευκαδίτικο λεξικό ΛΕΞΙΚΟ ΠΑΝΤΑΖΗ ΚΟΝΤΟΜΙΧΗ αλλά με γενικότερη σημασία σαν μέτρο χωρητικότητας υγρών, ο σίσκλος, αλλά και με διαφορετική αντιστοιχία χωρητικότητας
6 σίσκλοι = 1 βαρέλλα= 52 οκάδες
1 σίσκλος = 22 καρτούτσα
1 καρτούτσο =144 δράμια= 462 γραμμάρια 

Σημ. Εδώ πρέπει να σημειώσουμε ότι το καρτούτσο σύμφωνα με τα λεξικά είναι εκ της ονομασίας το τέταρτο ( quarto) της μονάδας δηλαδή 100 δράμια=320 γραμμάρια. Το σκεύος μετεξελίχθηκε με την ισοδυναμία του κιλού και έγινε με χωρητικότητα 250 γραμμάρια.

7. Το καρτούτσο αναφέρεται στην Νάξο σαν μονάδα μέτρησης λαδιού

Διαβάστε ιστορία….

Φωτοαντίγραφα από το Βιβλίο Πρακτικών Κοινότητος Κλένιας: (Γενικά Αρχεία του Κράτους, Τμήμα ΓΑΚ Κορινθίας)

Πράξις 43

Ἐν Κλένια σήμερον τἠν 12^ην του μηνός 8/βρίου ἔτους 1940 ἡμέραν 
Σάββατον και ὥραν 7ην μ.μ. Ἡ Δ.Ε. συνελθούσα κατόπιν τῆς ὑπ’ 

ἀριθ. 286 προσκλήσεως τοῦ κ. Προέδρου προς συζήτησιν και ἀπόφασιν 

ἐπί τῶν ἑξῆς θεμάτων .

1^ον) Περί καταργήσεως σέκιου (τεσσας)

2^ον) Ἐπιβολής φόρου ταγαρελαίου (μούργας)

                   Γενομένης ἀπαρτίας ὁ πρόεδρος ἀνακαινεῖ τἀ ἀνωτέρω

Θέμα α΄ Θέμα  ἤτοι περί καταργήσεως σέκιου (τεσας) ἐκθέτων τά ἑξῆς

              ότι καταργεί ἅπαντα τα ὑπάρχοντα παλαιά μουστόμερα (σέκια 

              τέσες) ἀκατάλληλα διότι παρατηρήθη είς πλεῖστα όσα 

              ἐξ αὐτὠν ἐλλείψεις. ἄλλα μέν μικρά ἀλλά μικρά καί ἄλλα 

              ἐφθαρμένα. Ἵνα δέ ἅπαντα εἵναι ὁμοιόμορφα καί τῆς αὐτῆς 

              χωριτικώτητος, δηλαδή τῶν (6) ὀκάδων μούστου καλόν εἶναι

              ίνα ἡ Κοινότης προβεῖ είς τήν παραγγελίαν τοιούτων μουστομέτρων 

              καί κατόπιν αίτήσεως τῶν μουστοπαραγωγών οἶτινες ἔχουν ἀνάγκην

              τούτων. Ἡ δέ παραγγελία θα γίνει κατόπιν μειοδοτικής 

              δημοπρασίας ἀφού συμπληρωθεί ἔνας ἀριθμός αἰτούντων.

                                  Ἡ Δ.Ε. ἀκοῦσαν τήν είσἠγησιν τοῦ κ. Προέδρου                                                                                               ά π ο φ α ί ν ε τ α ι

               δέχεται τήν πρότασιν τοῦ κ. Προέδρου ὡς νόμιμον καί συμφωνεί 

               είς τήν κατάργησιν τῶν μουστομέτρων πλήν ἐκείνων τά ὁποία 

               θά εὐρεθῶσι κατάλληλα και τῆς αὐτῆς χωτιτικώτητος πρός ἐκείνα 

               που ἡ Κοινότης θά ἔχει παραγγείλει καί άφού σφραγισθούν

               παρά τῆς Ἀστυνομίας κ΄ Κοινότητος

Θέμα β΄..........................................................................................................................

              .........................................................................................

                            Ἐγένετο ἀπεφασίσθη καί ὑπεγράφη παρά πάντων ὡς ἀκολούθως

                                           Ἡ Διοικοῦσα Ἐπιτροπή

ὁ Πρόεδρος                                                                        τά Μέλη

                  Δήμας                                                                                Κορδώσης

                                                                                                     Σιαπκαράς

Κλενιάτικες ιστορίες: Ο μαρτυριάρης.

 Γράφει ο Ντίνος Κορδώσης

   Για το Σταύρο το Χριστέα, οι μέρες που δεν εύρισκε μεροκάματο και δεν είχε να κάνει τίποτε γύρω εκεί στο σπίτι ήταν, οι χειρότερες. Λεφτά για να πάει στον καφενέ δεν του περίσσευαν κι αν ήταν κι ο καιρός βροχερός ;  Ε, τότε μια λύση του απόμενε, να πάει να βρει το Γιάνναρο, τον μοναδικό άνθρωπο που τον ανταγωνιζόταν στο χωριό στην αφέλεια, για να παίξουνε μονά ζυγά ή καμιά εξάρα ντρίλια.
   Τούτος ο Γιάνναρος ήταν ένας κοντόχοντρος  ξανθομπάμπουρας με κόκκινα μάγουλα και μαλλί σαν του σκαντζόχοιρου. Όλο ζαβολιές έκανε στο παιχνίδι κι όλο άρπαζε καμιά καρπαζιά απ’ το Σταύρο  τις λίγες φορές που τον χαμπάριαζε. Σήμερα όμως δεν είχαν όρεξη για τίποτα. Η βροχή είχε σταματήσει, αλλά ο καιρός ήταν σκουντούφλης, βαρύς κι ασήκωτος. Έκαναν κάποιες γύρες στ’ αλώνια μπας και ξεκίνησαν τ’ αποκριάτικα ξεφαντώματα, μα στάθηκαν άτυχοι γιατί το Πάσχα θα έπεφτε αργά τούτη τη χρονιά και θ’ αργούσε ακόμα ν’ ανοίξει το τριώδιο. Ακόμα και τα παιδόπουλα που βγαίναν για παιχνίδι στ’ αλώνι της Παναγιάς, είχαν φαίνεται λουφάξει στο παραγώνι. Πήρε να βραδιάζει και είπαν να κινήσει ο κάθε κατεργάρης για τον πάγκο του να διαχειριστεί τη διαμαρτυρία της αδειανής κοιλιάς του, όταν ο Γιάνναρος την απόλυσε την εξυπνάδα του.

-Τι λες ρε Σταύρο πάμε;

-Και πού να πάμε λοιπόν, λοιπόν;

-Που να πάμε λέει! Να, για κότες καημένε!

-Και σε ποιο κοτέτσι;

-Στου Φούφουλα, έχει τις καλύτερες!

-Σαν πόσες έχει δηλαδή;

-Καμιά τριανταριά και παχιές-παχιές!

- Δε γίνεται, είναι πολλές. Πώς θα τις φάμε τριάντα κότες;

-Και είναι ανάγκη να τις πάρουμε όλες; Θα καρυδώσουμε τρεις, τέσσερες και μην τον είδατε.

   Ο Σταύρος ήταν διστακτικός, αλλά η εικόνα της ξεπουπουλιασμένης κότας στα κάρβουνα ήρθε κι έκανε τόσο απόλυτη κατοχή  στο νου του, που ένιωθε κι όλας το άρωμα της τσίκνας στα ρουθούνια του.

-       Ε, ας πάμε λοιπόν, λοιπόν.

Και πήγαν.

   Δεν ήταν πάνω από μια ώρα νύχτα κι ο νοικοκύρης ήταν ακόμα μπροστά στη φωτιά, πλησιάζοντας όλο και περισσότερο τα τελευταία κάρβουνα, όταν άκουσε τα κακαρίσματα. Πήρε το λυχνάρι, πετάχτηκε στην αυλή κι έσπρωξε μ’ όλη του τη δύναμη την ανυποχώρητη κοτετσόπορτα. Κατάλαβε πως τέτοια αντίσταση μόνο η πλάτη του Σταύρου θα μπορούσε να προβάλει και τον πήρε με το καλό. 

-Άνοιξε ρε Σταυράτσι!

-Όι δε σ’ ανοίγω, φεύγα Σαβούρα το σαυρό σ’!

Στο μεταξύ ο Γιάνναρος αποδείχτηκε αναποτελεσματικός. Οι κότες ξεκούρνιασαν όλες και φτερούγιζαν γύρω του μεσ’ το σκοτάδι χωρίς να καταφέρει να πιάσει καμιά, ο δε κόκορας όρμησε με κρωγμούς να του βγάλει τα μάτια. Μεγάλη αντάρα στου Φούφουλα το κοτέτσι!

-Άνοιξε ρε Σταυράτσι! Επανέλαβε ο νοικοκύρης παρακαλεστικά.

-Σου ‘πα  όι  δε σ’ ανοίγω διαόλ’ Σαβούρα κλέβουμε κότες!

-Να, ρε λολούλιακα! Το μαρτύρησες! Πάμε τώρα να φύγουμε! Ξέσπασε  ο Γιάνναρος κι αποχώρησαν οι δυο επίδοξοι κλέφτες με τα χέρια αδειανά, ρίχνοντας ο ένας την ευθύνη στον άλλον για την επεισοδιακή τους αποτυχία.

    Πίσω ο νοικοκύρης μετρούσε και ξαναμετρούσε τις αναστατωμένες τυχερές κότες, που  θα ζούσαν κάποιες μέρες ή μήνες ακόμα, μέχρι ν’ αποφασίσει τ’ αφεντικό να τις βάλει στην κατσαρόλα.

   Η ιστορία βασίστηκε σε διήγηση του πατέρα μου Κορδώση Στέφανου του Μιχαήλ.

Το Γήπεδο της Κλένιας

 Το Γήπεδο σήμερα,Video-drone-Μοντάζ: Βασίλης Δελής.

   Στις 7/7/2022 σε ανάρτηση μας, http://klenia-gr.blogspot.com/2022/07/, αναφέραμε ιστορίες και γεγονότα της ποδοσφαιρικής ομάδας της Κλένιας, όπως μας τις είχε αφηγηθεί ο αείμνηστος Μήτσος Κορδώσης, για αρκετά χρόνια παίκτης και προπονητής της ομάδας, με τη σύζυγό του Τζένη. 

    Αρχίζοντας την διήγηση μας είχε αναφέρει πως για τη δημιουργία του γηπέδου είχε αποφασίσει το 1924 ο τότε Πρόεδρος της Δημοκρατίας Παύλος Κουντουριώτης (Σχετική αναφορά στο πιο κάτω ηχογραφημένο σημείο)

   Ερευνώντας τα αρχεία της Κοινότητας εντοπίσαμε την Πράξη το έτος 1929 με την οποία η Κοινότητα Κλένιας αποφασίζει να δωρίσει τμήμα του αγροτεμαχίου στη θέση “Βραχιά”, που είχε αγοράσει από τη μονή Φανερωμένης, στον τότε Προοδευτικό Σύλλογο, «δια την κατασκευήν γυμναστηρίου προς εξάσκησιν της αθλητικής ομάδος». Ενδιαφέρον παρουσιάζει το σκεπτικό στο οποίο αναφέρεται ότι είναι ιερός σκοπός η εξάσκηση της νεολαίας ώστε να μην συχνάζει σε ταβέρνες καφενεία και «απαγορευμένα κέντρα».
   Η Πράξη – απόφαση, αυτή εγκρίθηκε από τον Υπουργό Εσωτερικών, Π. Αργυρόπουλο και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας τότε, Παύλο Κουντουριώτη και δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ 348/17-9-1929 τεύχος Α΄.

Ηχογραφημένο στιγμιότυπο από την αφήγηση του Μήτσου Κορδώση.

Αποφάσεις της Κοινότητος.

Φωτοαντίγραφα από το Βιβλίο Πρακτικών Κοινότητος Κλένιας: (Γενικά Αρχεία του Κράτους, Τμήμα ΓΑΚ Κορινθίας)

σελίδα  68

Πρᾶξις 80 

        Ἑν Κλένια σήμερον την 27ην τοῦ μηνός Ἱουνίου 1929  ἡμέραν Πέμπτην και ὥραν 7.30΄μ.μ.,Το Κοινοτικόν Συμβούλιον τῆς Κοινότητος Κλένιας τοῦ Τέως Δήμου Κλεωνών συγκείμενον ἐκ τῶν ὑπογεγραμμένων αύτού μελῶν συνελθόν έντός τοῦ Κοινοτικού Καταστήματος είς συνεδρίασιν κατόπιν της ὑπ’ ἀριθ. 269 ἐ.ἐ. προσκλήσεως τοῦ κ. προέδρου αύτού Θ. Δήμα κοινοποιηθήσης  ταύτης νομίμως και ἐμπροθέσμως εἱς ἑνα ἕκαστον Κοινοτικόν Σύμβουλον προς συζήτησιν και ψήφισιν τῶν ἐξῆς θεμάτων:

----------------------------------------------------------------------------------------------------------

 Πρᾶξις 81

              Εἶτα ὁ κ.Πρόεδρος κάμει εἰσήγησιν τοῦ ἑξής θέματος «Περί τῆς 26 ὑπ’ ἀριθ. 86 ἐ.ἐ. αίτήσεως τοῦ Προοδ. Συλλόγου Κλένιας»

      Το Σώμα ἀκοῦσαν τήν ὡς ἄνω αἴτησιν τοῦ Προοδ. Συλλόγου ἀναγνωσθείσης ταύτης μεγαλοφώνως είς έπίκοον πάντων δι΄ ἥς αἰτεῖται ὁ Προοδ. Συλλόγος 3-4 στρέμματα ἐκ τοῦ Κοινοτικοῦ ἀγρού έν τῆ θέση βραχιά πρός εξάσκησιν τῆς άθλητικῆς ὁμάδος αὐτοῦ και συσσκεφθέν κατασκευήν γυμναστηρίου κ.λ.π.

       Ὁ κ.Πρόεδρος λαβών των λόγον εἶπεν ὅτι ὀρθόν εἶναι ὅπως

σελίδα 69

 χορηγηθῶσει τέσσαρα στρέμματα ἐκ του Κοινοτικού αγρού θέσεως Βραχιά είς τόν  Προοδευτικόν Σὐλλογον διά τόν αύτόν ὡς εἴρηται σκοπόν ἥτοι διά κατασκευήν γυμναστηρίου κ.λ.π. πρός ἐξάσκησιν τῆς ἀθλητικῆς ὁμάδος ἥτις καταπληκτικῶς  αὐξάνει λόγω τῆς πολυπληθοῦς νεολαίας τῆς Κοινότητὀς μας, καί παρακαλεῖ το Κοινοτικόν Συμβούλιον ὅπως  συν/ηφίση  τήν άνωτέρω χορήγησιν τῶν  <4> στρεμμάτων διά τόν ἱερόν αὐτόν σκοπὀν τῆς έξασκήσεως τῆς νεολαίας καἰ θεωρεί ὅπως τα 4 στρέμματα ἥτοι τά σημεία <ὅρια> θέλουν κανονισθῆ διά τῆς ἐπιτόπου μεταβάσεως έν τῶ είρημένω Κοινοτικὠ ἀγρῶ ὁλοκλήρου τοῦ Κοινωτικοῦ Συμβουλίου θέλει παραδοθῆ δἐ ταύτη ἡ παρά τοῦ Κοινοτ. Συμβουλίου χορήγησις ἅμα τῆ λήξει τοῦ μισθωτηρίου Συμβολαίου τοῦ ἀγρού ὅστις ἔχει ἤδη πρό καιροῦ ένοικιασθῆ διά δημοπρασίας, ή παραδοθήσεται αὖθύς παρά τοῦ οἰκείου ἐνοικιαστή Σωτηρ.Μ. Παναγή ἀφοῦ ὁ Προοδ. Σύλλογος ἀποζημειὠσει  τὀν ὡς ἅνω ρηθέντα ἐνοικιαστήν.
    Το Σώμα ἀκοῦσαν τήν πρότασιν τοῦ κ. Προέδρου ἡν εὑρίσκει οὐχί μόνον ὀρθήν ἀλλά πολύ .δικαίαν κ ἐπιβεβλημένην ἕνεκεν τοῦ ἱερού αὐτού σκοποῦ εἰς ὅν ἀποβλέπει ἡ χορήγησις τῶν τεσσάρων αὐτὠν στρεμμἀτων  προς κατασκευήν γυμναστηρίου κ.λ.π. πρός εκμάθηση της εξάσκηση της νεολαίας ἥτιος ἐξάσκησις εἶναι ὡραιότερον ἀπὀ τοῦ συχνάζειν ἠ νεολαία τοῦ χωριού μας  εἰς τά διάφορα Καφφενεῖα, Ταβέρνες, καί λοιπά ἀπηγορευμένα κέντρα

                                         αποφαίνεται

    Ἐγκρίνει παμψηφεῖ τήν ἀνωτέρω χορήγησιν εἰς τὀν προοδ.  Σύλλογον διά τόν αὐτόν ὠς ἄνω ρηθέν σκοπόν και ἀνατίθησι τήνδημοσίευσινταύτης και περαιτέρω ἐνέργειαν τῶ κ. προέδρω, ἵνα παρακληθῆ ὁ κ. Νομάρχης διά τήν ὅσον  οἷον τεμάχιον  ἀποστολήν τῆς οἰκείας ἐγκριτικῆς ἀποφάσως.

     Ἀναγνώσθησαν τά πρακτικά και ὑπογράφουσιν παρά τοῦ Σώματος.

 Ὁ  Πρόεδρος                                                               Τά Μἐλη

 

 

Σημ

Ἐνεκρίθη δυνάμει  ὑπ’ ἀριθ.16963/ 1929 Δγης Νομἀρχη κ ἐδημοσιεύθη Διάταγμα εἰς το ὑπ’ ἀριθ. 348 τεύχος Α΄φύλλον τῆς Ἐφημερίδος τῆς Κυβερνήσεως

Εφημερίδα της Κυβερνήσεως

Μερική άποψη του χωμάτινου γηπέδου τις δεκαετίες ΄50, ΄60. 

Ο τάφος του Μεγάλου Αλεξάνδρου.

   Η εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ»/1-6-2024 δημοσίευσε στο ένθετο « Βιβλιοδρόμιο»  ένα ολοσέλιδο άρθρο του καθηγητή του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Μ. Αλεξιάδη, όπου παρουσίασε το τελευταίο βιβλίο του συγχωριανού μας κ. Μιχαήλ Κορδώση, ομότιμου καθηγητή του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, «Ο τάφος του Μεγάλου Αλεξάνδρου».
   Η έλλειψη γνώσεων γύρω  από αυτό το θέμα, δεν μας επιτρέπει να γράψουμε οτιδήποτε, γιατί δεν θα είναι αντάξιο της σπουδαιότητας του βιβλίου. Πρέπει όμως να είμαστε υπερήφανοι για το συγχωριανό μας για τα βιβλία που έχει συγγράψει στην πορεία του, ως καθηγητής, μελετητής και ερευνητής της ιστορίας.

  Τέλος εκτός από τα θερμά συγχαρητήρια, να ευχηθούμε το βιβλίο να είναι καλοτάξιδο με χιλιάδες μελετητές και αναγνώστες…

Δημοτικό Σχολείο Κλένιας

    Η ιστορία του κτιρίου του Δημοτικού Σχολείου του χωριού μας είναι αρκετά μεγάλη και πέρασε πολλά στάδια, από την σύσταση του Σχολείου, μέχρι να αποκτήσει τη σημερινή του μορφή. Αναλυτικά στοιχεία το πώς εξελίχθηκε από ενοικιαζόμενα σπίτια τον προηγούμενο αιώνα μέχρι την σημερινή του μορφή, οι υπηρετήσαντες σ’ αυτό και άλλα στοιχεία μπορεί κάποιος να βρει στο βιβλίο “Ο ΤΕΩΣ ΔΗΜΟΣ ΚΛΕΩΝΩΝ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ 19ος-20ος αιώνας” 2ος τομ. σελ. 395  των Ξενοφ. Ηλία και Ζωής Ηλία,  από όπου και εμείς αντλήσαμε αρκετές πληροφορίες.
   Με την ανάρτησή αυτή θέλουμε να παραθέσουμε λίγη ιστορία με φωτογραφίες από τα πρακτικά της Κοινότητος Κλένιας και τον αγώνα που δόθηκε για να χτιστεί το πρώτο κτίριο του Δημοτικού Σχολείου.

Το Δημοτικό Σχολείο Αρρένων συστάθηκε το 1890, όπως αναφέρεται στο ΦΕΚ 229/8-9-1890. 

   Καταρχάς του  Σχολείο στεγάστηκε σε νοικιασμένα οικήματα. Αναφέρονται της Αντζελάρας, Νάνου Νικολάου (1891), Βασιλείου Μπαλή (1892-1894), Γκίκα Παναγή (1895-1900, Κορδώση Δημητρίου (1904 μέχρι 1907 που λειτούργησε το Παλιό-σχολείο) κτλ.
   Το 1907 συγχωνεύτηκαν τα δημοτικά σχολεία στη Χιλιομοδίου και Κλένιας σε ένα διτάξιο σχολείο το οποίο λειτούργησε έως το 1933 στο κτίριο, το οποίο χτίστηκε στο μέσον του χωριών Χιλιομοδίου και Κλένιας, το γνωστό Παλιό-σχολείο .

  Το 1923-24 λειτούργησε στην Κλένια μονοτάξιο σχολείο θηλέων στο οποίο φοιτούσαν τα κορίτσια ως την τετάρτη τάξη και τα αγόρια μέχρι την δευτέρα τάξη.
   Το 1923 η κοινότητα αγόρασε από την Ιερά Μονή Φανερωμένης αγρό 27 στρεμμάτων στην θέση “Βραχιά” μέρος του οποίου διατέθηκε αργότερα  για την ανοικοδόμηση του σχολείου, το οποίο άρχισε να κτίζεται από το 1930.

Το 1933 το κτίριο είναι έτοιμο και διακόπτεται πλέον η ενοικίαση σπιτιών. Πέρασαν δηλαδή 40 χρόνια, από την σύσταση του Δημοτικού Σχολείου, μέχρι να κτισθεί,  με μεγάλες προσπάθειες, και λειτουργήσει  σε ιδιόκτητο κτήριο.

   Το Σχολείο είχε δύο αίθουσες διδασκαλίας και ανάμεσα ήταν το γραφείο των δασκάλων. Το Σχολείο με αυτή την μορφή λειτούργησε μέχρι το 1986, οπότε κατεδαφίσθει και ο Ο.Σ.Κ κατασκεύασε καινούργιο σύγχρονο κτίριο σχολείου και νηπιαγωγείου, 512 τ.μ. με τρεις αίθουσες διδασκαλίας, γραφείο δασκάλων , αίθουσα εκδηλώσεων κτλ.

   Να σημειώσουμε ότι το Δημοτικό Σχολείο μέχρι και την δεκαετία το 1960 ήταν τουλάχιστον 200μ. εκτός του οικιστικού ιστού του χωριού. Μετέπειτα χτίστηκαν σιγά-σιγά  σπίτια και άλλες, εκτός του γηπέδου, αθλητικές εγκαταστάσεις γύρωθεν. Την διαφορά την βλέπουμε στην φωτογραφία και στο βίντεο στο τέλος της ανάρτησης. Πιστεύουμε ότι η Κλένια πρέπει να ήταν από τα λίγα χωριά, που είχαν το Δημοτικό Σχολείο, τόσο μακριά από τα σπίτια  και για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα.  Ακόμη ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός ότι, για 25 περίπου χρόνια της λειτουργίας του Παλιο-σχολείου,  οι μαθητές περπατούσαν αρκετά μεγάλη απόσταση κάθε μέρα για να πηγαίνουν Σχολείο. (οι Κλενιάτες διπλάσια απόσταση από τους Χιλιομοδιότες).

Φωτοαντίγραφα από το Βιβλίο Πρακτικών Κοινότητος Κλένιας: (Γενικά Αρχεία του Κράτους, Τμήμα ΓΑΚ Κορινθίας).

Το Σχολείο δεκαετίες ΄50-΄60

   Πρώτες διαμορφώσεις προαυλίου-εισόδου

Ενοικίαση για σχολείο Θηλέων 1924. Πράξις 124

                                              Πράξις 124 1924

                 Το Κοινοτικόν Συμβούλιον τῆς Κοινότητος Κλένιας τοῦ Δήμου Κλεωνῶν, συγκείμενον έκ τῶν κάτωθι αύτοῦ ὑπογεγραμμένων μελῶν, συνελθών εἰς συνεδρίασιν σήμερον την 8^η τοῦ μηνός Μαρτίου ἑ.ἑ. ημέραν Κυριακήν και ὥραν 4 μ.μ. ὑπό την προεδρίαν τοῦ κ. Δημητρίου Α.Κορδώση προέδρου της Κοινότητος κατόπιν και τῆς ὑπ’ἀριθ. 50 προσκλήσεως αὐτοὐ και ἀκούσαν το Σώμα την πρότασιν τοῦ κ. προέδρου περί ἐνοικιάσεως σχολειου  οἰκήματος Σχολείου θηλέων και ποσας κατά μετα Δραχμάς ψηφίζει. Το Σῶμα ὑπέρ τοῦ κτήτωρη  τοῦ Σχολείου Μαγδαλινής Ν. Νάνου ἐνοίκιον

                                                           Το Σῶμα σκευθέν

                                                             αποφαίνεται

Το Σῶμα καλῶς σκευθέν ἀπεφάσησεν παμψηφεί ὅπως το ἐνοίκιον διά σχολεῖον θηλέων ὑπέρ τοῦ ……..ὁρίζει Δραχ. 150 κατά….ἀπό 1^ης Μαρτίου 1925 και ἐντεὐθεν

Ο     Πρόεδρος                                                                  Τα μέλη

Ενοικίαση 1929. Πράξις 90-91

                                                 Πράξις 90-91

Ἐν Κλένια σήμερον την ἐνδεκάτην τοῦ μηνός Σεπτεμβρίου τοῦ ἔτους 1929 ἡμέραν τῆς ἐβδομάδος Τετάρτην και ὥραν 8^ην μ.μ. συνελθόν Το Κοινοτικόν Συμβούλιον τῆς Κοινότητος Κλένιας εἰς Συνεδρίασην ἐντός του Κοινοτικού Καταστήματος διά Τρίτην φοράν , κατόπιν προσκλήσεως τοῦ κ. προέδρου αὐτοῦ Θ.Δήμα προς συζήτησην και ψήφισιν τ[ν κάτωθι αναβληθέντων θεμάτων ἅτινα ἀναγράφονται είς ταίς ὑπ’ άριθ. 88 ἐ.ἔ. και 89 ὁμοίως πράξεις του παρόντος βιβλίου, ὡς ἑξής :

Θέματα          1ον…………………………………………………………………………..

   2ον «περί ἀλλαγής τοῦ Κοινοτ. Σχολείου ἡμῶν εἰς ἕτερον   κτίριον»

  ....................................................................................................................

               Εἶτα ὁ κ. πρόεδρος κάμει εἰσήγησιν τοῦ ἑξής θέματος <β΄>

               «περί ἀλλαγής τοῦ Κοινοτ. Σχολείου ἡμῶν είς ἕτερον κτίριον»

               Το Σῶμα καλῶς σκεφθέν             ἀποφαίνεται

Ὅτι, ἐπειδή το νύν ὑπάρχον ἐπί ἐνοικίω κτίριον τοῦ ἰδιοκτήτου Παναγ. Δ. Κορδώση τυγχάνει τελείως ἀκατάλληλον ὡς ανθυγιεινόν ἀφ’ἑνὀς, και ἀφ’ἑτέρου ἀκατοίκητο σχεδόν λόγω τῶν σοβαρῶν και ἐπικινδύνων ριγμάτων ἅτινα ὑπέστη κατά τούς ἐπελθόντας καταστροφικούς σεισμούς ἐγκρίνει ὡς κατάλληλον δι’ ὑγιεινούς  λόγους κ.λ.π. το κτίριον τῆς συγκατοίκου αὐτού Γεωργίτσας χήρας Κων/νου Ρεκλείτη ἐπί …….προϋπολογισμῶ ἡμῶν χρήσεως 1929 ἕως 30 ἀναγραφομένης πιστώσεως,ἀνατίθησι τῶ κ. προέδρω περαιτέρω ἐνέργειαν

Ενοικίαση 1930. Πράξις 179

                                               Πράξις 179/ 12-9-1930

              Είτα ὁ κ.Πρόερος καμνει εισηγησιν τοῦ Β θέματος

Περί εγκρήσεως των πρακτικών τῆς μειοδοτικής δημοπρασίας τοῦ ἐνοικίου τοῦ Σχολείου τῆς Κοινοτητός μας.

                                          Το Σῶμα σκευθέν καλλῶς

                                                     αποφαίνεται

Επικυρούμεν την δημοπρασίαν τῶ ονόματι τοῦ τελευταίου μειοδότου Γεωργίου Χ. Σκούπα ἀντί δραχ δύο χιλιάδων εβδομήκοντα πέντε ὑπό τούς ὅρους τῆς διακηρύξεως εφ’ὅσον εὐρίσκομεν κατάλληλον ή εὑάερον εὑἠλιον ἔχον και ἀνἀλογον ὕψος μετά μήκους διά Σχολεῖον   F  και ἀνατίθεται τώ κ.  προέδρω ὄπως την ἐγκρίνη τοῦ κ. Νομάρχου προβῆ εἰς σύνταξιν τοῦ μισθοτηρίου συμβολαίου ὐπό τῶν ὅρων τῆς διακηρηξεως  και τήν περαιτέρω ἐνέργειαν    F   ὑποχρομένου τοῦ μειοδότου ἐντός πέντε ἡμερών να ἐπισκεβάση την κλίμακα στερεάν διά τσιμέντου,   ₣   ἠ δε μεταφορά τ[ν θρανίων δύναται να ἐνεργηθῆ ἀπό σήμερον

Αναγνωσθήσης ταύτης μεγαλοφὠνος και βεβαιωθήσης   ὑπογράφεται παρά πάντων ὡς ἕπαιτε

ὁ Πρόεδρος                                                               Τά μέλη

₣ ἡ δέ χωριτικοτης τοῦ οἰκήματος δεν θα      τῶν ἐξ μέτρων μήκους

 Απόδοση χρημάτων ενοικίασης.  Πράξις 182/23-1-1931

Αγορά Βραχιά 1923.Πράξις 109

                                                           Πράξις 109/1923

Το Κοινοτικόν Συμβούλιον τῆς Κοινότητος Κλένιας τοῦ τέως δήμου Κλεωνῶν συνελθόν εἱς ἕκτατον συνεδρίασιν σήμερον την 9^η  τοῦ μηνός Σεπτεμβρίου ἡμέραν Κυριακή και ὧραν  9^η  π.μ. και ἁκούσαν την πρότασιν του κ. προέδρου περί ἑξουσιοδοτήσεως αὑτούὅπως προβεῖ ἑν ὁνὀματι της Κοινότητος εἱς την σύνταξιν συμβολαίου διά τήν ἁγοράν τοῦ ἑν τῆ  θέση Βραχιάς τῆς Κοινότητος Περιφερείας Κλένιας κτημάτων τῆς ἱεράς μονής Φανερωμένης

                              Το Σώμα ἀκοῦσαν τον  κ. Προέδρον

                                                                                       ἀποφαίνεται.

Εξουσιοδοτεῖ τον Πρόεδρον κ. Σωτήριον Παναγή ὅπως ὁσον το ταχύτερον προβεῖ εἰς την ἀγοράν τῶν ἐν λόγω κτημάτων ἐν ὀνόματι τῆς Κοινότητος

ἀπεφασίσθη και ἀναγνώσθει ὑπογράφεται

Ὁ Πρόεδρος                                  Τά Μέλη  

Άδεια κυκλοφορίας ποδηλάτου.

    Λίγα λόγια για το ποδήλατο.
   Το ποδήλατο σαν μέσο μετακίνησης του ανθρώπου έχει μεγάλη ιστορία. Ανακαλύφθηκε τον 19ο αιώνα αλλά τον 20ο αιώνα η εξέλιξη του ήταν ραγδαία. Από μέσο μετακίνησης έγινε μέσω άθλησης, μεταφοράς, αγώνων, διασκέδασης κτλ. Κατασκευάζονται ποδήλατα φθηνά, ακριβά από ποικίλα υλικά, για όλες τις ηλικίες, για άντρες και γυναίκες, για κάθε χρήση και κάθε γούστο. Η τεχνολογία έδωσε νέα ώθηση και δημιουργούνται ποδήλατα στατικά, ηλεκτρικά υποβοηθούμενα, ποδήλατα για την πόλη, το βουνό την ύπαιθρο, την θάλασσα. Γίνονται αθλητικοί αγώνες, δημιουργήθηκαν ειδικά γήπεδα- ποδηλατοδρόμια για αγώνες. Έγινε μέχρι και ολυμπιακό άθλημα..Σε πολλές χώρες ειδικά στις χώρες της Βόρειας Ευρώπης προωθείται σαν μέσο μετακίνησης και υπάρχει εκτεταμένη χρήση διότι με την χρήση του βελτιώνεται το κυκλοφοριακό πρόβλημα των πόλεων και μειώνεται η μόλυνση του περιβάλλοντος.

   Από μία τεράστια γκάμα με ποικιλία χρωμάτων, εξοπλισμού, μεγέθους, δυνατοτήτων κτλ. σήμερα ο καθένας μπορεί να αγοράσει ένα ποδήλατο από ένα κατάστημα. Βγαίνοντας να ανέβει και να ταξιδέψει όπου θέλει.  Να πάει στο σπίτι του, μέσα στην πόλη, στο χωριό του στην ύπαιθρο, στο νομό του, στη χώρα του ή ακόμη να κάνει το γύρο του κόσμου χωρίς κανένα πρόβλημα χωρίς κανένα εμπόδιο.

Πριν όμως από μισό αιώνα, ακόμη  μέχρι την δεκαετία του 60 στην Ελλάδα τουλάχιστον, δεν ήταν τόσο απλά τα πράγματα. Για να κυκλοφορήσει ένα ποδήλατο χρειαζόταν να εκδοθεί άδεια από την αστυνομία, όπως σήμερα έχουν άδεια κυκλοφορίας τα αυτοκίνητα. Φωτογραφίες, χαρτόσημα, σφραγίδες και πλήρη καταγραφή του οχήματος. Επιπλέον υπήρχαν οδηγίες για την χρήση του, απαγορεύσεις, υποχρεώσεις, προϋποθέσεις και όροι.

Δημοσιεύουμε παρακάτω μία άδεια κυκλοφορίας ποδηλάτου για να δούμε πώς  άλλαξαν οι καιροί.

 

   Το πιο πάνω φωτοαντίγραφο της άδειας κυκλοφορίας, είναι ευγενική προσφορά του Γεωργ. Γρ. Δελή από το αρχείο του. Τιμή στον πατέρα του και θείο μου, ποδηλάτη, όταν τα ποδήλατα στην Κλένια μετρούνταν στα δάκτυλα  του ενός χεριού, και που δυστυχώς όμως, στάθηκε μοιραίο γι αυτόν ,σε ένα τροχαίο που δεν είχε καμιά ευθύνη.

ΥΓ. Θα ήταν ενδιαφέρον εάν κάποιος γνωρίζει να μάθουμε πότε καταργήθηκε η άδεια κυκλοφορίας ποδηλάτου.

Κυριακή...Αργία.

       Κάνοντας μια ιστορική αναδρομή, χωρίς να είμαστε ειδικοί, σημειώνουμε περιληπτικά:

   Η καθιέρωση της Κυριακής ως ημέρας αργίας στον χριστιανισμό διαμορφώθηκε σταδιακά κατά τη διάρκεια των πρώτων αιώνων της Χριστιανικής Εκκλησίας. Η Κυριακή είναι η ημέρα της Ανάστασης του Ιησού Χριστού, και γι' αυτό θεωρείται η ημέρα της λατρείας και της ανάπαυσης. 

   Επισήμως καθιερώθηκε σαν αργία στον 4ο αιώνα μ.Χ., κατά τη διάρκεια της εποχής του Ρωμαίου Αυτοκράτορα Κωνσταντίνου του Μεγάλου. Ο Κωνσταντίνος εξέδωσε το Κωνσταντινιανό Διάταγμα το 321 μ.Χ., το οποίο όρισε την Κυριακή ως ημέρα αργίας στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία.

   Το ελληνικό κράτος απέκτησε την πρώτη του εργατική νομοθεσία το 1910, επί Ελευθερίου Βενιζέλου. Ως τότε δεν υπήρχε καμία απολύτως ρύθμιση, ούτε προστασία ή ασφάλιση για τους εργαζόμενους, οι συνθήκες εργασίας των οποίων ήταν, ειδικά στα εργοστάσια και τις βιοτεχνίες, εξοντωτικές και κακοπληρωμένες. Ο Βενιζέλος, με προοδευτικές τότε αντιλήψεις, έχοντας εμπορικές και οικονομικές διασυνδέσεις με τη Βρετανία και την Κεντρική Ευρώπη, ήταν οπαδός μιας πολιτικής που θα εξασφάλιζε μακροχρόνια κοινωνική ειρήνη.

   Στα πλαίσια αυτής της αντίληψης έφτιαξε για πρώτη φορά μια «Υπηρεσία Εργασίας και Κοινωνικής Προνοίας» που ήταν ο πρόγονος του σημερινού «Υπουργείου εργασίας και κοινωνικής ασφάλισης». Ήταν ημιανεξάρτητο παράρτημα του υπουργείου εθνικής οικονομίας, με μια πολύ περίεργη σύνθεση. Την αποτελούσαν 7 εργάτες, 7 βιομήχανοι, 7 ανώτατοι δημόσιοι υπάλληλοι, 5 καθηγητές πολιτικής οικονομίας και 3 βουλευτές. Πρώτο νομοθέτημα αυτής της αλλόκοτης υπηρεσίας ήταν η καθιέρωση της αργίας της Κυριακής, όχι σ’ όλη την επικράτεια αλλά ονομαστικά σε συγκεκριμένες πόλεις και επαγγέλματα.

   Έτσι ο πρώτος νόμος για τον χρόνο εργασίας που θεσπίστηκε στην Ελλάδα ήταν το Δεκέμβρη του 1909 για την «Κυριακή αργία» και άρχισε να εφαρμόζεται την πρώτη Κυριακή του νέου χρόνου, δηλαδή στις 4 Ιανουαρίου 1910 (ΦΕΚ Α' 286/7-12-1909).

   Σύμφωνα με το νόμο που εισηγήθηκε στη Βουλή ο Κ. Παπαμιχαλόπουλος, η αργία της Κυριακής καθιερωνόταν με διαφορετικούς όρους σε κάθε επάγγελμα, και καταρχάς σε τρεις μόνο πόλεις (Αθήνα, Πειραιά και Βόλο). Μπορούσε να επεκτείνεται σε άλλους δήμους εφόσον το ζητούσαν τα κατά τόπους δημοτικά συμβούλια, και στα επόμενα χρόνια δημοσιεύεται ένας μεγάλος αριθμός διαταγμάτων που αφορούν την ισχύ ή την κατάργηση της αργίας σε διάφορες πόλεις και χωριά, συχνά με το ίδιο δημοτικό συμβούλιο να αλλάζει την απόφασή του σε μικρό χρονικό διάστημα.

   Εφαρμογή των παραπάνω το διαπιστώνουμε παραθέτοντας φωτ/φα από τα αρχεία της Κοινότητος Κλένιας, όπου βλέπουμε μετά από τριάντα χρόνια από την δημοσίευση του νόμου, το 1940, το Κοινοτικό Συμβούλιο με εντολή του Νομάρχη να παίρνει απόφαση για την καθιέρωση της Κυριακής ως Αργία.
Φωτοαντίγραφα από το Βιβλίο Πρακτικών Κοινότητος Κλένιας: (Γενικά Αρχεία του Κράτους, Τμήμα ΓΑΚ Κορινθίας).

                                                                    Πράξις 1

                            Ἐν Κλεωνάς σήμερον την 16η τού μηνός Φεβρουαρίου 1940

                       έτους ἡμέραν Παρασκευή και ὥραν 5 μ.μ. τό Κοινοτικόν Συμβούλιον

                      Κλεωνών συνελθόν εἰς ἔκτατην συνεδρίασιν προς συζήτησην και

                      άπόφασην ἐπί τών ἑξής θεμάτων

.................................................................................................................................................. 

..………………………………………………………………………………………………

                       6)     Περί καθορίσεως της Κυριακής ἀργίας.

       ...................................................................................................................................................

…………………………………………………………………………………………………………                                                 

                                                    Πράξις 6

   Περί καθορίσεως Κυριακής αργίας
                      ὁ κ Πρόεδρος εἰσηγείται του ἀνωτέρου θέματος και ἁναγνώσθη
η ὑπ αριθμ 124 16-1- 40 ... Δ/γήν κ. Νομάρχου παρακαλεί τό Συμβούλιον
όπως καθορισθεί ἡ Κυριακή ἀργία, καθ ὅτι οἱ κάτοικοι
ἀφ ἐνός μέν θα ἀναπαύονται κατά τήν ήμέραν ταύτην, ἀφ ἐτέρου δέ
διά τού θρησκευτικού, κοινωνικού καί ἐκπολιτιστικού σκοπού
του θεσμού τής Κυριακής,
                                               Το Κοινοτικόν Συμβουλίον
          ἀκουσαν στην είσήγησιν του κ προέδρου
                                             αποφαίνεται
      Ὁμοφώνως ὅπως η Κυριακή ἀργία εφαρμοσθεί καί είς τήν
ἡμετέρα Κοινότητα

............................................................................................................................................................

Τού κ. Προέδρου ανατίθεται ἡ περαιτέρω ἐνέργεια.
                   ἐγένετο ἀποφασίσθη και ὑπεγρἀφη παρά πάντων .
                                        Η Διοικούσα επιτροπή

              ο Πρόεδρος                                                           Τα Μέλη

 

Της ΑγιαςΣωτήρας. Το πανηγύρι που σταμάτησε βιαίως.

  Έτος 1947, 6 Αυγούστου. Ο χoρός στο προαύλιο της εκκλησίας της ΑγιάΣωτήρας είχε αρχίσει και το γλέντι είχε ανάψει για τα καλά. Ξαφνικά όμως ένα βουητό από φωνές, που κάποιες ξεχώρισαν  δυνατότερα . «Χτυπάνε τα παιδιά μας, χτυπάνε τα παλικάρια μας». Όλα σταμάτησαν. Ο κόσμος διαλύθηκε …

    Κάθε χωριό έχει τα πανηγύρια του έτσι και η Κλένια. Τα παλιά χρόνια  τα πανηγύρια ήταν σημεία συγκέντρωσης, γλεντιού, ξεφαντώματος αλλά και επικοινωνίας των κατοίκων. Με κάθε ευκαιρία, σε κάθε γιορτή ειδικά κάποιου εξωκλησιού σου ήτανε έθιμο να  γίνεται και πανηγύρι.  Φυσικά κυριαρχούσαν  τα πανηγύρια που ξεκινούσαν από θρησκευτικούς λόγους. Αργότερα  άρχισαν τα πανηγύρια για εμπορικούς σκοπούς, εμποροπανήγυρης και μετέπειτα για  πολιτιστικούς λόγους τα φεστιβάλ.Κατά τη διάρκεια τους γίνεται η θεία λειτουργία, η περιφορά της εικόνας και μετέπειτα ακολουθεί φαγοπότι και διασκέδαση. Αργότερα άρχισαν να λειτουργούν και υπαίθριες αγορές. Τα πανηγύρια γίνονται σε υπαίθριους χώρους, πλατείες και συνήθως γύρω από την εορτάζουσα εκκλησία.

    Έτσι και στο χωριό μας γίνονταν πανηγύρια. Της Αγίας Σωτήρας, του Αγίου Παντελεήμονος του Αγίου Γεωργίου του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου κτλ. Από όλα αυτά τα πανηγύρια  διατηρείται  μόνο το πανηγύρι του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου που εορτάζει  η εκκλησία του νεκροταφείου. Δυστυχώς  και αυτό πνέει τα λοίσθια  αφού χρόνο με το χρόνο η συμμετοχή των κατοίκων γίνεται μικρότερη και δεν γίνονται προσπάθειες διατήρησης του στην παλιά μορφή του. Την  ίδια πορεία ακολουθεί και του Αγίου Παντελεήμονα που παλιά περιελάμβανε   και πρωτότυπους αγώνες στίβου. Η διατήρηση του στη μορφή που έχει σήμερα (φαγοπότι και μικρή διασκέδαση) οφείλεται κυρίως στο ιδιαίτερο φυσικό κάλλος του τοπίου. Ειδικά τα τελευταία χρόνια τα πεύκα που φυτεύτηκαν από τον Πολιτιστικό Σύλλογο μεγάλωσαν προσφέροντας σκιά  και δροσιά, ενώ η πρόσβαση με τροχοφόρα είναι εύκολη από τον δρόμο που βελτιώθηκε.Οι παλιοί θυμούνται και το μονοπάτι από την Πλάκα προς τον Άγιο Παντελεήμονα. Με τα χρόνια όμως  και την μη χρήση του  τα πουρνάρια θέριεψαν. Έτσι κατέστη δύσχρηστο και απροσπέλαστο και η σήμανσή του χάθηκε. Όλοι πλέον  προτιμούν τα τροχοφόρα ελλείψει βεβαίως και των μουλαριών και γαϊδουριών.

    Ερχόμενοι στο θέμα μας. Οι διηγήσεις των παλιών κατοίκων  μας αναφέρουν ότι το πανηγύρι της Αγίας Σωτήρας ήταν από τα μεγαλύτερα του χωριού. Το εξωκλήσι στην ομώνυμη περιοχή έξω από το χωριό, διατηρεί ελάχιστα στοιχεία της παλιάς εποχής μετά από την ανακαίνιση που έγινε. Η τοποθεσία, κοντά σχετικά στο  χωριό, είναι εύκολα προσβάσιμη, με θέα και  πολύ εύφορη. Εκτός από τις ελιές παλιά υπήρχαν πολλά αμπέλια και μέσα μέσα αχλαδιές, αμυγδαλιές, συκιές κτλ. Ο κόσμος που μαζευόταν δεν ήταν μόνο οι Κλενιάτες  αλλά και πολλοί από τα γύρω χωριά και ειδικά από το Χιλιομόδι που είχαν χωράφια εκεί. Δεν έχαναν την ευκαιρία να πάνε να προσευχηθούν αλλά και να διασκεδάσουν. Μετά τη λειτουργία άπλωναν κατάχαμα πάνω στο σεντόνι το φαγητό τους και τα εδέσματα. Οι αγροφύλακες το είχαν έθιμο να μαζέψουν τα πρώτα σταφύλια που είχαν αρχίσει να ωριμάσει και να τα προσφέρουν στον κόσμο. Το κρασί παρόλο που ήταν καλοκαίρι έρεε και το κέφι άρχιζε. Σιγά-σιγά πρώτα τραγούδια και μετά ο χορός. Όλοι θυμούνται και μιλούν για το ξεφάντωμα που γινόταν με τη συμμετοχή όλων των προσκυνητών. Το γλέντι συνεχιζόταν μέχρι  το απόγευμα στο χωριό.

    Στην κρίσιμη ημερομηνία 6 Αυγούστου 1947 όλοι θυμούνται πως έγιναν επεισόδια. Ενώ είχε αρχίσει το γλέντι και οι πρώτοι χοροί κάποιοι χειροδίκησαν και χτύπησαν τρεις Κλενιάτες κοντά στο χωριό. Η είδηση δεν άργησε να φτάσει στο πανηγύρι ο κόσμος πάγωσε, ενώ έγιναν και κάποιες λεκτικές αψιμαχίες των εχόντων διαφορετικών ιδεολογικοπολιτικών απόψεων. Το γλέντι συνεχίστηκε  μεν αλλά με τον κόσμο μουδιασμένο και τελικά το πανηγύρι  διαλύθηκε.

   Η ιστορία λέει:

  Το 1941 δημιουργήθηκε από τον Γεώργιο Γρίβα η «Εθνική Οργάνωση Χ» ή απλώς Χ, με εθνικιστικό, αντικομουνιστικό και φιλοβασιλικό χαρακτήρα. Τα μέλη της αποκαλούνταν «Χίτες».  Η δράση της οργάνωσης και η εξέλιξή της περιγράφεται από τους ιστορικούς και ο αναγνώστης μπορεί να βρει πάρα πολλές πληροφορίες και  πηγές (βιβλία, τύπος, διαδίκτυο κτλ). Η οργάνωση με την πάροδο του χρόνου εξαπλώθηκε σε όλη την Ελλάδα, μέχρι που σε κάθε χωριό είχε μέλη επίσημα ή αφανή.

    Οι  «Χίτες» της Κλένιας για να μην εκτεθούν στους συγχωριανούς τους, ειδοποίησαν τους αντίστοιχους «Χίτες» των Αθηκίων  να “ξεκαθαρίσουν” τρία άτομα του χωριού, που είχαν κληθεί να υπηρετήσουν στο στρατό και δεν συμβάδιζαν οι απόψεις τους με τα πιστεύω της οργάνωσης.

    Η χειροδικία και οι ξυλοδαρμοί θα είχαν πάρει άσχημη μορφή και τα επεισόδια θα είχαν  χειρότερο τέλος, αλλά η επέμβαση του τότε προέδρου του χωριού Σπύρου Μπαλή συνέβαλε ώστε επεισόδιο να λήξει εν μέσω απειλών και υβρεολογίων.

   Το γεγονός όμως αυτό έγινε η ταφόπλακα του πανηγυριού. Ακολούθησαν δύο χρόνια που εμφύλιος άφησε βαθύ τραύμα στο λαό και το πανηγύρι δεν ξαναζωντάνεψε στην πρότερα μορφή του μέχρι που σταμάτησε να γίνεται εντελώς.

 

Υ.Γ. 1. Για λόγους δεοντολογίας, αλλά και δεν υπάρχει λόγος να αναφέρουμε τα ονόματα των υποστάντων των ξυλοδαρμών, που παραμένουν στο αρχείο μας. Άλλωστε ο σκοπός της ανάρτησης ήταν να ερευνήσουμε και να προσδιορίσουμε την αιτία της απότομης διακοπής ενός αξιόλογου πανηγυριού.

 2.  Πολλά στοιχεία αντλήθηκαν  από τις  ηχογραφημένες αφηγήσεις των κ.κ.Χαράλαμπου Ζεμπερλίγκου , Βασιλείου Δελή και προφορικές αναφορές άλλων κατοίκων.